გზა შენამდე [თავი მე-8]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე,რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ, ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ. ტომი მარტო დარჩა ბნელ ოთახში, გაყინული სახით იჯდა იატაკზე, თითქოს მისი

შურისძიების მსხვერპლი 29 თავი

თამუნა!-გაბრაზდა კახა -დივანზე ძილი თუ არ მოგწონს შეგიძლია ალექსის ოთახში დაიძინო -მე შენს გვერდით მინდა დაძინება -კახა თავიდან ნუ დაიწყე-მომაბეზრებლად უთხრა თამუნამ და მისთვის გვერდის ავლა სცადა,

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 11 )

მიუხედავად იმისა რომ ახალი გაღვიძებული და ნახევრად გაბრუებული ვიყავი მაინც უსწრაფესი რეაქცია მქონდა, ხელი მომიქნია თუ არა მაჯაში ვტაცე და შევეცადე შემეჩერებინა, ძლიერი იყო, ძალიან ძლიერი... - კი მაგრამ რატომ? -მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე.

ვარსკვლავები არ ვარდებიან, ისინი კაშკაშებენ (სრულად)

კავკასიონი დღემდე გაჰკივის ცას მიუწვდომელ ჰანგებს. იგი ქარებს ატანს ჩვენსკენ მითებს. ატანს მაგრამ ვინ უსმენს? რად გინდა?

ორი კარი(1 თავი)

Მეგობრები დავჯდებოდით ყოველ დღე სიყვარულის და პარტნიორის ძიებაში ვიყავით , ხან მკითხავთან დავდიოდით, ხქნ ცნობილი ასტროლოგებს პირადულ რუკებს ვაშლევინებდით , ყოველ დღე თურქული ყავის სმით გადაღლილები მაინც

გავიხსენო მინდა კიდევ

და ტყეებში, დაჭრილ ტოტზე სძინავთ ჩიტებს, მე კი სახლში იმ ხის შეშით, დანთებულ ცეცხლს ვუშვერ თითებს...

გაიქეცი ზულეიხან! გაიქეცი!

როცა მზემ გაახურა კარავი, ზულეიხანამ, მოულოდნელად წამოიყვირა, ვიწვიო. თავი ისევ ირანში მგონია, ამის ო და ზერმიდესაც გაეღვიძა. გარეთ ბიბი კინგი უკრავდა, თავის გიტარას საერთოდ აღარ ხმარობდა და სახე ცისკენ ქონდა მიმართული, თითქოს ბაპტისტივით

სულის გარდაცვალება

ლექსზე ღამით, რომ ვფიქრობ თვალში ღვარად ცრემლი მაჩნდა,დიდ ტკივილში მე ვიბრძოდი,რომელიც რომ შენით გაჩნდა.წამით მინდა ტკივილები სიყვარულად რომ ვაქციო,ამიტომაც ვიღიმები სითბომ სევდა, რომ დაძლიოს.მახსენდება შენი სახე სითბო შენგან მინაღები

ბოლო შემოდგომა

დაღამდა. ცამ შავი სუსხი მოიფინა და არემარე დააბნელა..შემმოდგომის ცივი ნიავი არემარეს აგრილებდა..ციოდა და ციდან მოწყვეტილი სითბო გარეეთ მდგომ 'მე'-ს ათბობდა. მე კი შავ ცას ვუყურებდი,რომელზეც ნაზად ანათებდა ჩემი იმედი-ცაში გაშვებული.

შემთხვევით ( სრულად )

იწვა გაუნძრევლად ნესტიან ასფალტზე მთვარის შუქით და მბჟუტავი ლამპიონებით განათბულ ჩიხში, უმეტყველო მზერით შეჰყურებდა ძველისძველი შენობების სახურავებს შორის საცოდავად გამოჩრილ ცის ნაგლეჯს, მარჯვენა ხელი ფერდზე სისხლმდინარ ჭრილობაზე ედო, მარცხენა ხელში