მენატრები

სასწაული გრძნობაა რომ ხვდები რო ისევ ძალიან გიყვარს, გიყვარს და გტკივა რო აცნობიერებ შენი არასდროს არ იქნება.იცი რაარი? მომენატრე! მართლა. ძალიან. ვერც კი წარმოიდგენ რამდენი ხანი ვებრძოდი ჩემს თავს, მეგონა დაგივიწყე კიდეც მაგრამ როგორც ჩანს

ვიკა, ჩემია! (9)

დილის შხაპი ყველაზე სასიამოვნოა. თან როდესაც იცი რომ დღემ არაჩვეულებრივად უნდა ჩაიაროს. თეთრი პირსახოციდან იმავე ფერის ხალათში გადავედი. ოთახში მოგროვილ ხალხთან ერად მაკიაჟი და თმა გამიკეთეს შემდეგ კი რაღათქმაუნდა თეთრ საპატარძლო კაბაში

სიცოცხლის საათი 3

სასაცილოა მაგრამ ვერ ვძლებ მასთან ჩხუბის გარეშე,მისი სახის ყურების გარეშე..ამიტომ პატარა ბავშვივით მანქანაში ვზივარ და მის კარებს ვადევნებ თვალს როდის გაიღება,თუმცა უკვე იმედი მეწურება რომ ოდესმე ისინი გარეთ გამოსვლას გადაწყვეტენ.. ველი სამ საათზე

ლილიანა თავი 3

-შეჭამ რამეს? -ვეკითხები ერეკლეს და მის ჩანთებს ვათვალიერებ -რავიცი თუ მაჭმევ.... -ცალყბად იცინის და ზედ ამატებს -ასეთი ამრეზით ნუ უუყურებ ჩემს ჩანთებს არვაპირებ დიდიხნით შეგაწუხო,უბრალოდ სანამ ბინას ვიშოვი... ხომ გესმის? -საუბრის დროს წარბებს კრავს

ბნელი (თავი 1-ნაწილი-5)

ფეხის თრევით შედიან სახლში ბიჭები,ჯორჯს ლექსი მიჰყავს გოგონებთან,ბენი კი კელის აწვენს ტახტზე და დაჰყურებს ზედ.. -ლექსი-ანა ხტება ფეხზე და დისკენ გარბის,ხელებს კიდებს და სვამს..კარგად ათვალირებს ჯერ შემდეგ კი ჯორჯს უტრიალდება-ლექსი

ყველგან გამოგყვები (3)

-შენ?-გაკვირვებული მიაშტერდა ნინა დაჩის. -პრივეტ ცუნცულ, კიდევ კარგი არ დავაგვიანე. -რა გინდა აქ?-ჩააცივდა ნინა. -ხო გითხარი შენი ძმა ვარ თქო-ჩაიხითხითა დაჩიმ-ვღადაობ

და მაინც... მე შენი არ მჯერა! (1)

სრული სიბნელეა, თვალებსაც კი ვერ ვახელ იმდენად მტკივა ყველაფერი, ყურის ბარაბანები ლამის გამისკდეს, რაღაც უჩვეულო ბზუილი მესმის, თითქოს ეს ხმა ადრეც გამიგონია... მალევე ვბრუნდები ფიქრებიდან და ახლა ხმაურს ვუსმენ რომელიც აშკარად უკნიდან მოდის. გონებას

ბედის საჩუქარი თავი 12

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს, სანდრო საწოლში არ დამხვდა. ფანჯარაში გავიხედე და დავინახე რომ ის მასპინძლებთან ერთად ეზოში იდგა და რაღაცაზე საუბრობდნენ. თან იცინოდნენ. როგორც ჩანს ხუმრობდნენ. გარეთ მზიანი ამინდი იყო და სულაც არ ეტყობოდა თუ წუხელ

მე მარიამ ჯაჭვლიანი ვარ...

მე მარიამ ჯაჭვლიანი ვარ,18 წლის გოგონა დიდი ისტორიით... ძნელია იყო ჯაჭვლიანი! ძნელია ,როცა 15 წლის ასაკში დედა გტოვებს, გიტოვებს სრულიად უსუსურ არსებას რომელსაც მხოლოდ დაბადება უნდოდა, ამქვეყნად მოსვლა და წარმოდგენაც არ ჰქონდა საკუთარი დედის

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი V)

-იცი რა სიამოვნებაა, როდესაც მსხვერპლი მიზანში გყავს ამოღებული და ხედავ როგორ ცახცახებს?- მამაკაცი ამაოდ ცდილობს ხელიდან დაუსხლტეს გაცეცხლებულ გიორგის. კარში მოზარდი დგას და ერთიანად კანკალებს. თავის ყოფილ მასწავლებელს პირველად ხედავს ასეთს,- იცი