ბუმ ბუმ დაგ

ქუჩის ბოლოში ელოდება, მოსახვევთან. სიგარეტის ღერი თითებშორის მოუქცევია და თავდაჯერებულად ეწევა წვრილ ღერს. ყოველ გამონაბოლქვს მზერას აყოლებს, შემდეგ ყურადღება ქუჩისკენ გადააქვს, იქნებ მალე გამოჩნდეს.

ნავსაყუდელი ( 8 )

- მე კი ვიცი რასაც რასაც იმსახურებდი და დარწმუნებული ვარ შენც მშვენივრად იცი, მაგრამ ახლა შენთან ამ ყველაფრის გარჩევას არ ვაპირებ, არ ვარ მაგის ხასიათზე, -ცივად მიუგო და ზურგი შეაქცია...

ჰაერი

რა ძვირფასია ცხოვრება რა ძვირფასია ჰაერი და რომ გრძნობ შენ მუდამ როგორ ივსები ჰაერით.

დაკარგული სოფელი

ჩანახატი არის ჩემი ბუნდოვანი, მკრთალი მოგონება აფხაზეთში მამისეულ სახლზე. ადგილი , რომელზეც მაქვს ძალიან ცოტა მოგონება, თუმცა სისხლის ბოლო წვეთამდე ჩემია.

ვტყუივარ შენთან (თავი 8)

აივანზე იჯდა დემნა, მოზრდილი ფინჯანი ხელებს შორის ჰქონდა მოქცეული და სიცივისაგან გაყინულ ხეებს გაყურებდა. მალე თებერვალი დადგებოდა ნაძვის ხის კენწეროები და თამამად გადაშლილი ტოტები თოვლის დათმობას არ აპირებდა. ჯერ კიდევ საშინლად ციოდა. გაყინულ

ვიწვი შენი სიყვარულით 2

_ როგორ, დამღალა ამ ყველაფერმა რაც ძალიან არ მიყვარს ეს პირფერობა და ყალბი ღიმილი ახლა უნდა ასე მოვიქცე . სააბაზანოში , შევიდა ხელ პირი დაიბანა შემდეგ ცოტა თავი მოისწერიგა და ქვემოთ ჩავიდა ბოლო საფეხურზე იყო უკვე როცა თავბრუ დაეხვა და უნდა

ნავსაყუდელი ( 7 )

- მაღალი სიცხე ჰქონდა, ბორგავდა, ბოდავდა და დათას ეძახდა, ბევრი ეცადა მაგრამ ვერ გამოაფხიზლა, გონზე არ იყო, დროდადრო წამოიწევდა, ამღვრეული ჩაწითლებული თვალებით უაზროდ იყურებოდა სივრცეში და ჯიუტად ითხოვდა რომ დათა მოსულიყო...

შემიყვარე (თავი 4)

ნუ გგონია, რომ მიღალატებ, მერე მოხვალ და მეტყვი რომ თურმე მარტო მე გიყვარვარ და მეც ყველაფერს დაგიჯერებ და გაპატიებ! გესმის?!-უყვირა და კიდევ ერთხელ გააწნა სილა. -წადი!.. და აღარ დაბრუნდე.. -ლიკა..-მაინც არ იტეხდა იხტიბარს გაგა და ცდილობდა ლიკა

მკვლელობა შავი იებით (თავი 2)

_ განყოფილებაში უნდა წამოხვიდეთ! _ უბრძანა ხმამაღლა და კვლავ მისკენ დაიძრა. _ რამე დავაშავე?! _ თქვა და კაცის შავ სამოსს თვალი ააყოლა. _ როცა მივალთ, გავარკვევთ! _ და თუ გარკვეული არ არის, რატომ მაპატიმრებთ?!

შემიყვარე (თავი 3)

ლიკა ამჩნევდა ბოლო დროს გაგაში ცვლილებებს. ხშირად აღარ ბრუნდებოდა ღამ-ღამობით სახლშიც და თავს არიდებდა. მის უხასიათობასაც მშვენივრად გრძნობდა, მიუხედავად იმისა, თუ რამდენად ცდილობდა ამის დაფარვას გაგა.