შეხვედრა (3)

ვერც კი გაიაზრა ისე გაშალა წერილი, ჯერ სახელი და გვარები ჩაიკითხა, შემდეგ სისხლის ჯგუფები, ყველაფერი ნაწილ-ნაწილ დაკვირვებით ამოიკითხა და პასუხამდე ძლივს ჩავიდა.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეშვიდე

ლევანის მხარზე თავი დავადე, ყურსასენები მოვირგე და ჩამეძინა, მხოლოდ თვითმფრინავის დაჯდომამ გამომაღვიძა. -ძილისგუდა გაიღვიძე? -აუუ კიი....უკვე ჩამოვედით? -კიი, უკვე ჩამოვედით. აეროპორტიდან ტაქსით Sealife Family Resort Hotel-ში წავედით. ლევანის

არ მოკვდები (თავი 15 და 16)

საშინლად დაღლილები დაბრუნდნენ თბილისში,მშობლებისგან ჩხუბი, მასწავლებლებისგან... ზოგს ფულს აღარ აძლევდნენ დასჯის მიზნით, ზოგიც სახლში გამოკეტეს და მანქანა ჩამოართვეს. სკოლიდან ტონა სამეცადინო მისცეს და 1კვირა დაუმატეს სწავლის. ანისაც არა ნაკლებად

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 3

მთელი ზაფხული ქუთაისში გავატარე.სწავლის დაწყებამდე ერთი კვირაა დარჩენილი ცოტას ვნერვიულობ მაინც ახალი ვარ ამ ქალაქში,გვიანობამდე წიგნს ვკითხულობდი. უეცრად სიმღერის ხმა გავიგონე ფანჯრიდან გავიხედე და ჩემი სიმპატიური მეზობელი დავინახე. .ისეთი ნასვამი

ცხოვრება მშვენიერია

ვიყურები სარკეში......თითქოს ის არ ვარ რაც ვიყავი........ თითქოს რაღაცა მბოჭავს და გული ტკივილით მევსება..........გული სიცარიელით ივსება.......სადღაც სიღრმიდან ამოდის ეს გრძნობა და ყელში მეჩხირება......მინდა ძველებურად ბავშურად ვიცინოდე მაგრამ არ

ამ ქარიშხლიან ღამეს

ამ ქარიშხლიან ღამეს, როცა მზე დახრის მკლავებს, შემომაკლდება წამის ურჩი ლოდინი ამ დღეს... და ამ ქარიან ღამეს გრძნობა ძველ კედლებს ამსხვრევს, რადგან ვოცნებობ შენზე, როცა ზღვა ფიქრებს არევს...

ცვლილება ან ჩანაცვლება 12 დასასრული

ყავა იქვე სამზარეულოს ბარზე დავდე ნახევრად დალეული და სწრაფი ნაბიჯით ფეხსაცმლის კარადასთნ მივედი, ხელი ვტაცე ჩემს მწვანე კეტებს და ფეხზე მოვირგე. - სოფი შენც ჩქარა ჩაიცვი უნდა წავიდეთ. - გასაგებია ანნა, მეც ვიცი რომ მალე უნდა წავიდეთ შენი

სვანური ვერდიქტი (10 თავი)

კიდევ ერთხელ მოვავლე მიდამოს თვალი და გალავანთან მდგომი ბავშვებისკენ გავემართე, აქ ყოფნან უსაზღვრო ბედნიერ ადამიანად მაქცია. უკან ვბრუნდებოდი და ისეთი შეგრძნება მქონდა რო ჩემს რაღაც ნაწილს აქ ვტოვებდი. ახლა მთებს ავხედე, ერთს, თითქმის მუდამ თეთრსა

ალბათ

...და აი დაიწყო ამინდი უჟმური, მაგრამ საყვარელი ჩემსავით. ის სიცივე, წვიმა და ტალახი რომელიც სახლიდან გასვლას არ განდომებს. თუმცა როგორც უკვე ავღნიშნე, ეს ამინდი მე მგავს და ვერანაირი გიჟური ქარი ვერ შემაჩერებს, რადგან მეც გიჟი ვარ. ჩემი ნამუშევარი

დილის არომატი - 3

დიდხანს ვიჯექი გაუნძრევლად , ყველაფერზე ვფიქრობდი ... არა გატყუებთ ! ვერაფერზეც ვერ ვფიქრობ , არ შემიძლია ... დავიწყებ ფიქრს და ისევ მისი სიტყვები მიტრიალებს თავში ! "ვერც კი წარმოიდგენ რამდენ ხანს იგეგმებოდი ჩემს ცხოვრებაში!"