ზღვის ცისფერ ლაჟვარდძე (1)

გავყვიროდი შუა სოფელში ბოლოხმაზე და მობილურს ჰაერში ვატრიალებ, როგორც იქნა დაიჭირა - ალოოო მამა მე ვარ, როგორც კი ჩემს შეტყობინებას ნახავ დამირეკე ძალიან გთხოვ, შენი თხოვნით ბებიასთან ჩამოვედი, მაგრამ შუა გზაზე ავტომობილი დაზიანდა და ახლა ამ ტალახში

ველური ყვავილი (2)

ჯერ ჩემს გეგმებში დაწყნარება არ შედის,ფოტოგრაფებისკენ მუშტმოღერებული მივდივარ და მზად ვარ ტვინი ბეტონზე დავასხმევინო ყველას.წინ გააფთრებული ილია მიდგება და ახლა მის თვალებში მრისხნებას ვხედავ,მე კი არც ეს მადარდებს .ზელებს

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 9)

ლიზა: ბოლოს და ბოლოს გავერკვიე ჩემს თავში და ისიც შენი სიტყვების მერე, დავფიქრდი და მივხვდი, რომ მართალი ხარ. მართლაც გამაჩნია შენს მიმართ გრძნობები და მგონია რომ ეს უბრალოდ ბავშვური გატაცება არ იქნება. საკმაოდ მაქვს გააზრებული რაც შეიძლება მოხდეს

ლალე (1)

რა ლამაზი სახელია ლალე... ალბათ ბევრისთვის ძალიან უცხო, ზოგისთვის კი ძალიან ნაცნობიც. როცა პატრონიც ისეთივე ლამაზია, როგორც სახელი, ეს უკვე სულ სხვა აბსტრაქციაა. საოცარი თვალები აქვს ამ გოგონას...

3.დაწყევლილთა პატარძალი

-არა ,შენ ნორმალური არა ხარ!-ვინ იცის უკვე მერამდენედ დამიღრიალა ჩემმა ქმარმა. -რაუნდა მექნა?-გაოცებულმა ვკითხე. - უნდა გეთქვა, ასეთი რამ არ მოხდებოდა, იცი მაინც ახლა რა შარში ხარ?! ვამპირები თქვენსავით ალალბედზე არ ქორწინდებიან,[center]

SoulMate 5

როდესაც თვალები სიბნელეს შეეგუა, დავინახე რომ ორი კაცი იყო: ერთი შავი თვალებით და ტუჩზე შემხმარი სისხლით, მეორე საზიზღარი ღიმილით. ორივე ფურგონის კართან იდგნენ. ერთ-ერთი კაცის დაზიანებების დანახვამ სიამაყე მაგრძნობინა, მაგრამ შემდეგ ტკივილი მომგვარა

მკვდრის წერილები

(20.10.16) და ალბათ გავგიჟდი... (31.10.16) ჯდები ფანჯრის რაფაზე, კალთაში კატით, და გრძნობ სიცივეს. ოთახში გამეფებულა და აუტანელ სიჩუმესთან ერთად დაუმძიმებია ჰაერი. ლონდონში ისევ წვიმს. მარტოობა ჩამეხუტა და აღარ მშორდება...

სასურველი (თავი 9)

ესეც შეპირებული თავი მეგობრებო. მაგრამ მინდა გითხრათ რომ მხოლოდ მე ვაქტიურობ თქვენთვის და ვცდილობ თქვენს გახარებას. პასუხად კი იმის ნახევარ სითბოსაც კი ვერ ვიღებ. მაინც დიდ მადლობას გიხდით და მთელი გულით ველოდები თქვენს შეფასებებს პატივისცემით

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი III)

კესო ყოველთვის ღიმილით პასუხობდა ყველას. თუნდაც უხეშად მოქცეოდნენ, ყოველთვის ეხმარებოდა ვინც თხოვდა და არასოდეს ეუბნებოდა უარს. შეეძლო საერთო ენა გამოენახა ნებისმიერთან. სწორედ ამის გამო უყვარდათ ის სკოლაში მასწავლებლებს და უნივერსიტეტში ლექტორებს.

აღდგენა

ჯადნდაბა მე ამას შევძლებ შევძლებ და იგივე დროს იგივე განზომილებაში ვიარსებებ ადგილი ჩემი ადგილი არ ვიციიი სად იქნება მაგრამ იქნება მე ვიცოცხლებ