ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 6

- ეჰ მარიანა იყო დრო, როცა მე და ანი ერთმანეთს ვხვდებოდით, ნიამ იცოდა ჩემი გრძნობები, მაგრამ მე არ მოვწონდი, ამიტომ ანის სხვა ბიჭებთან ურჩევდა შეხვედრას, ისიც ნიას უჯერებდა. სკოლის ბანკეტზე საჯაროდ განვუცხადე ჩემი გრძნობების შესახებ ეს კიდევ მას

ვიკა, ჩემია!

მეგობრობიდან სიყვარულამდე სულ რაღაც ერთი ნაბიჯია. ვერც კი გაიაზრებ როგორ უცებ შეგიყვარდება „ის“. თავს აჯერებ რომ ამდენწლიან მეგობრობას უღალატე და სამყაროს სხვა თვალით უყურებ. შემდეგ აანალიზებ რომ სწორედ „ის“ არის შენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი და

"გადარჩენილი" (ალბათ)...

, მე ვუსმენ მათ და ვხვდები რომ ვერ მიგებენ, ხოლო შემდეგ კი მე ვუშვებ მათ, რადგან დრომ მაჩვენა თუ ვინ იყო ის ჩემთვის მოაზროვნე! როგორც ჯონათან სვიფტი იყოდა "ადამიანი საამოა, როგორც გაზაფხული, გამაბრუებელი, როგორც ზაფხული, უხვი, როგორც შემოდგომა და

მე რომ დავიბადე

მე რომ დავიბადე, მამას თოფი უსვრია, მერე სუფრა გაუშლიათ და კარგად მოულხენიათ. დიდი ბაბუის სახელი მიწოდეს, ვახტანგი, და გვარის გაგრძელება დამავალეს. წლები გადიოდა, მამა დღითიდღე ცდილობდა ამაყი ყოფილიყი თავისი ვაჟკაცით. როცა ფეხბურთს უყურებდა,

Soulmate 6

დღევანდელი დღე საშინელი იყო. სანამ მოვყვები მხოლოდ ამას ვიტყვი. ყველაფერი დაიწყო უძილო ღამით. ვბორგავდი და სუნიან მატრასზე ვტრიალებდი, რითაც სავარაუდოდ რაილის ვაღიზიანებდი მთელი ღამე. ჩემი ადრინდელი თეორია,

ჰომოსექსუალიზმისგან განკურნებული( ნაწილი 6)

საღამოს სამსახურიდან დაბრუნებულ თამთას სახლში სრული ღრეობა დახვდა, მამამისს თავისი ძმა ბიჭები დაეპატიჟებინა და დიდის ამბით ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა. ქალბატონი ნინელი როგორც ჭეშმარიტი დიასახლისი ქმრის ძმაკაცებს სათანადოდ

მდიდრების თამაში 8თავი

დარინა მოუსვენრობამ შეიპყრო, კიდევ რამდენჯერმე დარეკა შიშით თორნიკეს ტელეფონზე და ისევ სამარისებული დუმილი და მხოლოდ ტელეფონის საზარელი ხმა ტუუუ, ტუუუ, ტუუუ. ზარს არავინი არ პასუხობს. წამოდგა, მხოლოდ თხელი მოსასხამი მოჰყვა ხელში, მოიმცვა და

ველური ყვავილი (3)

საშინლად მომშივდა,ხელს ვკიდებ ილიას და ვაყენებ ფეხზე,სამზარეულოსკენ მივყავარ და მაღარ მაგიდასთან მსვამს,თვითონაც ჯდება..ვხვდები არ აპირებს მომემსახუროს,ვდგები ბუზღუნით და მაცივრიდან ვიღებ მზა პროდუკტს,ცხვირ წინ ვულაგებ და ისევ ვჯდები. გემრიელად

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი IX)

„ მაპატიე, მაპატიე რომ მოგატყუე, მაპატიე რომ ასე იოლად დაგთმე, მაპატიე თუ ისეთი შვილი არ ვიყავი როგორზეც ოცნებობდი, როგორიც წარმოგედგინა რომ ვიქნებოდი, მაპატიე რომ ჩემს გამო ამდენის გადატანა მოგიხდა, მაპატიე თუ გცხვენია ჩემს გამო, მაპატიე რომ

ზეცა თავისას არ კარგავს! -9-

''ნუცუბიძის ქუჩაზე ხალხი აქა-იქ მოძრაობს. სიარულისას ვაკვირდები მაღაზიების ფერადი მინები როგორ მირეკლავს. ვიტრინებში ათასი რამაა გამოფენილი. აი, აქ ფასდაკლებებია ფეხსაცმელებზე. პირველად არ ვცდუნდები, არადა მაღალქუსლიანი შინდისფერი ფეხსაცმელი მართლაც