როცა ...

როცა ცრემლები ბალიშს ეცემა როცა სიმარტოვე დაგიმონებს ერთხელ მინატრე რა მოხდება შენთან მოვალ და დაგიჩოქებ,

გიორგაძე ნინა (9)

შავი,ტანზე მომდგარი,მხრებამოჭრილი,მოკლე კაბა მოირგო. ფეხზე მაღალყელიანი,შავი ბათინკი შეარჩია. ქერა თმა დაივრცხნა და გაშლილი დაიტოვა. თვალებზე შავი ჩრდილები გაიკეთა,რომლებიც მის მწვანე თვალებს უფრო გამოკვეთდნენ. წითელი პომადა ბავშვობიდანვე

შეხვედრა (4)

- ვიძახდი.. მაგრამ შეიძლება ვცდები, გარემოება ისეთი იყო რომ ნორმალურად ვერაფერს ვარკვევდით, მეგობრები, ნათესავები, ოჯახი ყველა ერთად გვავიწროებდა და ვერც ველაპარაკებოდით ერთმანეთს, ძალიან რთული და ჩახლართული სიტუაცია იყო! - ვერ ვხვდები, რა მოხდა

ჭინკობისთვე IV აღმოჩენა

დილით ოთახი ისევ მზის სხივებით აივსო. გარშემო მიმოვიხედე და უცნაურ ღამეზე დავფიქრდი, იატაკს დავაშტერდი. ძირს პატარა კენჭები ეყარა, თუმცა მათში განსხვავებული ვერაფერი შევნიშნე. ფანჯარასთან მივედი, მინას დავაკვირდი, გაბზარული არ იყო. ფანჯარა გავაღე და

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

30-ში დილით ჩანთა ჩავალაგე და გაგუაში წავედით, ეზოში ჩვენი სამეგობრო და ნათესავები დაგვხვდნენ, ელოდნენ ბავშვების დაბადებას. სანამ შემიყვანდნენ დედას, მამას და ჩემს ტკბილ დედამთილს ჩავეხუტე და შევედი. მშობიარობას ჩემი თხოვნით ლევანი ესწრებოდა, ის

ბედის საჩუქარი თავი 1

მთელი ღამე ვცდილობდი დაძინებას. თვალებს დავხუჭავდი. ვცდილობდი მორფეოსის სამეფოში გადაშვებას, მაგრამ ამაოდ. როგორც კი ჩამთვლემდა კოშმარი მესიზმრებოდა და მეღვიძებოდა. ასე ვიწვალე მთელი ღამე. გამთენიისას, მაშინ როცა ერთი პირი წყალსაც ჩაეძინებაო, როგორც

სიკვდილის დღიური

მთვარისგან მიტოვებული ღამეა. მე კვლავინდებურად მარტო ვგრძნობ თავს, როგორც ამ ცაზე მოკაშკაშე ვარსკვლავი და ვუსმენ ამაღელვებელ მუსიკას. მარტოობა მტანჯავს და მეც მინდა წავიდე, მაგრამ სად, არ ვიცი. არა მგონია კიდევ დიდი ხანი ვუღიმო რეალობას. ავდგები,

ჩემი სამოთხე (თავი 5)

აღფრთოვანებული ათვალიერებდა ელენე თბილისს და ბედნიერებით სახე უბრწყინავდა,თაია კი წყნარად,ნელი ნაბიჯით მიდიოდა და ფიქრობდა,უკვირდა აქამდე როგორ ვერ დაათვალიერა ღამის თბილისი.ისევ ადამიანებს ათვალიერებდა და ფიქრობდა რატომ ცდილობდნენ ადამიანები

გრძნობების მელოდია (სრულად)

-ესმეს ანუ....- შეუმჩნეველი ღიმილი შეეპარა მარგველანის ბაგეებს, ნელა წამოდგა დივნიდან და სავარძელში მჯდომ ჯანხოთელს მიუახლოვდა, ძალიან ნელა დაიხარა მომღიმარი გოგონასკენ და ოთახის კუთხეში მდგარი პატარა ლამპის შუქზე ვერც ვერავინ შეამჩნია,როგორ აცდა

ჩემს მეგობრებს

მიხვდებით რას ნიშნავს როდესაც ბრუნდებით და აღარ გიღებენ იმასაც ძალიან მალე მიხვდებით რომ თუ ადამიანი თქვენთვის ძვირფასია ორ დღიანი ბიჭის გამო არ უნდა კარგავდეთ