ადამიანები ხშირად მიდიან

როცა პირველად იწყებ წერას ცდილობ ყველაფერი კარგად გამოვიდეს,დიდი ხანია მინდა რაღაც დავწერო,დავწერო არა მხოლოდ იმისთვის,რომ დღიურის გვერდები შევავსო,არამედ იმისთვის რომ საზოგადოებას მივაწვდინო.ვთვლი,რომ ყველაზე კარგს

ჰადესის ქალიშვილისა და ზევსის ვაჟის სიყვარულის ისტორია

ალბათ ყველამ იცით ბერნულ-რომაული მითების შესახებ. სწორედ ამ თმაზე მინდა დავწერო მე ისტორია.იმედია საინტერესო იქნება,მკითხველი ეყოლება და მოგეწონებათ.გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ, პატარა თავისთვის ბოდიში.ღირს გაგრძელება?

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (39)

რამდენიმე წუთში აეროპორტის წინ გავჩნდით, მთელი ზედა სისხლით მქონდა დასვრილი და საშინლად გამოვიყურებოდი, ყოველი მოძრაობისას კი აუტანელ ტკივილს ვგრძნობდი. - სისხლად იცლები, მოკვდები ბიჭო ეს ******* მოკვდები. ( ვაკო ) ვაკოს

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 28)

-არა გიორგი ჯერ უნდა დავფიქრდეთ, კარგად და მერე ვიმოქმედოთ-მართალი ხარ მაგრამ რაც მთავარია ანკამ არ გაიგოს. ჩვენი გეგმა ჩაიშალა... ნიაკოს გამო დღეს-ხო არაუშავს სხვა დროს, არ ვიცი როგორ შევაპარო ანკას ეს ყველაფერი.

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (7თავი)

დათომ ნინი პატარა ლამაზ ოთახში შეიყვანა. ნინი გაოცებული დარჩა ასეთი სილამაზით მაგრამ ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა, რის თქმა სურდა დათოს. ამ ფიქრებში გართულმა წელზე შეხება იგრძნო, დათო თავისკენ იზიდავდა. ..

უსათაურო

„მე არ ვიცი,რა არის სიყვარული“, „როგორ უნდა,მივხვდე,რომ მიყვარს?“ დედაჩემს რომ წნევა უწევს,მე ეგრვე გულის რევა მეწყება...ეს სიყვარულია,თან ძალიან დიდი,ამ დროს დედაზე ვნერვიულობ,რომ არ მოკვდეს.

როდესაც სიკვდილი ხსნაა!(სრულად)

ტკივილი ადამიანის ცხოვრების უცვლელი თანამგზავრია! არ არსებობს იმაზე უფრო საშინელი, აუტანელი რამ ვიდრე სულიერი ტკივილია, იმიტომ რომ მას წამალი ვერ გააყუჩებს, მისი საშველი არ არსებობს, სისულელეა იმის მტკიცება თითქოს

უფალმა გამომიგზავნა შენი თავი მძიმე წუთებში.ვთვლი რომ უფლის საჩუქარი

მოძალებული ფიქრებისგან გადაგლილი ემოციებით არეულდარეული ვიყავი,ყველაფერი ყელში ამომივიდა,ძალიან სუსტი ვარ იმისთვისრომ ცხოვრების მძიმე გაკვეთილებს გავუმკლავდე,იქამდე მივედი რომ ამ შუაღამეს ქუჩაში გამოვედი და ერთერთ სკამზე ჩამოვჯექი,მინდა გავექცე

სიყვარულის შიშის სინდრომი (10)

-მეტყვი რა არის სიყვარული? - უეცრად თავი ავწიე და თვალებში მივაშტერდი ის დაიბნა , ვერ მიხვდა რა უნდა ეპასუხა , ეგონა ამას ირონიულად ვეკითხებოდი მაგრამ როდესაც გაიაზრა რომ მართლა მინდოდა მისგან პასუხის გაგება თბილად გაეღიმა -შეიძლება მე გითხრა რა

დეთოდიანი.

ვეკითხები, თუმცა ჩემი კითხვა სასოწარკვეთას უფრო ჰგავს.. ხმაში სევდა მერევა და გული ისე მიჩქარდება მგონია რომ ოფიცერსაც ესმის, ყოველთვის ასე მემართება როცა მის სახელს ვამბობ, წამით თითქოს დრო ჩერდება, მასთან ერთად მეც, თითქოს ვითომ ყველაზე მაგარ ბიჭს