სახეთა ფერადი სამყარო

"თვალები სულის სარკეაო" - უთქვამს ბრძენს... სახეები კი ხასიათების საუკეთესო ნიმუშები გახლავთ...

შინაბერასა და მუნჯი ქალის ამბავი

საინტერესოა თქვენი შეფასება აბა, ვისაც ყველაფრის დამნახველი ცისა არ გჯერავთ, მომყევით ამ უზარმაზარ ეზოში სადაც პატარა კოხტა სახლი შუა გულში ისეა ჩადგმული, გეგონება ვიღაცას ზურგით მოეტანოს და ზედ მიწის გულზე დაედგას, სახლის პირველი ნაწილი

ვერცხლისფერეთი

ჩემთვის ჯერ კიდევ უცნობი შეგრძნება მაღვძებს. თითქოს კანიდან ვძვრები და სხეულს ვშორდები. ეს იმდენად მტკივნეულია, რომ არ ვიცი როგორ გადმოვცე. მგონია, კანს მათლიან და ყოველი ათლის შემდეგ შვებას ვგრძნობ, ვმსუბუქდები სადღაც გაჭედილი და უფრო და უფრო

ძნელი არაა წახვიდე და კარები გაიჯახუნო, ძნელია უკან დაბრუნდე და

რა საოცარი არსებები ვართ ეს ადამიანები.. ერთ დღეს ადამიანს ვაგინებთ და მეორე დღეს ვმეგობრობთ.. ერთ დღეს მეგობრობას ვეფიცებით და მეორე დღეს საკუთარ ინტერესებს ვწირავთ..

უსასრულო წამი"ცხოვრება(3 თავი)

ელენეს დას „ნიაკოს დაბადების დღე უახლოვდებოდა ‘7დეკემბერს. სულ რაღაც 10 დღეში.. მანამდე კი ნიაკო და ელენე აგროვებდნენ ფულს 9 დღის განმალობაში და არამედ იმისთვის კი არა რომ რამე აეღნიშნათ ან თუნდაც ეყიდა იმის

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 6

ლიზას დავემშვიდობეთ და გავაგრძელეთ გზა.-აუ მაგარი ბავშვია რაა- თქვა სანდრომ-ჩემი დაქალიაა-ისე იო შენთვიის ცუდი არიქნება-გაეცინა გიოს -რა წვეტიანი აზრები გაქვთ,მაგრამ სულაც არ ქონდათ წვეტიანი. ლიზა მომწონდა მაგრამ გამბედაობა

სვანური ვერდიქტი (7 თავი)

მიხაროდა, კიდევ უფრო მეტად მიხაროდა აქ რომ წამოვედი, მალე კიდევ ჩემს ნატვრა-სურვილს ავიხდენდი, მთას შემოვივლიდი, ,,ღმერთო რა მაგარია“- ღიმილმა დამიფარა სახე და იაგოს სახე დამიდგა თვალწინ, მისმა ღიმილმა უცებ ამრია.

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი I)

კახეთის გზატკეცილზე გასულებს უფრო მეტი ადგილი ჰქონდათ მანევრირებისათვის და კიდევ სცადა ბიჭმა აუდის გადაგდება გზიდან, ორჯერ გაჰკრა კიდეც გვერდი, მაგრამ უცნობმა შეძლო საჭის დამორჩილება და ამავე დროს ლიდერობის შენარჩუნება. ხოლო როდესაც ფინიშის ხაზი

long live chocolate heroin and vodka

მე არ შემიძლია გითხრა, როგორ მიჭირს მთელი დღე შენი ძებნა. ქუჩებში უაზროდ დავეხეტები და წარმოვიდგენ რომ იმ სკამზე ზიხარ… და მელოდები… ჩუმად გავუვლი ხალხს, თავდახრილი გზას გავუყვები და ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი უხმოდ ავივლი კიბეებს… შევალ სახლში და

მარადიული არაფერია,სიყვარულიც კი.

მივდარ,სად ? არ ვიცი ამ კითხვაზე პასუხი არ მაქვს უბრალოდ მინდა სადმე მოწყვეტილ ადგილას წავიიე.ცოტა ხნით ყველას და ყველაფერ გავექცე.მოგონებები? მოგონებად რჩება. გავრბივარ წვიმა მასველებს მაგრამ რა მოხდა ? მე ხომ მიყვარს წვიმა არა ,მე ვგიჟდები წვიმაზე