არ ვიცი ჩემო

არვიცი ჩემო რა გითხრა აბა, ჩემს უთქმელს ხშირად გებულობ ვიცი, ეს შემოდმომაც გაიხდის კაბას და ამინდების ირღვევა ფიცი. რომ ახლა ხშირად იწვიმებს ალბათ, რომ ეს დღეებიც მცირდება უფრო,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VI)

აი ასეთია ამ გოგონას ისტორია ჩაწითლებული თვალებით ავხედე და ნაძალადევად გავუღიმე............ არაფერი უთქვამს ალბათ სათქმელი არც არაფერი იყო, უბრალოდ გავიდა და ახალი სისხლისფერი კონიაკი შემოიტანა, კონიაკი რომელიც გაჟღენთილი იყო სიმშვიდით, შვებითა და

ცვლილება ან ჩანაცვლება 10

- შენ ან რაღც მოწიე ან კიდე მეორე სამყაროში იყავი შენს ფიქრებთან. სოფი ხარხარებდა. - სოფი მე რას გიყვები და შენ რას ამბობ?, - გუშინ არსად არ ყოფილხარ, გათიშულს გეძინა და აღარ გაგაღვიძე. - რაა ღადაობ?

სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 2)

ამაზე ლაპარაკს თავს ვარიდებდი. მეგობრის გაჩენა ასე ადვილი არ არის.იქნებ მათ არუნდათ ჩემთან მეგობრობა? ან იქნებ ჩემშია პროვლემა. 10 საათისთვის ოთახში ავედი ფილმს ვუყურე „ქაღალდის ქალაქებს“ და დავიძინე. დილით ადრე ავდექი მოვწესრრიგდი და სავარჯიშოდ

ტომი და ჯერი

ჩემო სულიერო მეგობრებო, ვიცი ბავშვობაში სხვისთვის შესაშური ურთიერთობა გვქონდა, თითქოსდა სულ ერთად ვიყავით, დგავდით გრანდიოზულ ისტორიებს და მერწმუნეთ, მშვენივრადაც თამაშობდით; მეც გიყურებდით, როგორც თქვენი მეგობარი, როგორც უბრალო მაყურებელი, მაგრამ

ზეცა თავისას არ კარგავს! -4-

რას მკარნახობდა ის? იმას, რომ ეს გადაწყვეტილება უნდა მიმეღო. იმას, რომ წინაამღდეგ შემთხვევაში ჩემი სინდისის ხმა გამაყრუებდა. იმას, რომ შიო ერთი ჩვეულებრივი გამვლელი არ არის და კიდევ იცით, რას? რომ შიო, მე და თათა იქ, ირმის ნახტომში დაგვაკავშირეს

არ მოკვდები (თავი 6)

იმ დღეს ანის პალატაში უამრავი ადამიანი დადიოდა, ვინ აღარ მისულა. ანდრო,ნიკა და ლაშა ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ. ანის არავინ ტოვებდა ყველანაირად ცდილობდნენ რომ მას სიმარტოვე არ ეგრძნო და დაჟე პირიქით თავი მოებეზრებინათ ანისთვის, ალექსმა მესიჯიც მიწერა

სიბრმავის ფერები (სრულად)

"სიბრმავის ფერები" არის თეთრი სიკვდილი, რომელსაც ერთხელ მაინც ყველა გამოცდის. თქვენ გინახავთ ადამიანები შორიდან? ჩაფიქრებულები, ქაოსში გახვეულები. ისინი ცხოვრობენ ბანალურად, თითქმის ერთი და იგივე უაზრო არსებობით. ადამიანებმა იმდენს მიაღწიეს, ახლა

მე მხოლოდ მზე მათბობს...

თვალებს ვახელ და ერთადერთი, რასაც შევიგრძნობ წვიმის წვეთების წკაპუნია ფანჯრის რაფაზე. წვეთები ერთმანეთს ენაცვლებიან და თითქოს შესაფერის მელოდიას ქმნიან. მე წვიმა არ მიყვარს... ალბათ იმიტომ, რომ ქუჩაში სიარულისას ფეხსაცმელი გვესვრება, გარეთ ნესტია,

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 4

ვიჯექი და ვუყურებდი თუ როგორ აბედნიერებდნენ ერთმანეთს , ორივეს გაბრწყინებული სახე ქონდა და ერთმანეთს უყურებდნენ. აი ასე უბრალოდ იჯდნენ და უყურებდნენ ერთმანეთს. მაშასა და სანდროს სიყვარულზე ლეგენდები დადიოდა თბილისში, ყველას შურდა მათი სიყვარულის,