ბედის ბრალია!(დასასრული)

ყველაფერი დატრიალდა,ძალიან დიდ სიბრაზეს ვგრძნობდი ანას მიმართ,ძალიან გაბრაზებული ვიყავი,ხელები ძირს ჩამოვწიე და მუშტი შევკარი,ვგრძნობდი როგორ მიდუღდა სისხლი,ის ერთი იყო რომ ბავშვზე არაფერი მითხრა, მას არც უვლიდა,მასზე არ ზრუნავდა თითქოს ის არც

გოგონა ნიღბით (თავი 2)

საათს დავხედე 8 ხდებოდა ამიტომ გადავწყვიტე სახლში მივსულიყავი,სახლშიიი მალევე მივედი,როგორ მომნატრებიან,სულ რაღაც ერთი კვირაა მათ გარეშე მაგრამ თითქოს წელბი გასულიყოს.

-სულ ერთად?! [2]

მეორე დღეს განსაკუთრებულად ემზადებოდა ლუკა ბოლოსდაბოლოს თავის ანიტა ჩამოდიოდა,ნინაც გადმოცემით ჩვეულებრივი თბილისელი გოგოა თავში ავარდნილი და ლუკას გადმოცემით უბრალოდ ანგელოზი.

ბედის ირონიან(1)

თავბრუ დამეხვა, გულის რევის შეგრძნება უფრო და უფრო მიმძაფრდებოდა ოდნავ ფხიზელს მინდოდა სუფთა ჰაერი ჩამეყლაპა,  გარეთ უნდა გამოვსულიყავი თორე ალბათ იქვე ვარწყევდი, ხელი სავარძელს დავადე ,წინ წამოვიწიე და როგორც იქნა ავდექი, თვალებიდან ძლივს ვიყურებოდი

ქარის საიდუმლო

პირველრიგში მოგესალმებით ყველას ახალ ისტორიას უკვე ვწერ, მაგრამ სანამ არ დავასრულებ ბოლომდე არ მინდა ატვირთვა, ამიტომაც მინდა შემოგთავაზოთ ერთი ძალიან კარგი ქართველი მწერლის - სვეტა კვარაცხელიას "ქარის საიდუმლო".

დასაწყისიდან დასასრულამდე

რამდენიმე დღეში თაკომ საავადმყოფო დატოვა. ყველა თავს ევლებოდა.. განსაკუთრებით ქმარი. გიორგი სიხარულისგან ცაში დაფრინავდა. ტასუნა ბედნიერი იყო ძმის დაბადებით. თაკოს წინ მიხტუნავდა და თან უკან იყურებოდა ხო ნამდვილად მოდიანო...

ჩამჭიდე ხელი -2-

II ..... ფიქრებიდან ზამთრის ძლიერმა სუსხმა გამოიყვანა.. ახლა გააცნობიერა, რომ ოფისიდან თხელი პერანგის ამარა წამოვიდა და ძალიან სციოდა.. ისევ ოფისისკენ წავიდა.. კაბინეტის კარი გააღო და შევიდა.. თავისი ქურთუკიც აიღო და მნიშვნელოვანი საბუთებიც.. -

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე ... (სრულად)

-შვილო ეს ადრე თუ გვიან ხომ მაინც მოხდებოდა არა? იცი რა კარგი ხალხია? დამიჯერე სანდრო საკუთარი შვილივით ეყვარებათ -და სანდროს? (გაბრაზებულმა გავხედე) სანდროზე რატომ არ ფიქრობთ? მე რომ ვიშვილო სანდრო? (ჩემი აზრით გახარებულმა გავხედე) -ეგ არ გამოვა

შენ ყველგან ხარ

საკუთარ სახლშიც კი სული მეხუთება, აქაც ყველგან ხარ მოდებული, ყველა კუთხეში შენს სახეს ვხედავ. სადაც არ უნდა გავიხედო, სადაც არ უნდა წავიდე, რაც არ უნდა ვქნა, მაინც ყველგან ხარ.

ბლა ბლა და კიდევ ერთი მეოცნებე (2)

ვააა რა მწვანეა და რა ღრმა.. ულამაზესი თვალები,მაგრამ უძიროდ სევდიანი,რაღაცნაირი.სურვილი გამიჩნდა ჩავხუტებოდი და საერთოდ არასდროს არ გამეშვა.შორენას მივუბრუნდი -შორე ეხლა მე ვიმღერებ რა -ევაა,რატო გადაწყვიტე იმდენიხანია არ გიმღერია