ანგელოზი - თავი 4

-თიკა სცენების გამართვას მოეშვი და დაწყნარდი -დავწყნარდე? როგორ დავწყნარდე როდესაც ჩემი ქმარი ვიღაც პაციენტთან მღალატობს? -ჩემი ბრალია ყველაფერი. ლუკა არაფერ შუაშია ნინას მისუსტებულ ხმაზე გული მომიკვდა. თავს დამნაშავედ გრძნობს -გოგონი შენ ვაფშე ჩუ

შურისძიება ვამპირის ენაზე (5)

აპარატის წრიპინის ხმა ისმოდა. ჰაერში კი სპეციფიკური სუნი იგრძნობოდა. თვალების გახელა უნდოდა, მაგრამ ყოველი ცდა კრახით სრულდებოდა, თითქოს დიდი ლოდები ედო ზემოდან. ბოლოს თითები აამოძრავა, რამაც თვალების გახელა გაუმარტივა. პირველ ჯერზე ვერაფერი

ვიცი, სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს . . .

ვიცი სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს, მიხვდებიან ცალცალკე, რომ - სუნთქვებიც კი მძიმდება. ჰქონიათ, რომ ძველი გრძნობა რაღაც ახლით შეავსეს, სულელები ... ვერ ხვდებიან - ერთმანეთი სჭირდებათ. ვიცი სადმე მომავალში თვალს მოჰკრავენ ერთმანეთს, ისიც

სიამაყე თუ?! (თავი I)

–გუშინ რუსულ პაპსებს უსმენდნენ, ახლა მოუნდათ ხო?? მთელი სამყარო თუ არა მთელი საქართველო მაინც მებრძვის! ჯერ კიდევ გუშინ იმდენი ბილეთი იყო და დღეს აღარცერთიიიი, ასეთი შანსი კიდევ როდის მომეცემა ვინ იცის?–ვქოთქოთებდი ისევ. –ღმერთო, ჩამოდი, აღარ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 36)

დღეები გადის და გვგონია თითქოს ცხოვრებაც დალაგდება, მის კეთილ სურპრიზებს გამოგვიგზავნის და რაღაც ახალი მშვიდი ერა დაიწყება ჩვენი სიცოცხლის, თუმცა ყოველი ჩვენი ფიქრი უბრალო ფუჭი ოცნება, ნელ-ნელა ვხვდებით, მაგრამ არ ვაღიარებთ ჩვენს თავთან ოპტიმისტურ

სოდომის ალქაჯები (თავი 1)

-მაინტერესებს რომ არა მისი სოციალური სტატუსი მაინც გაყვებოდი ცოლად? -თუ გგონია რომ საკუთარი ნებით ვარჩიე მისნაირ მდაბიო მამაკაცთან ცხოვრება, შენც არაფრით არ ჩამოუვარდები დათოს._ვამბობ ცივი ხმით ამიტომ საწოლზე მწოლიარე შიშველი ახალგაზრდა არაფრის

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები, როცა შევკრიბე უდროობის ურჩი ცნებები, ჟამთასვლისაგან ჩემს სახეზეც გაჩნდა ღარები, უსიტყვო გრძნობამ ჩამოშალა დღეს ოცნებები, წამის სუიციდს ვაკვირდები სულის სარკმლიდან, მზად ვარ შევუდგე სამუდამო მარტოობის გზას,

ქალბატონო, სანთებელა ხომ არ გექნებათ? (4)

თამაში სრულდება, მე წავაგე. სანდრო სულ ოდნავ მისწრებს და ნერვები მეშლება. მაინც რანაირი ბიჭია?! სულ რაღაც უცნაურად იხედება, არც ხშირას იცინის, მხოლოდ ნიკას ხუმრობებზე 1-2ჯერ გაიღიმა. უნდა ვაღიარო რომ საოცარი ღიმილი აქვს! და მაინც რა უცნაური ბიჭია.

გულის ქურდი . . .

შემომეჭერი უცაბედად ცივი ქარივით, რომელიც სითბოს თავისთვის და ჩუმად ინახავს. მე შემიძლია დავიფიცო დედის ღიმილი, რომ მე შენგვარი გამოხედვა არსად მინახავს. შემომეჭარი უცაბედად როგორც თოლია, რომელსაც მთელი გალაქტიკა მისი გონია. თოლიამ იცის, რომ

არ შეიძლება! თავი 7

ტელეფონს გვერდიდან არ ვიშორებდი მაგრამ ერიდებოდა შაკუნა შეტყობინების მოწერას, კარგად იცოდა რომ ეხლა სიტუაციის დაძაბვა არ ივარგებდა, მაგრამ ეტყობა ვერ გაუძლო სახლში რომ აჩი მივიდა და ჩემი ტელეფონიც მალევე აზუზუნდა, დავხედე, შაკუნასგან იყო: "არვიცი