საკუთრება.[6]

-ვაიმე არაა,რომ იცოდე რა მოხდა,აუცილებლად მოგიყვები რომ გნახავ ახლა უნდა ჩავალაგო -დამაინტრიგა და მითიშავს,იცოდე ვერ გადამირჩები თუ არ მეტყვი მალე -ორისთვის გამოგივლით -კარგი ,გეოდებით -დროებით-ტლეფონი გაუთიშა გოგონას,ცოტა ხანში თავისი ბარგის

მზის ჩასვლა (თავი მეჩვიდმეტე)

იყო, პირველად მიდიოდა უცხო ქვეყანაში მამის გარეშე, თანაც უკვე ქმართან ერთად, ჯერაც ვერ გააცნობიერა, რომ უკვე გათხოვილი იყო. ცხოვრების ახალი და სიურპრიზებით აღსავსე ეტაპი იწყებოდა.ძალიან გაუჭირდა ლიზასთან და მამასთან დამშვიდობება. დათოსაც უჭირდა.

STANDOUT/გამორჩეული (მეათე ნაწილი )

სწრაფად ჩაირბინე კიბის საფეხურები და ედუარდისკენ მალულად წავედი . იმის შიშით რომ ისევ დეიმონი დამინახავდა , თორე რას გაუკეთებდა ედუარდს ? მაგის გააზრებაზეც კი მაჟრჟოლებს. მოკლედ , როგორც ვთქვისწრაფად ჩავირირბინე საფეხურები და ედუარდთან მივედი .

მიყვარხარ სერიოზულო ქალბატონო(8) დასასრული

წერილში ეწერა " ჩემო სერიოზულო ქალბატონო მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად, ჩვენს პატარაზე უკვე ვაფრენ ისიც და შენც ძალიან ძვირფასები ხართ ჩემთვის. იცი როცა პირველად დაგინახე მაშინვე გულში ჩამივარდი და იქიდან ვერ მოგაშორე ყოველდღე უფროდაუფრო მიყვარდებოდი

...

უმიზნოდ წერის დაწყებას ალბათ სჯობს სულ არ დაიწყო, მაგრამ ზოგჯერ პირიქითაა, სულ არ დაწყებას სჯობს უმიზნოდ დაიწყო.

სიყვარულის თერაპია -1-

- რა ხდება იო კარგად ხარ ? - კითხა და სახე მის ხელებში მოიქცია.იოც შეეცადა თავი ხელში აიყვანა გოგოს ხელები მოხვია და მაგრად ჩაიხუტა. იცოდა რომ შაკოს ყოველთვის უყვარდა ლილე და ახლა გაგიჟებამდე იეჭვიანა. თავისთავზე მოეშალ ნერვები ვერგამომტყდარი

ღალატი(თავი2)

მთელი ღამე თეთრად გავათენეთ. ერთმანეთს ცხოვრების იმ გამორჩენილ თავებს ვუზიარებდით, რომელიც ერთად არ გვქონდა გატარებული. მომიყვა თავის პირად ცხოვრებაზე და იმ გოგონაზე, ვისზეც თავდავიწყებით იყო შეყვარებული, თუმცა დაშორდნენ, გარკვეული მიზეზების გამო.

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(2)

– დეიზი! ანდრო! გაიღვიძეთ მოვედით! – დედას ხმა მაფხიზლებს. მეღვიძება. მთელი გზა მეძინა. ანდროც ნელა წევს თავს ჩემი კალთიდან, იზმორება და გემრიელად ამთქნარებს. დედა მანქანიდან გადადის და ჩვენც გადავდივართ. – ჩემი ველოსიპედი რომ გამოვიღოთ? – კაცთან

ამბრნი, უმბრნი და არაბნი

ახლა წვიმს, საღამოა.შინ მარტო ვარ. სექტემბერია, ფოთოლცვენა უკვე დაიწყო.ფანჯარასთან ვდგავარ და ვფიქრობ, ვინ იცის , მერამდენედ ვიხსენებ, როგორმოხდა ყველაფერი.ოთახში ბნელა, მხოლოდ ლამპიონების ყვითელი, რბილი შუქი შემოდის ქუჩიდან . მერე სინათლეს ვანთებ ,

უშენოდ(2)

-აქ რა ხდება ქალბატონებო? წესრიგის დარღვვისთვის უნდა გაგაძევოთ შენობიდან და თუ დროულად არ დატოვებთ ტერიტორიას , მომხმარებელთა შეწუხებისთვის დაგაჯარიმებთ პოლიცია !- ხმა მაქსიმალურად შევიცვალე და შევეცადე სერიოზული გამომეტყველება მქონოდა. სამივე ისე