***

ამ ქუჩის ბოლოს ჩანდა ნათება, მოკვდავთ სამყაროს ბნელეთი დაეცა, სიმარტოვეში სიჩუმე გამეფდა შენს მოლოდინში დავინჩი დაბერდა მოცარტის ფიქრებში მუსიკა აჟღერდა და ამ ლოდინში უფალი დანებდა, ეშმაკი სამყაროს ცოდვებში ამხელდა და შავი გველი მიწაში ჩაეფლა

არც კონკია, არც პრინცი -10- (დასასრული)

''ოთახში მხოლოდ მისი ბრჭყვიალა თვალები ანათებს, ამიტომ ადვილად ვპოულობ. მხრებზე ხელებს გაუბედავად ვადებ. ყელში რაღაც მახრჩობს. ეს შეგრძნება უჩვეულოდ სასიამოვნოა... ხრჩობა და სასიამოვნო! მგონი გავაფრინე...''

STANDOUT/გამორჩეული (მეთორმეტე ნაწილი )

მაგიდაზე ბიძიას საბუთები და პატარა სუვენირები იდო ,აქეთ-იქით მიმოფანტული.მინდა ავღნიშნო რომ , ბიძაჩემი ცნობილი დეტექტივი იყო , მაგრამ საშინელმა კატასტროფამ იმსხვერპლა (ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვიცი ) . მოკლედ როგორც ვთქვი მაგიდაზე

მეგობრობა ღრუბელთან 1

სიცოცხლე სხვადასხვა ადამიანისთვის სხვადასხვა ღირებულების მატარებელი მცნებაა , სწორედ ამიტომ ნამდვილად უჩვეულო თუ აღმაფრენის გამომწვევია ,როცა შენი ინტერესების მქონე ინდივიდს შეხვდები ,თანდათან კი აანალიზებ იმ ფაქტსაც , რომ არ აქვს მნიშვნელობა

წვიმაც მოსაბეზრებელია {5}

საახალწლო არდადეგები უნდა დაწყებულიყო, სკოლაში იშვიათად დავდიოდი უფრო მასწავლებლებით შემოვიფარგლებოდი. სანდროსაც შუალედურები ჰქონდა. დღის ბოლოს თუ ვნახულობდით ერთმანეთს. მარტო მე მიყვარს აშკარად ძველი კარგი ამბების გახსენება. მაგრამ შეუძლებელია არ

შემიყვარე

დილით რომ გავიღვიძე რაღაცნაირ განწყობაზე ვიყავი. ჩემი საუკეთესო მეგობრისგან ელესგან 6 გამოტოვებული ზარი და 11 მესიჯი დამხვდა . ყველა მესიჯი ძირითადად ასე იწყებოდა: „რაღაც მოხდა, რომ გაიღვიძებ დამირეკე“

მიყვარხარ...გჯერა?# 2

ერთი შეაჩერე მანქანა. შენთუარ დაგლეწო მე, გოგა არ ვიყო რაა.. -გოგა თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა, ბესომაც გააჩერა მანქანა, მაგრამ რომამდე არც მიუშვა. - ის გოგო მომეწონა და , რომ იცოდე ძალიან წესიერი ჩანს. - გოგა ღრიალებდა და რომასკენ იწევდა- და

ბაბლუანები (ნაწილი მეორე)

-რამე ხდება?-სამზარეულოდან გამოვიდა ნინა და ერთი თეფში კრეკერი, რძით დამიდო მაგიდაზე -როგორ მიყვარხარ-ეშმაკურად ჩამეღიმა მე და წამოვჯექი, რომ მეჭამა. -არაფერი, უბრალოდ ლიკუნას დაბადების დღისთვის მაგის მეტი

კნუტი (1)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა საცხოვრებლად ბათუმში გადავედი . ყოველ ზაფხულს ჩავდიოდი ბებოსთან დასასვენებლად მაგრამ არასდროს მიფიქრია რომ ბათუმში ცხოვრება მომიხდებოდა ეს ყველაფერი ჩემთვის მოულოდნელი იყო , 2 წელი ისე გავიდა სკოლის გარდა ყველანაირი გზა

ქუჩაში წვიმდა

ისევ ღამეა ბინდით მოცული, მე კვლავ ქუჩებში დავიარები, ქარი მძვინვარებს, ვუყურებ ზეცას, მთვარეც დამყურებს ნამტირალევი.