მენატრები !

როდესაც შენს გულში ტკივილი შემოიჭრება რომელთან გამკლავებასაც ვეღარ შეძლებ მაშინ მიხვდები,რომ ცხოვრებამ იმდენი რამ დაგიშავა რომ უბრალოდ სუსტდები და ბრძოლისსურვილიც ნელ-ნელა გიქრება.

ანა 1 თავი

ანა 1 თავიანა კოხტა ქალია. სევდიანი თითქოს არ ჩანს, მაგრამ ჩვენი ხანგრძლივი საუბრების პერიოდში ხმამაღლა ერთხელაც არ გაუცინია, მხოლოდ იღიმებოდა. როცა ამ ისტორიას მიყვებოდა, ისე ღელავდა, თითქოს ხელახლა განიცდიდა მომხდარს. მაინტერესებდა, ნანობდა თუ არა

ატკიებული თავი

-ჩემი გოგო- მესმის ყურებში ჩურჩულის ხმა, ჰაერის ნაკადი ჩემს მოშიშვლებულ მხრებს ეცემა გული ორმაგად იწყებს არა ოთხ ხუთმაგად. იწყებს ბაგა ბუგს მგონი მისი ხმა ყველას ესმის და კლუბში ბოლო ხმაზე აწეულ მუსიკასაც კი ფარავს უკან ვიხედები. რა თქმაუნდა ის არის

ისევ..

ღამეა.. თვალები ავსებენ დანაკლისს... და შენი თითებიც უაზროდ ცივია.. ვიგრძენი ისევ რომ თავიდან გკარგავდი.. ახლა ჰომ თვეები ყველაზე თბილია.. გეძებე..

ხეების სამყარო იდუმალება და მეგობრობა

ეს საოცარი ამბავია რომელიც ერთმა მოხუცმა მიამბო დასასრული კი ჩემი თვალით ვიხილე და ეს იმდენად მოსაყოლი ამბავია ნამდვილად არ მინდა მარტო მე ვიცოდე და მინდა ეს ამბავი ყოველივე თქვენთაგანმა გაიგოს ...

მე გავიღიმე შენ შეგიყვარდი!(დასასრული)

ავარია! -ლიზა! -გადმოიყვანეთ! -ფრთხილად! -რა დაემართა? -ვინ დაეჯახა? -აშკარად უცხოელია. -მანქნაში სასწრაფოდ. -ლიზა ჩემო ცანცარა გაიღიმე. -ფეხები ვერ ვგრძნობ ფეხები-ტკივილით ამოიტირა ლიზამ. საავადმყოფოში.

ბამბის ნაყინი! 6

-უკაცრავად,-როცა გააცნობიერა საკუთარი საქციელი,სანამ ნენე რამეს იტყოდა,უმალ მოაცილა ხელი და კარგადაც ჩამოშორდა.ნენეს ჩაეღიმა გიგას საქციელზე,აპირებდა კიდეც რამე ეთქვა,მაგრამ გადაიფიქრა. -ჯობია ავჩქარდეთ,თორემ ზეცა ცუდად იყურება,-თქვა მან და ნაბიჯს

ის... ნაწილი 11

ძალიან დიდხანს ვიდექი გაშეშებული და გონზე ვერ მოვდიოდი.მხოლოდ ღაწვებზე წვა და ტკივილი მაფიქრებინებდა , რომ ეს რეალური იყო. არ ვიცი არ ვიცი რა ხდება ჩემს თავს. როგორ დავიღალე მეტი აღარ შემილია ბოლოსდაბოლოს ამდენი კითხა მაქვს და პასუხი არ არის , ის ის

Take a photo with me.. please

რამდენიმე დღეა რაც ჩემი ოთახი ჩემს სამყაროდ გადაიქცა. კარადის უკანა თაროზე ფოტოალბომის ადგილიც გაქრა. ახლა უკვე ჩემს საწოლზეა გაშლილი და სათითაოდ ვათვალიერებ 2014 წლის 23 მარტიდან მოყოლებულ 2016 წლის 17 მაისამდე გდაღებულ ჩვენს ფოტოებს. თითოეულს

ბედისწერა (თავი 9)

ანთეოზმა ქუჩის კუთხეში შეუხვია და იქვე ჩაიკეცა. ღრმად ამოისუნთქა და თან სიცივისგან გათოშილს მთელი სხეული უკანკალებდა. სუსტად მიესვენა დახეულ ზეწარზე, რომელიც ამას წინათ ვიღაც ქალბატონმა ნაგავში გადაუძახა და ტკივილისგან გაუნძრევლად ყველაფერს