ჩემო ირა

გაღიმებაც ვერ მოსაწრო ტკივილსგან ვერც იყვირა როგორც თოვლი შემომადნა ხელში ჩემი ციცქნა ირა ჩემთვის უნდა დაიწყევლოს აღდგომა და ყველა კვირა მე მიწაში უნდა ვეგდო შენ ცოცხლობდე ჩემო ირა

თვალები (1 ნაწილი)

იმედია მოგეწონებათ ...თვალები... მე მის თვალებში ჩავიხედე და თითქოს მისი სული დავინახე. ნეტავ რატომ ჩავიხედე მის უძირო, ლურჯ თვალებში, რომელიც ყველას ატყვევებს? მე კვლავ მახსოვს მისი ღიმილი, ღიმილი რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდება ჩემ გონებაში. მე ისევ

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო შოთას შრომა, აკაკი თუ ვაჟა ვაქო ბარათაშვილს და ჩვენს ჭკვიან გალაქტიონს როგორ ვკადრო და სიტყვები მათ მოვპარო ვწვალობ ვეძებ სააქაოს მე სამყაროს

სვანი (თავი 2) ultrix

მოკლედ დიდი აურზაური მოყვა ამ ისტორიის გამოქვეყნებას , გეტყვით კიდევ ერთხელ მწერალი არ ვარ, უბრალოდ საინტერესო (ჩემთვის ) ისტორიებს ვდებ ამ საიტზეც , წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ სამწუხაროდ ამ ისტორიის ავტორი არ ვიცი ვინაა სიყვარულით თათია :-)

Dream! (7თავი)

_ხო გისმენთ აბა! (გიო) _მოკლედ არ ვიცი როგორ გითხრათ მიჭირს ამაზე საუბარი , თქვენ ყველა ანას უყურებთ როგორც დას, მე კი ასე არ ვარ ! მაგრამ მე თქვენი ძმა ვარ ,ვიცი რომ გაჭირვებაში არასდროს დავტოვებთ ერთმანეთს ნუ ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ და ასე

სიყვარული თუ შურისძიება? დასასრული

მეტი ღარაფერი მითქვამს წავედი და უკან აღარ მომიხედავს, ალბათ იმიტომ, რომ მეშინოდა ტირილი არ ამვარდნოდა. რადგან იქიდან წამოსვლა გამიჭირდებოდა. მაშინვე სახლში ავედი და თითქოს სუნთქვა დავიწყე. საღამოსთვის მოვემზადე და მეცადინეობა გადავწყვიტე, რადგან ამ

ქალი

დაჩაგრული, სულელი, უსარგებლო ! თუმცა მაინც ყველაფერი მისია ილუზიით შენახული სატანჯველი წლები, დარდი, მოლოდინის სხივია !! უფრთხილდება, ეფერება, ენატრება ბოლოს სულში ჩაადნება სანთელი ცრემლის კვალი ლოყებზე რომ დასთამაშებს ეს წვიმაა, თბილი წვიმა

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (8)

დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. - გაიღვიძე დადა დაგვაგვიანდება. ( ლენა ) - რა? - სკოლა გველის სკოლა, ადექი მალე. ( ლენა ) - მეღადავები გოგო? რა სკოლა? დამაძინე.

ჩემს ვენებში [3]

ვერ გეტყვით, რომ დიდი ხანი მოუწია ცოტნეს ბიძაშვილს საავადმყოფომდე მოსვლა. დაზაფრული ადევნებდა თვალს გიჟივით შემოვარდნილ სანდროს ანაბელი და თვალის გუგები უფრო და უფრო უფართოვდებოდა გაოცებისაგან. არც კი შეუხედავს გოგონასთვის, რაიმეს თქმაზე ზედმეტია

ტუჩების სიქალწულე...

აქ თუკი ვერა მომავალში შევხვდებით მაინც, მე შენთან ყოფნას ვერ ვუწოდებ შეცდომის კიბეს, ჰო! ამ კიბიდან აუსვლელად ჩამოვხტი, მაგრამ მახსოვს... ტუჩების სიქალწულე შემოგაფლითე. ნეტავ ვინ თქვა, რომ სძულდებათო რადგან ტოვებენ, ან მიტოვებულს დამტოვებლის