ქაოსი. #18

-ისეთი მაგარი დარჩება ბოლოს, შეიძლება ბედნიერებისგან გული გამისკდეს. -გადავულაპარაკე ემას და მშენებარე სახლს გავხედე. -ერთი სული მაქვს როდის დამთავრდება სახლი და ეზოს მოწყობას დავიწყებთ. -მითხრა ღიმილით და ებბის ხელი გადახვია.

ბამბის ნაყინი!

-უკაცრავად,ხურდა ხომ არ გექნებათ? -ვერ გავიგე! -ათ-ლარიანს ხომვერ დამიშლით? -როგორ? -ბავშვს ნაყინი მინდა ვუყიდო -მე გკითხეთ,რა უნდა ქნათ? -მითხარით რომ არ გაქვთ,ამდენი დრო სად მაქვს -5 ლარიანები გაწყობთ? -დიახ! მამაკაცი ჯიბიდან საფულეს იღებს და

სიყვარული მეორედაც მოდის (2 თავი)

თითქოს შუა გულ ოკეანეში ჩამაგდო და ნაპირზე გამოსვლის მაგივრად უფრო და უფრო მითრევს სიღრმეში.,,მოიცა, ეს ნიკა გუგას მეგობარია? ეს ის ნიკა იყო, კაბინეტში რომ ვნახე გურამი ძიასთან,

ჭირვეული სტუმარი (22 თავი)

ოცდამეორე თავი ნერვიულად ვცემდი ბოლთას, დასამშვიდებლად ახლოს მოკარებასაც კი ვერ ბედავდნენ. სავარაუდო ვერსიებთან დაკავშირებით ტვინი გამალებით მუშაობდა. ტელეფონი რა თქმა უნდა მამუკასაც გამორთული ჰქონდა. ვფიქრობდი და ვერ ვხვდებოდი, ასეთი რამ რისი

საიდუმლო [1]

უნივერსიტეტიდან გამოვიდა თუ არა, წვიმამ დაიწყო. საშინელი ამინდი მთელი დღე ჰპირდებოდა ქალაქს ამ დასასრულს, მაგრამ ვერავინ წარმოიდგენდა, ასე მალე თუ დაიწყებდა ტირილს. ღმერთო, საშინლად არ უყვარდა წვიმა და ახლა დაიწყო მაინც და მაინც, მის ბედზე. მანქანა

სიყვარულისთვის არავის სჯიან

ნუ გამამტყუნებ, მხოლოდ ამას გთხოვ, სიყვარულისთვის არავის სჯიან, მე შენ მიყვარხარ და შენზე ფიქრებს, ცრემლადქცეული წამები შლიან, რა ვუყო ამ წლებს, იქნებ მირჩიო, სულს რომ კაწრავენ, დროს რომ მითვლიან, სისხლისგან დაცლილ, გულის ნაფლეთებს

ურჩხული შემიყვარდა (თავი3)

მაშინვე მისკენ გავიქეცი და მაგრად ჩავეხუტე მანაც ხელები მომხვია და ძალიან ბევრი მაკოცა შემდეგ სოფოს გადაეხვია შემდეგ სახლში წავედით გაბოსთან ბარგი დატოვა და ჩემთან გავედით ჩემებმა არ იცოდნენ გაბოს ჩამოსვლის შესახებ და მისაღებში რომ შემოვიდა ყველა

ნაცრისფრად წვიმს.

ვუყურებ ცას. მონაცსირფრო ღრუბლებს და ვხვდები რომ მალე გავრეკავ. მახსენდება იმ ადამიანებთან გატარებული დრო, რომლებიც ჩემთან აღარასდროს იქნებიან. უფროსწორად ჯერ არა.

ეშმაკი დედამიწაზე?ხუმრობთ არა?! (4)

მომაკვდინებელი ფიქრები მაშინვე მშორდება როდესაც ლუციფერის ოთახს გვერდს ვუვლი და საშინელი ხმები მესმის.ფუ უკვე დაიწყეს.საქმე არ მაქვს და ისევ დაძინების მცდელობებში ვიღლები.აუ არ დაიღალნენ მაინც? გადავწყვიტე დაბლა ჩავიდე.სამზარეულოში შესული

,,მე"

არსებობს რაღაც ათვლის წერტილი,განუსაზღვრელობა,დასასრული..არსებობს გრძნობები,მოგონებები..არსებობს დასაწყისი,შესავალი,კვლავ დასასრული.