ნოემბრის წვიმა XXIV

სასაფლაოდან პირდაპირ ნიკოს სახლისკენ წავედი. მუხლები მიკანკალებდა... მიუხედავად იმისა, რომ მისი ნახვის გამო მთებს გადავდგამდი, მეშინოდა... მეშინოდა მისი რეაქციის, შეხვედრის, შედეგის.. არაფერზე ფიქრი არ შემეძლო. მეხუთე სართულზე ფეხით ასვლამდე ალბათ

ავადმყოფებსაც შეუძლიათ სიყვარული! (დაავადებულებსაც): 2 თავი

მოდით გამოვიცნოთ რაზე იქნება ესმოთხრობა დაწერილი. მეგობრობაზე? დაახლოებით. იმიტომ, რომ ლიზი ერთადერთი მეგობარია რომელიც მიგებს. ამიტომ ბევრჯერ შეგხვდებათ მისი სახელი ამ მოთხრობაში. ფსიქოლოგიაზე? ესეც შეიძლება. როგორც მოგეხსენებათ,სოციალური ქსელის

I ____ You (თავი მეხუთე)

ალექსანდრე ბაგრატიონი დალხენილი ცხოვრებით არასდროს გამოირჩეოდა იმისდა მიუხდავად , რომ მამა ყოველთვის ანებრივებდა და სანდროს სიტყვა მის ოჯახში ყველაფერს ნიშნავდა. ყველაფერი ჰქონდა რასაც მოისურვებდა, მაგრამ მაინც ყველაფერზე წუწუნებდა, ყველაფრით

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

-ნიკუშ, გახსოვს რომ გითხარი ამერიკელებზე. -კი მახსოვს -ხო, როგორ ფიქრობ გამოვა რამე? -რატომაც არა? - რავი, ხომიცი სალოს მალე ბავშვი ეყოლება, ის წავა ალბათ ჩვენგან , ახლაც ჩვენ ვთხოვეთ ცოტახანს კიდევ დარჩენილიყო. - მერე დაელაპარაკეთ, არამგონია

აღსარება (სრულად)

ღმერთო, ერთ-ერთი გზას აბნეული ცხვარი მოგმართავს თხოვნით, მუხლებზეც დავიჩოქებდი, რომ შემეძლოს. მინდა კარგად მომისმინო, შეიძლება არ ვარ იმის ღირსი, რომ მომისმინო და მაპატიო, მაგრამ გთხოვ მომისმინე მაინც. ვიცი, რაც ჩავიდინე საშინელებაა და ყოვლად

წითელი ზღვა -1-

''მესამე წამს აბობოქრებული ტალღა დაინახა, რომელმაც მზერა დაუბინდა... მეოთხე წამს ხელ–ფეხი შემოეყინა და ფართხალი შეწყვიტა... მეხუთე წამს უკვე ფსკერისკენ მიცურავდა... თვალები ეხილა, მაგრამ ვერაფერს ხედავდა...''

ურთიერთობა გრძნობების გარეშე. ( 5 თავი )

დიდი ძალისხმევის შედეგად თვალები გავახილე და ხელში გაკრეჭილი ალექსი შემრჩა.ჩხუბის დაწყებას ვაპირებდი,მაგრამ საათს რომ დავხედე ხმისამოუღებლად ჩავიცვი და სამსახურში წავედი.გზაში ალექსი დამეწია და წაყვანა შემომთავაზა,იმის გამო რომ მაგვიანდებოდა

არის ქალბატონო სერჟანტო !! (თავი 4)

.... - შენ? აქ საიდან? საბა აქ რას აკეთებ, ჩვენ გვითვალთვალებდი?.. - მიაყარა კითხვები მარიამმა, თანაც ისე, რომ იარაღი არ მოუშორებია.. - აგიხსნი მარიამ, უბრალოდ იარაღი დაუშვი, კარგი?.. -

დამნაშავე თუ მსხვერპლი?!{თავი4}

მარიამმა კარში მდგომი მიშო რომ დაინახა არანაირი რეაქცია არ ქონია,უბრალოდ იდგა გახევებული ორივე კარებში,მიშომ მარიამი ასეთ ფორმაში რომ დაინახა რა აღარ იფიქრა,ნაბიჯს არც ერთი დგამდა,ბოლოს მიშო წავიდა წინ და მარიამი გულში ჩაიკრა,თმაზე ხელს უსმევდა და

...გამაღვიძე მე სხვა პლანეტაზე

და მე ვარ ვინმე გამოგონილი კაცი, ვით მგლოვიარე პერსონაჟი და მიგონებს ღმერთი, რამეთუ აღთქმა აღსრულდეს, მე კი ისევ განვაგრძობ ტანჯვას, რომელიც გაურკვეველი მიზეზით მიპყრობს და ამ ესეოდენ მშვენიერებას, სიმახინჯედ წარმომიდგენს. უზენაესმა სახელიც კი არ