ჭირვეული სტუმარი (2 თავი)

- შენს ქურთუკს მე ვიცვამ! - ღიმილით ვაცლი ხელიდან მოკლე ტყავის ქურთუკს დედას. - ამ მავნე ჩვევას ხომ ვერ გადაეჩვიე, შენიც ასეთივე არაა?! - შუბლშეკრული, მკაცრი ხმით მეკითხება. - არაფერიც, შენი უკეთესად დგას ტანზე... - იხტიბარს არ ვიტეხ და ქურთუკში

_ვერ გვიცანი გოგო? (12)

_ნინ....._ტუ ტუ ტუ ტუ ტუ ტუ _ჯანდაბა_ხმამაღლა ჩაილაპარაკა_ორ სუთში უკვე ნინოს კართან იდგა და ზარს რეკავდა ნინომ კარები სწრაფად გააღო წამით ჩაწითლებული შეშუპებული თვალებით ნიკას მიაშტერდა შემდეგ კი მთელი ძალით მიეკრო.ცხვისი მის კისერშ ჩაყო და მისი

ჩვეულებრივი გოგონა ჩვეულებრივი ცხოვრებით?? (5)

- უყურე ამ უმადურს მეთქი ჩემს მეგობარს დავეხმარები და მივეშველები ბიჭის დაკერვაში თქო და ეს კიდე სიკვდილით მემუქრება.-თქვა კისკისით. - მომისმინე ანი მე შენი აზრით ვინმეს ვკერავ - ვკითხე გაოცებულმა. - არ მსურს რომ მარგიანი ჩემს გვერდით იჯდეს.

ზღვის ცისფერ ლაჟვარდზე (2)

ჯანდაბა, ჯანდააააა .. ფრთხილად გადაირიე? ' გამოსვლისას შევეჩეხი იმ იდიოტის მსგავს ადამიანს, ძალიან გავდა მაგრამ შედარებით დიდი ასაკით, თმა თვალებს უფარავდა მწვანე თვალებით ასხივებდა მასზე მაღალი და გამხდარი იყო, მისნაირი ღიმილი ჰქონდა და მანაც

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა (2)

-ნუ გეშინია სიჩქარე შეანელა. სანამ მანქანაში ვიჯექით არმინდოდა გამეხსეენებინა და მეკითხა რამოხდა ამიტომ სახლამდე თავს ვიკავებდი. სახლში რომ მივედდით სპირტი და ბამბა ავიღე და ტახტზე დავჯექი. დაჩიც მომიჯდა და თავი კალთაზე დამადო. -ცოტა აგეწვება

გაზაფხულის წვიმიანი დღე იყო...

წვიმიანი დღეები, ხალხი ქოლგით ხელში და წვიმის სურნელისგან დამთვრალი მეგაზაფხული წელიწადის დრო, როდესაც პირველად ჩავისუნთქე ჰაერი და ტირილი დავიწყე. წვიამიანი , ნესტიანი აუტანელი ამის მიუხედავად, მთავარია იგრძნო თუ როგორი გასაოცარია შემდეგ კი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (6)

-ლუკა! უნიჭო მექალთანე! ერთუჯრედიანი! გამოუსწორებელი! აღარ შემიძლია. უკვე მაგიჟებს. მის დანახვაზე ცუდად ვხდები. გული მივარხება. ნებისმიერ კონტაქტს ვეძებ მასთან და მერე საკუთარ თავზე მეშლება ნერვები რომ ასეთ იდიოტთან ვეძებ კავშირს. მინდა ვცემო.

სანაპირო (თავი 6/დასასრული)

სად ვარ,რა ხდება? ან ეს რისი ხმაა გაუჩერებლად რომ ისმის რიტმულად...საშინლად მცივა,აქ არავინ არის? არის აქ ვინმე?..-ნინა საავადმყოფოს დაცარიელებულ დერეფნებში დახეტიალობდა და პასუხებს ეძებდა...ის იყო რომ სხვა მხარეს აპირებდა გასვლას,მისთვის ნაცნობ

სვანი (N3)

მთელი ღამე იმაზე ვფიქრობდი რა იქნებოდა ხვალ,ერთადერთი ახლა რაც ყველაზე მნიშვნელოვნად მიმაჩნდა მარიამთან დალაპარაკებაა.. როგორც კი გათენდება მასთან უნდა მივიდე უნდა გაიგოს სრული სიმართლე იქამდე სანამ რამეს დაუშავებენ.. დილა გათენდა კარებისკენ წავედი

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (10)

-არ-ორივემ ერთად დაიძახა . ქეთი გაიბუსხა გვერდი აუარა მათ და სანდროს გვერდით დაჯდა -აბა რძალო დატრიალდი ახლა გვშია მე და ლიზიკოს მგლებივით აჰა პროდუქტები ამ ზარმაცებმა ვიცი არაფერი მოიტანეს- მიშო შევარდა სახლში პარკებით ხელში უკან ლიზი მიჰყვებოდა