თუ გაზაფხული დაიგვიანებს {3}

იმის შემდეგ რაც ბოლოს ვნახე ტასო, აღარ მსმენი მასზე ამბავი, დღემდე ვერ მივხვდი მისი ბოლო სიტყვების ჭეშმარიტ მნიშვნელობას, თუმცა მე მივხვდი, რომ ჩვენ ისე დავშორდით ერთმანეთს, როგორც იატაკზე გაწყვეტილი მძივის ბურთები.

გზა სადღაც გაქრა! (1,2,3,4,5,6)

-“თუკი ადამიანს არ სწამს სიყვარულის,არ სწამს საკუთარი არსებობის“,-ხმამაღლა ამოიკითხა წიგნიდან მონაკვეთი-რას ნიშნავს ? -მე მეკითხები? -დიახ! -მე მწამდა სიყვარული,შესაბამისად მწამდა საკუთარი არსებობაც,მაგრამ ახლა უკვე აღარაფრის მწამს

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(4)

.... სესილი დაემშვიდობა ლაზარეს და ანას, მანქანაში ჩაჯდა და მშვიდად დაიძრა.. ნახევარი საათი არ იყო გასული, როდესაც მის მანქანას უკნიდან მსუბუქად შეეჯახნენ.. სესილიმ დაამუხრუჭა, რათა წინა მანქანას არ შეჯახებოდა და ამ დროს სალეჭ თავი ჩამოარტყა

არ შეგიყვარდეს. წესი 16.

იოანე წავიდა. შემდეგ დღეს ჩვენც წამოვედით თბილისში. ძალიან ვნერვიულობდი მის მდგომარეობაზე. სოც.ქსელში ყოველ ღამე ვლაპარაკობთ. რამდენჯერ უთქვამს რომ ახლა ჩემი ჩახუტება გაახარებდა ყველაზე მეტად.

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 7

... - ახლა რა იქნება ? - იკითხა ჩურჩულით მის ყურთან. - ბედნიერი მომავალი ფისუნია ! - მანაც ჩურცულით უპასუხა და ხმაში ღიმილი გაეპარა. - აუ იცი , რომ ვერ ვიტან და მაგიტომ მეძახი არა ? - დაიწყო ჯუჯღუნი.

თვალებმა გაგცეს (12)

-და ვინ გითხრა, რომ ფეხის წამოდების საშუალება გექნება? - გაეცინა ლიამს - ხელში აგიყვან და ისე მიგიყვან - უპასუხა და ტუჩებში ნაზად აკოცა. ბრიანა აღარ შეწინააღმდეგებია. თვალებზე ლენტი აიკრა და ლიამის ხელებში კომფორტულად მყოფმა ცხვირი საყვარელი

_ვერ გვიცანი გოგო? (9 თავი)

დემეტრე წამში დადუმდა,უბრალოდ ღიმილით უყურებდა ელენეს და არ იძვროდა..სიხარულმა და გახარება ერთ ადგილზე გააგეშა..რომ კითხოთ რას გრძნობს ახლა.ნამდვილად ვერ გიპასუხებთ..გაბრუებულია..უბრალოდ ბედნიერია ..აი ამ წამს უხარია სიცოცხლე. აი ამ წამს გადაავიწყდა

მო'იისფრო

იისფერი-სიბრძნე, სულიერება, მისტიკა, შთაგონება, არტისტიზმი, კეთილშობილება, კანონიერება, მართვა, ფანატიზმი, გაუცხოვება, სიკვდილი. იასამნისფერი-ინტუიცია, მარადიულობა, მეფობა, სიმდიდრე.

მარტო ბედთან

დაუდევრად მიჩქარდება გულისცემა, ყველა კუნთი მტკივნეულად მეკუმშება, სუნთქვა ყოველ წუთას უფრო რთული ხდება, ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!... ირგვლივ არავისი ხმა არ მეყურება... ხალხნო!სულიერნო! ნუთუ,მოჰკვდით ყველა, მე რად დამტოვეთ ბედის

სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{თავი10}

მზრუნველი ტონით უთხრა მარიამს თავზე აკოცა და სახლი დატოვა. ალექსანდრე წავიდა და გარკვევა დაიწყო ყველაფრის სად იყო ის ნაბი*ვარი ეხლა.აქამდეც არ ქონდა ეგ ყველაფერი დავიწყებული მაგრამ როცა ეხლა გაიგო მარიამის ოჯახზეიყო საუბარი გაცეცხლდა და