უფლის იმედი....(1 თავი)

გაზაფხულის ბოლო დღეები იწურებოდა,მიუხედავად ამისა, საღამოობით მაინც იგრძნობოდა სასიამოვნო სუსხი..ნანა თავჩაქინდრული,თავის ფიქრებში ჩაძირული მიაბიჯებდა სკვერში..არ ჩქარობდა სახლში წასვლას,პირიქით დროს წელავდა რომ რაც შეიძლება გვიან მისულიყო სახლში,

88 დღით ადრე (თავი 1)

კარი ჩავკეტე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. თითქოს სადმე მაგვიანდებოდა ისე მივქროდი, სინამდვილეში ნახევარი საათით ადრე გამოვედი სახლიდან და ავტობუსის გაჩერებისკენ ავიღე გეზი. ვიდექი და ველოდებოდი სასურველი ტრანსპორტის გამოჩენას. თბილოდა, მაგრამ

უნდა წავიდე დასასრული

თითოეული სიტყვის მნიშვნელობა იმდენად მტკივნეული გასააზრებელი იყო ჩემთვის, რომ მერჩივნა საერთოდ სმენადობა დამეკარგა... იმ გულის ტკენით და იმის გააზრებით რომ გაბრიელს ჩემთვის ცოლობის თხოვნა უნდოდა და ახლა ჩემი უაზრო ახირებების გამო გადაიფიქრა თავის

მელოდია

-დაიწყე ცეკვა. -ამ სიმღერაზე? -ხო, ამ სიმღერაზე. -არ შემიძლია. -კარგი რა, უბრალოდ სიმღერის მუხტი დაიჭირე და შენს გემოზე ათამაშე. -მუსიკას არ აქვს საცეკვაო მუხტი. -შენ არ ცდილობ! ცადე. -ტყუილად... -თვალები დახუჭე. ცხოვრების სასიამოვნო წუთები

can't let him go.

დილით მზე ამოდის და ცივი ქარი ღრუბლებისკენ ექაჩება . დილით ჩვენი თავები ხელში აგვყავს და იმ ტანსაცმელამდე მივათრევთ , რომელშიც კომფორტს ვეღარ ვპოულობთ . დილით ჩვენი ხასიათი ცივ კედლებს ეჯახება. დილით ჩვენ ვსვავთ ყავას და აღ’არ გვაინტერესებს თუ

ცა ჩამომექცა (სრულად)

სასტუმროდან გამოსულმა, ფეხზე გავიხადე და ფეხსაცმელებით ხელში გავუყევი გზას. ისევ ისე, როგორც მაშინ... აგვისტოს ბოლო იყო, ამიტომ არ ციოდა. მთვარეც უხვად მაფენდა სინათლეს... აი, ნათელი ღამეო, რომ ამბობენ, ზუსტად ისეთი იყო. ჯერ ვიფიქრე, სახლში ტაქსით

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა... (6)

-ჰოო... კარგად მიცნობ... გამეღიმა მე. -ყველაზე კარგად. ჩამისწორა უტამ და მასაც გაეღიმა. მოულოდნელად კი ისეთ ხმაზე დაიქუხა, რომ შიშისგან შევკივლე და მთელი ძალით ჩავბღუჯე უტას ხელი. ის ხმისამოუღებლად მოიწია ჩემთანახლოს , ფეხები ძირს გაშალა და კალთაში

როცა გაგიცანი...(4)

  სხეულზე მომეკრო და კისერზე მომხვია ცალი ხელი, მერე ნელა გადაინაცვლა ტივტივასკენ და მომშორდა.   პატარა გამოუცდელი ბიჭივით ამიჩქარდა გული. ვუყურებდი და ვერ ვხვდებოდი, რა მიზიდავდა ასე ამ გოგოში.   არ ვლაპარაკობდით. ერთმანეთს ვუყურებდით თვალებში.

მიყვარხარ ჩემო მარიამ

ეს ამბავი დიდი ხნის წინ დაიწყო როცა მე დაახლოებით 14 წლის ვიყავი.იმ დროისთვის საკმაოდ პუტკუნა გოგო ვიყავი იმის გამო,რომ გარდამტეხმა ასაკმა ჩემზე ძალიან ცუდად იმოქმედა.მიუხედავად ამისა მე არასდროს მქონია კომპლექსები ჩემი სხეულის ფორმების

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს (სრულად)

იცი მართალი ხარ, ნამდვილად ხარ იმის ღირსი რომ გიჩივლო.. მთელი სამი წელი, სამი წელი ლიზა გესმის ეს რას ნიშნავს? მთელი სამი წელი ყოველ დღე, ყოველ წამს მხოლოდ შენ გეძებდი.. რა ცოლი რის ცოლი, ხომ კარგად იცოდი რომ შენ გარდა არავინ მინდოდა, ისიც ხომ