"ცხოვრების მწვანე თვალება საჩუქარი"(თავი2)

მე გაშეშებული ვიდექი მანამ სანამ მანქანა ჩემ თვალთა ხედვას არ მოეფარა. ჩემი ბინისკენ მიმავალი კიბები ძალიან სწრაფად ავირბინე , კარი საგულდაგულოდ ჩავკეტე და სააბაზანოში შევვარდი , რათა ის ჭუჭყი მომეშორებინა , რომელიც დღეს იმ უცნობი მამაკაცის ხელებმა

დასაწყისი და დასასრული

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული-სიყვარულსაც და სიძულვილსაც, ბედნიერებასაც და უბედურებასაც, სიცოცხლესაც და სიკვდილსაც, დიახ სიკვდილსაც. თუმცა ეს ყველაფერი ისეა ერთმანეთზე აწყობილი, რომ გვიჭირს ვთქვათ სად დაიწყო და სად დამთავრდა, რა დაიწყო და რა

რა არის მუსიკა შენთვის?

ადამიანი ყოველთვის მიისწრაფვის რთულისკენ და ყურადღებიდან რჩება მარტივი საკითხები, რომლებსაც მნიშვნელოვნად არასდროს თვლის. ყოველთვის ვცდილობთ ვიხმაროთ მაღალფარდოვანი სიტყვები, ვცდილობთ ისინი ვიყოთ, ვინც სინამდვილეში არ ვართ..

მიყვარხარ... თავი 3

ვგრძნობდი,დათოს სიახლოვეს სიზმარშიც კი ვგრძნობდი, მგონი მომეჩვენა რომ ვიგაცამ მითხრა მიყვარხარო, თვალები ნელ-ნელა გავახილე და არემარე მოვათვალიერე ალბად ეს ჩემი ანტაზიის ნაწილი იყო, მოვინდომე გოგომ რომ დათოს შევყვარებოდი, მაგრამ ისევ ჩემი ძმა

მიზანდასახული 5

* ანას გერმანიაში წასვლიდან 2 თვეში* - როგორ ხარ ნიკუშ? ისევ ელოდები ანას? - ჰკითხა თათიამ და თანაგრძნობის თვალებით გახედა ნიკას - დაველოდები აბა სად წავალ... მაგრამ ისეთი რა გავაკეთე რომ ანა აღარ მელაპარაკება? ძალიან გაურბის ჩემთან კონტაქტს! -

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 26)

მისი სიტყვები გაახსენდა,“ისე,მაკოცე მინდა მკვდარსაც მდაგავდეს შენი ლავასავით ცხელი ტუჩები“ თავი გადააქნია და ამოისლუკუნა. -ბოლოჯერ გაკოცებ! ბოლოჯერ შევეხები შენს ტუჩებს,ტუჩებს რომლებმაც გზა ამირიეს და ცხოვრებას აზრი შეძინეს. ქალის ტუჩებს ლოთივით

აკრძალული! (3)

არაფერი მიპასუხა,მხოლოდ მხურვალე მკერდზე ამიკრა და გაიტრუნა,მთელი სხეული მიხურდა,სულიც კი მეწვოდა როცა მას ვეხებოდი,ეს არ იყო ამქვეყნიური გრძნობა,უცებ სადღაც აბსტრაქციაში აღმოვჩნდი,რომელიც საოცრად მსიამოვნებდა.

არასდროს უშენოდ! (9)

საღამოს ცხრა საათამდე აუზის დარბაზში ვიყავით. ჯაკუზში ვინებივრეთ და ხელბურთიც ვითამაშეთ. სანდრომ სცადა ჩემთვის ცურვა ესწავლებინა და მეტნაკლებად გამოუვიდა კიდეც. ცხრა საათზე ოთახებში დავბრუნდით. ცხელი შხაპი სწრაფად მივიღე. თმაც შეძლებისდაგვარად

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მერვე]

– არ ვთამაშობ, ლილი. რაღაცნაირმა შეგრძნებამ დამიარა. არა, არ იყო ეს კარგი, მაგრამ არც ცუდი შეგრძნებების რიგში იდგა. – ახლა არა, – დაამატა და ყელში მაკოცა, ძალიან, ძალიან ნაზად. მუცელში ბურანში მყოფმა პეპლებმა გაიღვიძეს და შუა ზამთარში გაზაფხულის

არ შეგიყვარდეს. წესი 1.

-იდიოტო! -მე?-ბიჭმა გაოცებული სახით შემომხედა. -წინ იყურე, არ გაწყენს.-ცრემლები მომადგა და დამტვრეული კულონის ნამსხვრევების აგროვება დავიწყე.-მაპატიე, არ მინდოდა.-გამიღიმა.   ძალიან გამწარებული ვიყავი. მკაცრად შევხედე. -გინდა ახალს