უცნობი პოეტის ლექსი

ეს არის ლექსი მთვარეზე უცნობი პოეტი ( მწერლისგან).... უბრალოდ წაიკითხეთ!მთვარე გუშინ ღამით რომ ჩუმად ვფიქრობდი მე დავინახე მთვარე, აქამდე მხოლოდ რაღაც სხეული თეთრი წერტილი ცაზე წამში გაქრა და მის ნაცვლად გახდა დიადი მთვარე. ახალი თვალით ის იყო

იცით მე სიყვარული წამართვეს!

იცით?! მე სიყვარული წამართვეს წლების წინ! 8 წელი გავიდა იმ დღიდან როდესაც პირველად მას შევხვდი... დღესაც 21 აგვისტოა 2022 წელი ზუსტად 8 წელი გავიდა მისი გაცნობიდან.. ისევ იქ ვდგავარ იმ ადგილას სადაც პირველად შევხვდი მას და გფიქრები მერევა...

ნოემბრის წვიმა III

ვთვლემდი, თვალებს ვერ ვახელდი, მაგრამ არც დახუჭვა გამომდიოდა. დიდი წვალებით გადმოვბრუნდი და ფანჯარას გავხედე, გათენებულიყო. იქვე ტუმბოზე სიგარეტი დავინახე. ხელი დავავლე და ერთი ღერი ამოვიღე. სახლში სრული სიჩუმე სუფევდა.

პირველი გრძნობები

ნინა დადიანი 19 წლის მაღალი,მწვანე თვალება,შავგვრემანი და ცოტა ცანცარა.ცხოვრობს თბილისში.სწავლობს უნივერსიტეტში.ჰყავს ძმა დემეტრე დადიანი 21 წლის.ერთმანეთი ძალიან უყვართ.ორივე ერთი ჭკუის

ჩვენი სიყვარული ისტორიას დარჩება 3

ლუსიმ გადაწყვიტა 1 კვირის განმავლობაში მარტო ყოფილიყო, უფრო სწორად თავისი დღიურის და კალამის ერთად. უნდოდა ისევ ეთქვა ყველაფერი თავისი ერთგული მეგობრისათვის. დღეებიც სწორედ ისე გადიოდა როგორც ლუსის სურდა. ის არ პასუხობდა არავის ზარებს,

თვალებმა გაგცეს (6)

-ცოტა ადრე რომ გაგეფრთხილებინე არ მეწყინებოდა - ლიამი წაკბინა და პარალელურად ფეხზე კეტი ჩაიცვა. -დამავიწყდა რომ იკბინები... ალიკაპი უნდა წამომეღო - თვალი ჩაუკრა ამან და ჩემოდანი შეკრა.

მეგობრობის მოთხოვნა(14 თავი)

ჩემს მხარზე ჩამოკიდებული ახამხამებდა თვალებს და ათვალიერებდა ერთნაირ ხეებს. უცებ გაბრიელს მოვკარი თვალი მგონი ხეზე რაღაცას ტვიფრავდა. მან ვერ შემამჩნია არც სესილიას გაუხედია მისკენ. მეც ამ შემთხვევით ვისარგებლე და ეშმაკური გეგმა წამებში დავსახე.

უჟმური უფროსის წესები (თავი 4)

კვირა დღეს გვიან გაღვიძა, შუადღისკენ მშობლებთან წავიდა და შემდეგ სახლში მისულმა სვანეთისთვის ტანსაცმლის გამზადება დაიწყო. სვანეთის კლიმატიდან გამომდინარე თბილი ტანსაცმელი ჩაალაგა და რადგან დილით შვიდ საათზე გადიოდნენ, ადრე დაიძინა. 6 საათი იყო

რა იქნებოდა თუ...(3) თავი

-კარგი ხო გაჩერდი,შენთვის არაფრის დაშავებას არ ვაპირებ,მაინტერესებდა როგორ იყავი და მაგიტომ შემოვედი. წყნარდ მითხრა და ერთ ადგილას გაჩერდა.უცებ მომინდა მისთვის რაღაც ჩამერტყა,გვერდით მაგიდაზე მდგარ ლარნაკს ხელი დავავლე და პირდაპირ სახისკენ გავუქანე.

დაბადება

ქუჩაში მივდიოდი.. იყო მზე და ნუში ყვაოდა. შავ-თეთრი იყო ყველაფერი და მაინც მზე იღვრებოდა ფოთლებში, თმებში და თვალებში. მე მაშინ დავიბადე, როდესაც ვიღაც სხვას სუნთქვა შეუწყდა. ვიღაცის გაგრძელებად და დასრულებად დავიბადე.