მთვარის ბნელი მხარე - II თავი

ჩემი საყვარელი ბლოგერი წერს მარტოობაზე. არა ისეთზე როდესაც არავინ გყავს, არც ნათესავები და არც მეგობრები. არამედ სულის იმ განწყობაზე, რომელიც არ არის დამოკიდებული შენს გარშემო ადამიანთა რაოდენობაზე. რასაც ვერ შველის ვერც საყვარელი ადამიანი და ვერც

ვნება აშლილნი ..23..

,არც ისე ბევრი უძლებს ბოლომდე, ამ წუთისოფლის გზაზე ხეტიალს, მთავარი არის როგორ იცოცხლებ, თორემ სიკვდილი ყველას ხვედრია“ ბედნიერე იცით რა არის? როცა ყოველი დღის გათნებას ღიმილით ხვდები, როცა ყოველი წამი გახარებს და გაბედნიერებს.

მორჯულება 5 თავი

სახლში მისულს ნათელა დახვდა მარტო,რომელიც სამზარეულოში ფუსფუსებდა.მივარდა და ჩაეხუტა.ქალი არელოდა,როგორც კი ეკა ნახა უთხრა:გადარეულო როგორ შემაშინე.-ბე,ბებოო მუშაობა დავიწყეე..ნათელა გაკვირვებული უყურებდა და ვერ იჯერებდა

ჩანახატი (33 თავი)

მიუხედავად იმისა, რომ ერთი შეხედვით ბექა საკმაოდ ცივი და უხესი ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებდა, მაქსიმალურად ცდილობდა სტუმრებისთვის ესიამოვნებინა. ნიკასთან, ვასიკოსთან და მინდოასთან საკმაოდ ბევრი საერთო ნაცნობიც აღმოაჩნდათ

შენ ჩემი ყოველთვის იქნებ(2)

გულიანად მივუხეთქე კარები და გაჩერებისკენ წავედი,ტრანსპორტში ყოველთვის ფანჯარასთან მიყვარს ჯდომა და გარეთ ხალხის თვალიერება,უცებ კიდევ ამ თვალებს გადავაწყდი,ეს ბიჭი გადამრევს რას გადამეკიდა მანქანით ზუსტად ჩემს გვერდით მოდიოდა და ისევ

სულ ორი გიჟი არსებობს ასეთი და მათ ერთმანეთი იპოვეს

მევარ ლიზა დანელია 19 წლის მარტო ვცხოვრობ რადგან ჩემი უფეოსი ძმა და მშობლები ესპანეთში არიან ჩვენა კომპანიებს მართავენ მეკი აქ გადავწყვიტე დარჩენა რადგან ესაა ჩემი სამშობლო და ჩემი სახლი.მამამ აქაც გახსნა ფილიალი მმართველი მე ვარ და ამიტომ

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა (4)

იდგნენ მარტოები,ქარი იყო.ნანუკა უძლური იყო,გააცნობიერა რა მოხდა უნდოდა სახეში გაერტყა,მაგრამ ამ კოცნამ თითქოს შეცვალა.სიამოვნებდა კიდეც და საბოლოოდ მაინც დაიხსნა თავი ირაკლისგან.ჩუმად იდგნენ 2 წუთის განმავლობაში -დაივიწყე რაც მოხდა,ეს სიგიჟეა

დაეწყობიან დღეები და გადიან გაღმა (პირველი თავი)

ამბობენ ღმერთი ისეთ განსაცდელს არ მოგივლენს რასაც ვერ გაუძლებო. ნაწილობრივ მართალიცაა, ჩვეულებრივ წამოდგები ფეხზე, გააგრძელებ ცხოვრებას მაგრამ ისე ვერა როგორც ადრე, ვეღარ იქნები ისეთი მხიარული და დროსაც ვერ დააბრუნებ უკან.

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (4)

- თითქმის ერთი წელი? მასთან ერთად? - მეკითხებოდა ანა და აქეთ-იქით დადიოდა.. - სხვა რა გზა მაქვს გოგოებო, მამას იმედებს ვერ და არ გავუცრუებ.

ყოველი დილა...

ყოველი დილა ისევ დამღლელია, მე რასაც ვეძებ, ერთი სანთელია, ღამეს მოველი, თითქოს საშველია, ჩემი ტკივილების ჩუმი მფარველია...