ყველა გვტოვებს (ნაწილი 4)

-ექიმო სანდრო მალე გაიღვიძებს? -არ ვიცი დასვენება სჭირდება მერე ანუკაც და ნინიც მივიდნენ,ანუკა საშინლად გამოიყურებოდა.ნიკა შეხვდათ შესასვლელთან -გოგოებოო და ჩაეხუტა მათ. -აუ ნიკაა სანდრო როგორაა?

მაგიაზე შეყვარებული 5

ფიქრებიდან გაბრიელის ხმამ გამონიყვანა. - ნუთუ ვერ გრძნობ დისკომფორტს ამ კაბ... არა ქამარში. გადაიფიქრა კაბის დაძახება. - რატომ უნდა ვიგრძნო, მსუქანი ვარ?

ნაზი ღამე 8

- მადლობ. ვიცი ბესომ დამირეკა და გამაფრთხილა. -იცი ეხლა ჩემ ოჯახში მძიმე სიტუაციაა,არმინდა დედაჩემა ეს ამაბავი გაიგოს(მუცელზე მიანიშნა) ქალი ძლივს გამოვიდა მდგომარეობიდან. -ამით რა გინდა მითხრა? -კიტ ჩემი ძმა აქ კიდე კაი ხანს ვერ ჩამოვა დაივიწყე და

მოუხერხებელი გამომძიებელი 8

-ბოდიში შეწუხებითვის!-ვეუბნები ლაშას. -არაფერია!-მეუბნება და თმაზე ხელს მისვამს. ლიფტის კარი იღება და ჩემი სახლისკენ ვიშვერ თითს. ზარს რეკავს და დედაჩემი აღებს კარებს: -რა დაგემართა, სოფია?-მეკითხება და მერე ლაშას უყურებს.

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(5)

მეორე დღეს ტასო გამზადებული ელოდა ლუკას,სახლში ძალიან ღელავდა რადგან იცოდა დიდ რისკზე მიდიოდა.ახლა მამამისის მკვლელის კომპანიაში უნდა მისულიყო...ღელავდა მაგრამ იცოდა რომ ამ საქაღალდით კიდევ უფრო მიუახლოვდებოდა მიზანს და ამ ჩახლართულ საიდუმლოს ბოლოს

96-იანელები

1996 –ზდაროვა დავით,აუ პაბრაცკი სიგარეტი გამოუშვი რა –რა იყო ? სულ ჩემს ხარჯზე ზიხარ –მიდი ,მიდი აუ არ მევასება ტო ამ სიგარეტის ყიდვა –არა მაგარი როჟა ხარ–დათოს გაეცინა და ნაფასი ჩაარტყა –აი პროსტა გეუბნები ნაშაა ,გამაგიჟა ტო პროსტა მაგარი

შენი თამუნია (თ.ჯ) (მე_3_ე თავი)

ეს არც ისე ძნელი ჩანდა გეგმებში, თუმცა საოცრად ძნელი აღმოჩნდა, მიჭირდა, ძალიან მიჭირდა ჯერ იმის გააზრება, რომ ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა, მერე ამ ყველაფრის სხვისი თვალით შეხედვა და უფრო მეტიც ამის შემდეგ საკუთარი თავისთვის უნდა მეთქვა რომ წინ მთელი

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები, მაგრამ მომავალს ვეღარ მპირდები, რისთვის ვცოცხლობ და რისთვის ვიღლები, გვიან იქნება როცა მიხვდები. დღეები გადის, თითქოს ვმშვიდდები, ჩემს ნაწერებში ისევ იქმნები, ღამურა ვხდები, მაღლა ვფრინდები... მაინც შენთან ვარ, ნუ

ესეც ხომ პოეტურია 2

მე და ნენემ მოვიარეt მთელი რუსთაველი....ნაყინები ნაყინებიც მივირთვით,ეკლესიაშიც ვიყავით და ბევრიც ვიბოდიალეთ საღამო ხანი იყო,ვენდისში გადავწყვიტეთ წასვლა,გზაში ვიცინოდით როდესაც ნენემ ხელი მკრა ანაბელ წინ გაიხედეო.როდესაც გავიხედე,დავინახე როგორ

ვინ ვარ მე ?

მიყვარს ჩემს თავთან მარტო დარჩენა, როცა ვეფლობი ჩემს სამყაროში, თუმცა ვერ ვიტან, როცა ერთი ვარ და მეზიზღება წანწალი დროში! დღეს მაქვს პასუხი ყველა კითხვაზე და ხვალ ვიღვიძებ, როგორც უვიცი, მაგრამ რომ არ ვარ ერთფეროვანი ან უკურმართი, ეს ზუსტად