ზამთარი

აი დაიწყეს ზარებმაც რეკვა ისევ ამღერდა ნიავი ზამთრის ხეზე დარჩენილ ფერების ფონზე ისევ გაისმა ჩურჩული ფოთლის კიდევ მოვიდნენ სხივები ციდან გულით გაათბეს ფესვები ცივი მერე მოფრინდა მერცხალი ჩუმად

ისევ შემიყვარე... თავი (32) ნაწილი (2)

გაეცინა და მომეხვია,საერთოდ არ მეცინებოდა იმ სიტყვების მერე რაც მითხრა,თუმცა წინააღმდეგობა არც გამიწევია მის მკლავებში გავიტრუნე. ცოტახანში ლადო და სალომეც დაბრუნდნენ გაკრეჭილები.ვერის ბაღში დავსხედით,გიგამ ელენეს დაურეკა და ისიც შემოგვიერთდა.

აღარ გყავს, იცოდე, აქ უკვე დობილი...

გუშინ კვლავ უწყალოდ გაწვიმდა ქუჩებში, სილურჯეს მიენდო ყვითელი იაბო... შენ უკვე ვერასდროს მაკოცებ ტუჩებში, თუნდაც რომ ათასი არაკი მიამბო.

წვიმაში გარეთ 22 თავი

უაზროდ ვიწექი საწოლზე და ჭერს მივშტერებოდი.ბევრი რამე მასწავლა განვლილმა 15 წელმა,თუმცა მთავარი დამავიწყა საკუთარი თავი.რამდენჯერ შემეძლო უბრალოდ გავცლოდი ამ სიტუაციას და ვაჩეს სიყვარულის გარეშე მეცოცხლა.თუმცა არა ჯიუტად ველოდებოდი მის

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 7)

უეცრად, სრულიად მოულოდნელად და სწორედ ამიტომ უფრო შთამბეჭდავად წარმომიდგა თვალწინ კანსტანწინის სახე. ქორივით გამოხედვა, მაგრად მოკუმული, ყბების მოთამაშე ძვლები და შემდეგ ღიმილი, რომლითაც ჩემთვის არასდროს გაუღიმია. –მარიკა, შენ ხარ? მთელი საათია შენ

თეთრი ანგელოზი - 4 - ნაწილი 1 - დასასრული !

- ჰა ? - ბოლოს ძლივს , რომ მოვიდა გონს და ცოლის ნათქვამი რამდნეიმე სიტყვა გააცნობიერა , სუნთქვას ამოყოლა გულამომჯდარმა ეს სიტყვაც.

არასოდეს თქვა არასოდეს (თავი3)

დილით უნივერსიტეტში წავედი ნინი ვნახე მოსაწყენმა ლექციებმაც ჩაიარეს და პროდიუსერმა დამირეკაგადაღება ხვალ დამინიშნა არადა მე ჯერ სცენარიც არმქონდა ნასწავლი ლექციების მერე ნინის შემოთავაზებაზე უარი ვთქვი და სახლში გავიქეცი,რომ ტექსტი მესწავლა ..

უბედურებას ბედნიერებაც თანახლავს

კატოს ცხოვრება ალბათ ისეთი იყო როგორც ნებისმიერი თინეიჯერი გოგოსი მაგრამ ამ ადამიანს ბევრი რამ გადახდა თავს თავიდან დავიწყებ სადაც კატო 13წლის იყო ხასიათით ყოველთვის სერიოზული და ჩამოყალიბებული იყო თავმოყვარეობა ქონდა რასაცა რასდროს არ გადააბიჯებდა

მინდა მიყვარდეს თავი 48

ვიჯექი და ვტიროდი,არ ვიცოდი ვინ მომიტაცა ან რა უნდოდა ჩემგან.ჩემს ჯინაზე არც არავინ შემოსულა მთელი ამ ხნის მანძილზე.არც ვიცოდი რომელი საათი იყო. უცებ ჩემი მობილური ტელეფონის არსებობა გამახსენდა.ხელები გავამოძრავე და ვიგრძენი რომ შეკრული მქონდა.ზურგს

ნინა! (1)

ბოლო ზარიც დაირეკა და სიხარულით ჩამოირბინეს მეთორმეტეკლაელებმა სკოლის კიბეები,ყველა იცინოდა და მხიარულობდა,ძალიან უხაროდათ სკოლის დამთავრება და ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლა.სააქტო დარბაზში უამრავი მოსწავლე და მასწავლებელი ირეოდა.ყველა ერთმანეთს