ჩვენ

მოდი ბედისწერას აზრი შევუცვალოთ არ მივცეთ უფლება ერთმანეთს დაგვაშოროს, დანაშაული ჩავიდინოთ... რევოლუცია მოვახდინოთ რომლის გადატრიალების შემდეგ ჩვენს მიერ ჩადენილ დანაშაულს სიყვარული განაჩენს გამოუტანს. მჯერა სიყვარული

ლამაზმანი (ნაწილი 12

სანამ სახლამდე არმივედი ადგილიდან არ დაიძრა იდგა და მელოდებოდა,ვუღიმოდი და ისიც მიღიმოდა, ერთი მხრივ მეშინოდ კიდეც,რადგან არმინდოდა,ამ ყველაფრის მერე ეს ჩემთვის ძალიან ძნელი იქნებოდა,მაგრამ უნდა მეცადა ცხოვრებამ მეორე შანსი მომცა და არ მინდოდა ამ

გჯეროდეს ჩემი (10)

დილით ნიკას ზარმა გამაღვიძა -რაიყო? -პრინცესა გაგაღვიძე? -კი, რამე მოხდა? -შენი საჩუქარი ჩამოვიდა და მალე მოგიტანენ სახში. -მართლა კარგი წავალ მოვემზადები გკოცნი. ტელე უცებ გავთიშე შხაპი მივიღე ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი აი კარებზე ზარია და უცებ გავაღე

შუაღამის მუზა

დღეს იუბილარი ვარ,ყოველი დაბადების დღე ჩემში ბედნიერებას იწვევს და ვერ გამიგია სხვების ვინც ამ დღეს მოსაწყენად ატარებს. თუ ბევრი არაფერი, ჩემთვის ის მაინც სიამოვნების მომგვრელია, რომ ამ დღეს ყველა თბილად მეპყრობა და უსაზღვრო სიყვარულს ვგრძნობ,

ხმამაღალი ნათქვამი (თავი მეორე)

როდესაც ვიბადებით იმ წუთიდან სიცოცხლის ბოლომდე ჩვენ ვეძლევით იმ ტანჯვას რაც ადამიანისთვისაა განკუთვნილი. 2015 წლის 13 მარტი. ღამე გავათენე და ფიქრებს მივეცი თავი,მარტოობაში დავიწყე ფიქრი და დავიწყე წერა.

16 ივლისი (ნაწილი მეოთხე)

კიდევ დიდ ხანს ვიჯექი იქ და მეღიმებოდა. მერე ლანასთან ავედი.რაღაც ფილმი ჩართო და ჩამეძინა.გაბრაზდა და მეჩხუბა. -აუშენთან ერთად აღარასდროს აღარ ვნახავ ფილმს. -კარგი რა,ხელს ხომ არ გიშლიდი რატო შემჭამე. -ნახე რა,კიდევ აქეთ აქვს პრეტენზია! ხვრინავდი.

თვალები ჰქონდა საოცრად სევდიანი (სრულად)

"ყველას ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, რომლის შემდეგაც სხვანაირი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა ის დიდ ბედნიერებას მოგიტანს თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი, როგორიც იყავი, ვერასოდეს გახდები.

ვამპირი 4

-შენ რა გგონია ფულის ხამივარ?!თავი ვინ გგონია ესე რომ მამცირებ?!არსად არწავალ! არა! გაიგე! მთელი ძალით ვუყვიროდი ემოციისგან და სიბრაზისგან რომ ძალა გამომეცალა იქვე მდგარ კრესლოში ჩავჯექი და და ზურგით მივეყუდე, თავი კრესლოს კიდეზე ჩამოვდე და თვალები

აჩქარებული გულისცემა (თავი მერვე)

- რატო არაფერს არ მეუბნები ანასტასია , თქვი რამე გამლანძღე თუნდაც გთხოვ - თვალებში მიყურებდა და ლოყაზე მეფერებოდა , მისი ხელები მოვიშორე და უემოციოდ შევხედე - - სათქმელი არაფერია ალექსანდრე , ორ დღეში მე ჩემს გზაზე წავალ შენ კი შენსაზე, ერთმანეთს

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 3

სადარბაზოში, ყოველ განვლილ კიბეს ვითვლი. ეს ერთი უწყინარი ჩვევაა, რომელიც დროის გაყვანაში მეხმარება. ფურთხით დასველებულ ადგილებს თუ თვალს არ მოვარიდებ, გონებაში ხმა ჩამესმის: – გაფრთხილება! გაფრთხილება! გულის არევის რისკი პროცენტულად მაქსიმუმს