ეშმაკი და ანგელოზი მეთორმეტე თავი

-გაიღვიძე ანგელოზო.მძინარეს ჩამესმა სასურველი მამაკაცის ნათქვამი თბილი სიტყვები და ტანში სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა. -მმ.. მოიცა რაა.იმდენად დაღლილი ვიყავი თავის აწევა მეზარებოდა ამიტომ ისევ ძილის გაგრძელება გადავწყვიტე. -ძილისგუდა

მიყვარს და რა ვქნა?! (1)

-ააააააააააააააააააა -რა გაყვირებს? -სად არის ლაშააააააააააა? -დაბლაა, რა ხდებაა? -ჩემს ლოგინში რა უნდა ამ კნუტსსს? -ლაშა მოდი აქ! -რა მოხდაა? -ამ კნუტს აქ რა უნდა? -კარგი რა კატუსა ნახე რა საყვარელიაა -ფუუუ, 22 წლის ხარ და ჩემზე ცოტა ჭკუა თუ არ

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

როგორც იქნა, წვიმების სეზონი დამთავრდა და გამოიდარა. ზამთრის მოახლოებით «დასუსტებული» მზე ძველებური სიმხურვალით ვეღარ ათბობდა დედამიწას, თუმცა მაინც მედგარ წინააღმდეგობას უწევდა შემოდგომის ქარებით გათამამებულ სუსხს. სწორედ ის პერიოდი იყო, ჟაკეტიდან

კატათაგვობანა –2–

''ოოო, მე და ჩემი გულმავიწყობა! გზას თვალს არ ვაშორებ, ისე ვწევ სარკეს და ჩანთისკენ ცალ ხელს ვაცოცებ. კოსმეტიკის ჩანთას ვწვდები და ელვა–შესაკრავს ''დასპეცებული'' ვხსნი. ტუშს ვიღებ და სარკეს ვაცქერდები, სწორად რომ წავისვა. ერთი თვალი მოვიწესრიგე და

ჩემს გულში ხარ (5)

წყალში ვიდექი გაშეშებული და ვერაფერს ვხვდებოდი.. ეს როდის მოხდა, როდის გადაიქცა ''ნერვების ჭია'' ნიკა ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანად.. იქნებ მაშინ სულ პირველად რომ ვნახე.. მაგრამ მე მასზე არ ვფიქრობდი, თუმცა ის ხომ ყოველთვის მახსოვდა.. სულ ერთია, ეს

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი VIII)

დაისი,მნათობის გაუჩინარება ჰორიზონტს მიღმა,ეღიმება,თავისი ცხოვრების მნათობს უკვე დემეტრეს ადარებს... მზის ჩასვლის დროს მკვეთრი ფერები იხატება,ისევე როგორც მკვეთრი გრძნობები დემეტრეს გამოჩენის შემდეგ,თავს აქნევს და ახლა ნამდვილად დაისს აკვირდება

მედიცინა ეს ხომ ყველაფერიაა..(8)

გამოსაცვლელ ოთახში შევედი ფორმა ჩავიცვი და ოპერაციაზე შევედი... თიაქარის ოპერაცია იყო.ქირურგი მაჩვნებდა და მიხსნიდა....თიაქარის წარმოქმნის ადგილზე აღინიშნება გამობერილობა, ხელით გასინჯვისას განისაზღვრება თიაქარის კარი.ყელაზე ხშირი გართულებაა

დავნებდი უშენობას

ყველა სახურავს დავივლიდი თუ მეცოდინებოდა ,რომ საიდანმე ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას დავინახაბდი.ყველა ქვაფენილს დავივლიდი ოღონდ სადმე დამხვედროდი...არაფერი მენდომებოდა სხვა ...სულ არაფერი...სადღაც ახლოს შენი ჩუმად ჩამოდებული ხელის გარდა.ჩვენს თითებს

უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (3)

საღამო ხანს ჩემს საქანელაზე ვიჯეწი მე ბებოც იქვე იყო მოკალათებული და ჩემს ბავშვობას ვიხსენებდით..მიყვებოდა როგორი ქაჯი ვიყავი და როგორ ეგონათ,რომ ვერასოდეს ვისწავლიდი ქალურ ქცევებს..პატარა,რომ ვიყავი და ბებოსთან ვრჩებოდი მთელ ზაფხულს სოფლის

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (3)

დილით ზარმა გამაღვიძა. - ბატონო...კი ნია ვარ, ლუკა შენ ხარ?.. კარგად შენ როგორ ხარ?.კი გამაღვიძე.. არაუშავს...არა არ გაგლანძღავ. ახლა რომელი საათია?..რაა??.. მეორედ ცხრა საათზე აღარ დარეკო თორემ.. თორემ გეფიცები არ ვიცი რას ვიზავ!