მკვდარი გრძნობა

იქნებ გავბედე მეთქვა სიტყვები რომეთაც შენთვის ფასი არ ჰქონდა, შენ არ გესმოდა ჩემი სიტყვები შენ ხომ ყოველთვის შენი გაგქონდა.

უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (2)

ისეთი სიმშვიდე სუფევდა ცოტა რთულია ამის გადმოცემა..სიწყნარეს დროდადრო ფოთლების შრიალი და ჩიტების ჟღურტული არღვევდა... -ანოო მე უნდა გავცურო და ჩამო რა შენც.. -მაცადე გოგო ვისიამოვნო ამ სიწყნარით,ცოტა განვიტვირთო თორე ისე ვარ გადაღლილი თბილისის

სასახლე დაბურულ ტყეში (დასასრული)

კომფორტულად მოიკეცა ფეხები, თავი კი მკერდზე მიაყრდნო. სრული კომფორტი იგრძნო, ისე ამშვიდებდა ნაძვისხის განათება._თავი გაგიცივდება. რატომ არ იშრობ ხოლმე კარგად? -ელენმა ღიმილით ახედა ბიჭს, მისი თვალები თბილი იყო.

ეშმაკი და ანგელოზი მეთერთმეტე თავი

გულამოვარდნილი მივრბოდი ტროტუარზე თან კი ცრემლების ნაკადს ვიწმენდდი. მერეღა გამახსენდა ფული რომ მედო ჯიბეში ტაქსი გავაჩერე და მშობლების სასაფლაოზე წავედი.თოვდა იმ დღეს ძალიან დადო ყველაფერი მოიყინა თუმცა ეს არ მადარდებდა.

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 2)

მერე ვმალავდით ურთიერთობას, ბოლოს 23 წლის ვიყავი ოფიციალურად რომ მთხოვა ხელი და დავთანხმდი. მერე მშობლებიც მოლბნენ თითქოს, ნიკაც ოჯახში დაბრუნდა და ფულის მოგროვება დაიწყო, მაგრამ იმდენად შეიცვალა დროთა განმავლობაში

საბედისწერონი (პირველი წიგნის დასასრული)

კლანებს შორის დაპირისპირება ნადიირობიდან ომში გადაიზარდა. დასასრულის დასაწყისი უდანაშაულო მსხვერპლით იწყება. ადამიანი რომელსაც მათი შეჩერება შეუძლია დაეცა. არაფერია მარტივი როდესაც თამაშს საბედისწერო ქალი წარმართავს...ყველაფერი ახლა იწყება...

მშვიდი საგიჟეთი [1]

-კალათბურთის გარდა, ყველაფერი! - ისევ უბღვერდა ლაშხი, - მართლა არ მესმის რატო გგონია, რომ „სხვა რაღაცები“, ან „სხვა ვიღაც“ თამაშში შეგიშლის ხელს. დეა რომ მყავს და საათობით ტელევიზორთან რომ ზის ჩემს დასანახად, უფრო მეტი სტიმული მაქვს თამაშის და

მინდა მიყვარდეს თავი 31

მირანდას დანახვაზე სახე შეეცვალა და უნდოდა რომ იქ ამ მდგომარეობაში არ დაენახა. ქვეცნობიერად რცხვენოდა ასეთ განადგურებულს და მთვრალს

დრო ვერ კურნავს იარებს (6)

ლეილა სულ ახალი ჩაძინებული იყო საწოლში ,რომ შეირხა. თავი წამოსწია, მაგრამ სუნთქვა უჭირდა. თითი დიქტოფონს ძლივს მიაწვდინა საიდანაც ირეკებოდა და სიგნალი სამზარეულოში ისმოდა. თუ რამე დასჭირდებოდა ყოველთვის ასე იქცეოდა. მსახურიც მასინვე გამორბოდა მის

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (1)

- აღარ მინდა ეგრე თამაში, კარგ მინიშნებებს არ მაძლევ... - ხმამაღლა ლაპარაკობდა ლიზი. მათგან მოშორებით დავდექი - ხო, შესანიშნავი წყვილია, 19 წლის ბავშვები მეტროში ნამიოკობანას თამაშობენ, გასაოცარია პირდაპირ.. გულის ამრევი... - ვბურტყუნებდი ჩემთვის -