ლორა და გრენუი #9

გვანცას და გოგას ქორწილს რაც შეეხება...კურიოზებით მოცული ქორწილი იყო,რომელიც მანამდე არსად მენახა.ჯერ იყო და გოგას ვერ პოულობდნენ ქორწილის დღეს.ხელის მოწერის ცერემონია არ შემდგარა.მხოლოდ ჯვარი დაიწერეს ისიც სახლის ჩუსტებში გამოწყობილმა,რადგან

"Jack Daniels"-ი თუ ის.

ყველა ოცნებობს რომ წარმატებული იყოს ,მაგრამ როცა ყველაფერი გაქვს მაინც არ გყოფნის და უბრო მეტს მოითხოვ,ან საერთოდ არ გინდა არაფერი რაც გაქვს. როცა ცნობილ მომღერალს დიდი ხნის კარიერული პაუზის შემდეგ სოლო კონცერტზე ელოდებოდნენ,იგი საერთოდ არ

ადამიანებად არ იბადებიან ადამიანები ხდებიან

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი ხმით დახმარებას, როცა მას

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (6)

მივხვდი უკვე რომ აღარ შეეძლო მეტი და თავსაც ვეღარ შეიკაებდა.. ნელა წავიდა კარებისკენ და მიხურვას აპირებდა ზურგიდან რომ ავეკარი და ჩუმად ვუჩურჩულე -ორით ერთი, მარიამის სარგებლოდ.. კისერში სველი კოცნის კვალი დავუტოვე და კარები გადაკვეტე

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 13)

ნატალიც გაემზადა და მაღაზიისკენ წავედით. -აბა მომიყევი ყველაფერი, ძალიან მაინტერესებს(მე) -ვაიმე ემილი, ისეთი მოულოდნელი იყო ყველაფერი, არც კი ვიცი. მანქანაში რომ ჩავჯექი, მერე დავფიქრდი საერთოდ რატომ მივდიოდი იმ წვეულებაზე,

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (სრულად)

სუფთა ჰაერს ღრმად ვსუნთქავ და ხელებს გამობურცულ მუცელზე ვიწყობ.მეორე კვირა იწურება მას შემდეგ რაც ამ სასახლეში დავიდეთ ბინა. აქ ყველაფერი ისეთი სასიამოვნოა,ისეთი სუფთა რომ სიამოვნებით დავრჩებოდი კიდევ რომ არა სინდისის ძაფი... -დიდი ხანია რაც

ქალი იდუმალი არსება

სული და გული მტკივა,თითქოს რაღაც მიჭერს მთელი ძალით და გაქცევის საშვალებას არ მაძლევს.თანდათან სისწრაფეს ვუმატებ და არ მადარდებს არაფერი.თუნდაც მოვკვდე ...მე სიკვდილი მინდა ,ზოგს კი ჩემს ვითომდა უზრუნველ ადგილზე ყოფნა

ისევ შემიყვარე... თავი (14) ნაწილი (2)

ზურგზე მომიგდო და ოთახში ამიყვანა,საწოლზე წამომაწვინა,პლედი გადამაფარა და იქვე მდგარ ხის სკამზე ჩამოჯდა,მიუხედავად იმისა რომ მთვრალი ვიყავი,მაინც შემეძლო საღად აზროვნება და საერთოდაც არ ვნანობდი იმას რაც მას ვუთხარი,არ ვაპატიებ,არ ვაპატიებ,არ

ყველა გვტოვებს

როცა გაიღვიძებ და ისევ ის გახსენდება,ვინც ყოველ ღამ დაგჩემდა.როცა თვალებს გაახელ და შენს გვერდით არ არის ის,ვის გამოც ყოველ ღამით თვალზე ცრემლი გაშრება.ძნელია ხო?!ვიცი რომ,ის ვერაფერს ვერ გრძნობს მაგრამ ერთ დღეს

კავშირი გულთა შორის!

დიდო არმია! არის შენი მედგარი მხარი ჩვენი სამშობლო მხარის მარჯვე ხმალი და ფარი. მებრძოლმა ჩვენი ველის, ჩვენი მთისა და გორის, ჩვენ რუსთაველმა გვითხრა: კავშირი გულთა შორის!