მე ვნახე სახე

მე ვნახე სახე, როცა ძილში მესმოდა სევდა, მე ვნახე როგორ ბილწავდნენ თვალებს, და ეს ტკივილი ტანჯვამდე მდევდა. მე ვნახე სახე ცრემლით,სისხლივით სავსე, ღრუბლის სიშავე ეხვევა საგნებს, და ეს ტკივილი მეც ძვრამდე მავსებს.

Наша история закончилась

რატომ არ შეიძლება მწერდეს ის ვინც მე მინდა. რატომ არ შეიძლება ვუყვარდე იმას ვინც მე მიყვარს.

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - დასასრული

“არ ვიცი რა მოხდა იმ დღეს, არ ვიცი რა დაგიშავე, როტომ გამიმეტე და რატომ ჩამილურჯე თვალი. მაშინ, მხოლოდ შენი შიშველი ფეხების დანახვა მოვასწარი. თუმცა, დარწმუნებული ვარ შენი სახისთვის რომ შემეხედა, შენს თვალებში რომ ჩამეხედა და შენი ღიმილი დამენახა,

ლევან კაპანაძე---მოტაცება

გასწი ჩემო ლურჯა რაშო საარაგვოს გავემართოთ გავიტაცოთ მზეხათუნი ძამის მთებში გადავმალოთ გამაქროლე ისე სწრაფად მდევარმა რომ არა გვნახოს ძამის წყალი არ გეგონოს არაგვს უნდა დავეტაკოთ

მალე დაგიგემოვნებ მარწყვის ტუჩებს (6)

-არ გინდა რომ გაკოცო? - ჰკითხა დახშული ხმით და ტუჩები მკერდთან ჩააცოცა. შემდეგ კოცნით ამოვიდა ისევ ზემოთ და ყურის ბიბილოზე აკოცა. ვნებამორეული გოგონა კნუტივით გატრუნულიყო და თვალები დაეხუჭა.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ კარგი, ეგრე იყოს. მეც წავალ, გამოვიცვლი და ორმოც წუთში აქ ვიქნები. თავი დავუქნიე. _ რატომ ხარ უხასიათოდ? _ მომიტრიალდა, სანამ გავიდოდა. _ არ ვარ უხასიათოდ. _ კარგი, ეგრე იყოს. მეც წავალ, გამოვიცვლი და ორმოც წუთში აქ ვიქნები. თავი დავუქნიე.

გიჟი დაქალები (4)

-კაი ბაზარი არა -თემო მე მოვდივარ ესენი კვდებიან. (თემოს გავუთიშე.) მარუს შენი რამე მათხპვე რა (ისე საწყლად ვუთხარი რო რავიცი) -კაი რაც გინდა ჩაიცვი. -მიყვარხარ მარიამ -ოხ ეს აფერისტი

"ოლივია"...ნაწილი მეხუთე

ვინ ვიყავი მე?"ოლია",რომელსაც ასე მიმართავდნენ იმ იშვიათ შემთხვევაში,როცა დაჭირდებოდათ:საკონტროლის გადაწერა ან ტესტზე ფულის დადება და მრავალი.გოგონა,რომელიც მუდმივად თავჩახრილი დადიოდა,სკოლაში ხმას არ იღებდა,ვერასოდეს ავლენდა თავის კარგ

მედიცინა ეს ხომ ყველაფერიაა..(5)

მეორე დღისით სავადმყოფოში მივედი თეო ლიბტთან იდგა. -თეო ვწუხვარ გუშინდლეის გამო არ მინდოდა ცუდად გამოსვლოდა, მართლა ძალიან ძალიან ვწუხვარ. -შეგეძლო უბრალოდ აგეხსნა ყველაფერი და ისე წასულიყავი მაგრამ არა. -ხო მართალიხარ ხო იცი როგორი ვარ..

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო.(თავი IV)

-ხო,მაგრამ გადაღებები დამინიშნეს ნიუ იორკში,რა ვქნა? -არაფერი საერთოდ,წადი! -დემე.. -ეგრე ნუ მეძახი-მეთქი რამდენჯერ გაგაფრთხილო? -კარგი ხო,დამემშვიდობე მაინც-ეშმაკურად აუთამაშა წარბები,მერე როგორც ჩვევია ხოლმე ეძგერა ტუჩებზე. ჰო,ასე შეეძლო დემეტრეს