'იაკობ მიყვარხარ' [სრულად]

–ვერ გიტან– გოგონას გამაყრუებელი ხმა მთელ სახლში გაისმა, იაკობი საწოლიდან წამოდგა და ოთახიდან გაიქცა, მისი ოთახის კარგი მიხურა და კარებზე მიეყრდნო რომ მის დას არ შემოენგრია.–იაკობ მოგკლავ, გააღე კარები– კარებზე ჯაჯგური დაიწყო, იაკობმა კი თვალები

მე-ინფიცირებული (სრულად)

-სად იყავი ჰოუფ? ჰოლში დოინჯშემორტყმული ედმონდი დგას და თვალებმოჭუტული მიმზერს.-როდიდან განაღვლებს ჩემი არსებობა? ქურთუკს საკიდზე ვკიდებ, ფეხებს თბილ ჩუსტებში ვყოფ და წინ მივიწევ, მგონია ედმონდი უკვე თავიდან მოვიშორე თუმცა

ზოგი ჭირი... 3 (თავდასხმა)

ჩვეულებრივ, ბოლო შემოწმების შემდეგ, ყველა საკანი დაიკეტა. მე ხმას არ ვიღებდი, არ მარტინი ამბობდა რამეს. ძალიან საეჭვოდ მეჩვენებოდა მისი დუმილი. მინდოდა, მეკითხა, რამ გამოიწვია მისი სიჩუმე, მაგრამ თავი შევიკავე. -მოკლედ,რა! არ ხარ,ძმაო ცუდი კაცი.

"როგორ მოქმედებს სიყვარული"

ვერ ვიტან გრძნობებს ისინი მაიძულებენ ვიყო ისეთი როგორიც არ მინდა რომ ვიყო! იმედგაცრუება,მარტოობა,სიძულვილი...სიყვარული...ისინი შენ არ გელოდებიან ისე მოქმედებენ.ვერ აზროვნებ იმ მომენტში როცა სიძულვილით ხარ სავსე გინდა რომ აიღო დაანარცხო ძირს ყველა ის

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 3)

საავადმყოფოს ჰოლში ისხდნენ, სამნი. ყველა დაძაბული ელოდა ექიმს, რომელსაც თითქოს პირი შეეკრა და განზრახ არ ჩანდა. ყველაზე დაძაბული მაინც ლუკა იყო, ანდა რა გასაკვირია ეს ვინმესთვის?!.. ნერვიულობისგან წაშლილი სახე თლილ თითებში მიემალა და

მომეცი ხელები.... დაე მიგვიზიდოს მიწამ

დახუჭე თვალები და წარმოიდგინე, უსაზღვროდ მაღალ სიმაღლეზე ვართ და ოცნებას ვიხდენთ, ოღონდ უპარაშუტოდ ვხტებით უსასრულობიდან.... მომეცი ხელი მეუბნები შენ და მომღიმარი სახით მაკვირდები რას ვიზავ. მე რა თქმა უნდა არც დავფიქრდები ისე გამოგიწვდი ხელს, რომ

ანგელოზები ფრენისთვის XII (დასასრული)

- ლუკააა , ლუკა , ლუკა ! - ნუ მეძახი ლუკას... - მამიკო ... ლუკა.. - ნუ დარბიხარ... იტკენ რამეს ... პატარა ლიზა მამასთან მივიდა და ხელები გაშალა... ლუკამაც ხელში აიყვანა და სამზარეულოში ტრიალი გააგრძელეს მაკასთან ერთად... - მამა ... დედა სად არის?

მთებს იქით სიყვარულია! 9

-მე? რატომ?-ვითომც ვერ ვხვდები რას მეუბნება!-ნინა, რა სულელი ხარ!-მეუბნება ალექსანდრე.-გმადლობ! მაგრამ არამგონია იმ გოგოსავით სულელი ვიყო, სარძლოდ, რომ შეგირჩიეს!-ვეუბენბი და ჩემი მართლაც, რომ სულელი თავი კი ვერ ხვდება, რომ ალექსანდრე შეამჩნევს,

მე რომ წავალ

თვიტონ ვიცი მოვაკელი ხილი და ვაკლებდი ნაყინსაც და მარწყვსაც რას იტყვიან ძმები წავალ როცა, ალბათ იქაც შემფიცებენ ძმობას ჩემს გარეშე დაიცლება ბოცა ჩემს გარეშე აყვებიან გრძნობას იქ, კი ვიცი ვინც დამხვდება იტყვის მუდამ სცდიდა თავის ბედს და წერას კარგი

ბედნიერება

სხვისადმი შური ვინც გულს ჩაიკლა, ვინც სავალი გზა გააფართოვა, არ იცის, რაა გაუბედავად დასამარებულ ფიქრების გროვა; ვინაც არ იცის დანაშაული, მოთმენით იტანს დაცინვას, გმობას, და იარაღად ხმარობს მწარე დროს,