რა იქნებოდა... (8)

მთელი ღამე საავადმყოფოში გავატარე,ვიცოდი რომ გიო უკეთ იყო,თუმცა სახლში წასვლა მაინც არ მინდოდა.ბავშვებიც აქ იყვნენ,თამრიკო დეიდა გაუჩერებლად ტიროდა,მის გვერდით ვიჯექი და ვამხნევედი.ნუკა და თავისი სადაქალოც იყვნენ მოსულები,მაგრამ მალევე

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 2)

ირგვლივ საშინელი ხმაური იყო.ბავშვები ჯგუფებად შეკტებილიყვნენ, გოგოები კი გამომწვევად იქცეოდნენ.ამდენ ბავშვში ძლივს მივაკვლიე ჩემს კლასს.შიგნით მხოლოდ რამდენიმე ბავშვი იყო, რომლებსაც ალბათ სიწყნარე ერჩივნათ. რამდენიმე წამში ზარი დაირეკა და ბავშვებიც

ბები

დაზამთრდა და ჩამოთოვა ისევ, ნაზმა ფიფქმა გაათეთრა მთები... დაზამთრდა და ჩამოთოვა ისევ, ნაზმა ფიფქმა გაგითეთრდა თმები. ზამთარია , ისევ ცივი ზამთარია დედამიწა გამოზაფხულს ელის. ზამთარია , შენს სულშიაც ზამთარია...

ზოგი ჭირი... 2 (ციხე)

ნელ-ნელა ვწმენდდი სისხლით მოთხვრილ სახეს. მისი მართლაც და უნაკლო სახე უფრო და უფრო მიმზიდველი მეჩვენებოდა. შეიძლება, სხვისთვის არ ყოფილიყო ის გადასარევი, მაგრამ მას სწორედ ის ჰქონდა, რაც მის ვიზუალში ასე ძალიან მომწონდა: შავი თვალები და ოდნავ

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(14)

იმედია მოგეწონებაათ მ თავით დასრულებას ვპირებდი მაგრამ უცბად რაღაცამ დამარტყ და აი კიდე გაგრძელდა მადლობა იმედია ისიამოვნებთ თანაც ალინა დიდი გამოვიდა

სიყვარული მარადიულია 3

დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა.სწრაფად ავდექი,შხაპი მივიღე, ჩავიცვი,თმები მაღლა ავიტანე და შევიკარი.შავი პატარა ჩანთა გადავიკიდე მხარზე და სამზარეულოში გავედი.შუა საუზმობის დროს საშინელი თავის ტკივილი ვიგრძენი თუმცა არ მიმიქცევია ყურადღება.თეფში

ალუბლისთვალება ~2~

სახლში განვითარებული მოვლენებიდან 2 საათი გავიდა. სიჩუმე იყო მანამ სანამ ამ სიჩუმეს მონიკა არ დაარღვევდა. -დედა მივიღე გადაწყვეტილება. ჩემს დაბადების დღეზე მათ დავპატიჟებ... (მონიკა) -ჰო და აი ასე არ ჯობია?! უფრო მეტნი იქნებით. მაგრამ რაღაც გული

როცა შემიყვარდა,მაშინ დავკარგე 2

გიორგისგან.ქუჩაში მიდიოდა თან ტიროდა,ვერ გაეგო რა გაეკეთებინა.გარეთ საშინლად წვიმდა,სულ დასველდა,თუმცა სიცივეს და დასველებას ვერ გრძნობდა,რადგან სტკიოდა,ძალიან სტკიოდა და ვერ ხვდებოდა ესეთი ძლიერი ტკივილი საიდან მოდიოდა.უნდოდა გიო მოეკლა,უნდოდა მისი

ესმერალდა [3]

სრული დუმილი. საავადმყოფოს დერეფანში სიჩუმე ივანებდა, მხოლოდ ექთნების და ექიმების ფეხსაცმლის კაკუნი, რამდენიმე ბიჭის ანერვიულებული ბოლთის ცემა და მათი ხშირი სუნთქვა არღვევდა ამ გახმაურებულ დუმილს. ყველაზე საშინელ დუმილს, რომელიც სჯობდა დუმილი არ

"მოთამაშე": შეხვედრა ბავშვობის მეგობარითან (1)

იქაურობა ოვაციებმა მოიცვა, ირაკლის მეგობრები ლამის მაგიდაზე შეხტნენ და ისე უსტვენდნენ, ბატონი ერეკლე და მისი მეუღლე კი ჩვენსკენ გამოემართნენ მოსალოცად. მხოლოდ მე და ირაკლიმ შევამჩნიეთ ახალგაზრდა, შავგვრემანი ლამაზმანი, რომელიც უსიტყოდ წამოდგა ფეხზე