ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 5]

– არა, აბა, შენ როგორ შეგეშინდებოდა. ნტ, ნტ! – ლამის იყო ახარხარხარებულიყო ლაზარე. – კარგი, წავედი მე და ჭკვიანად. დაურეკე შენ დაქალ მარიამს და ამოვა, რას იფრთხობ დილას? – ურჩია კაცმა და პასუხს დაელოდა,

მე ქართველი ვარ!

ჰო ისევ ისევ ვზივარ და ვისმენ ჰო ისევ ისევ გეძახი აქ ვარ ეს მე ვარ შენი თვალები მზისფერ და გაზაფხულის ღიმილით დაღლა ჰო ისევ ისევ ვყვირივარ მე ვარ ჰო ისევ ისევ სამყაროს ღერძი შენი ცრემლების წვიმაში ვდგავარ

მე და ჩემი ფიქრები

მიყვარხარ ისე, როგორც არავინ მყვარებია.... თუ ვინმე მენატრება, თუ რამის ხილვა მინდა მხოლოდ შენა ხარ და შენი თვალებია.... მე მხოლოდ ის ვიცი რომ, ერთადერთი ხარ ჩემთვის რომელიც ყველაზე ძლიერ მიყვარს.....შენ სიყვარული მასწავლე,შენით იწყება ჩემი

მე მწამს! (2)

კარადა უაზროდ გამოვაღე. რა ჩავიცვა? მე რა ვიცოდი, რომ ბებია-ბაბუასთან ჩამოსულს პაემნებზე სირბილი მომიწევდა. ჩემ კარაგდაში მხოლოდ ჯინსი და შორტები ეყარა. ჩვენ ხომ მხოლოდ უნდა გვესეირნა? ამიტომ ჩემი საყვარელი ჯინსი ჩავიცვი

მაჩუქე სიყვარული (19) დასასრული

"პატიება წარსულს ვერ დაგავიწყებს მაგრამ მომავალს შეცვლის,უფლება მაღლა-შეწყალებაა, სამართლიანობაზე მაღლა კი პატიება. შეცდომა ადამიანურია , პატიება კი ღვთაებრივი.. " მელოდიის ჰანგებივით ჩამესმა დედის სიტყვები ყურში, თვალები მივნაბე და კარგად

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 14)

გარდა ჩემი პატარასი, გულში კიდევ ერთი დიდი ტკივილი მქონდა, თიკო. ყოველი დილა და საღამო მისით იწყებოდა და მთავრდებოდა. დილით ადგომისთანავე მის ოთახში გავრბოდი, იმ იმედით რომ რაიმე უკეთესობისკენ შეცვლილი დამხვდებოდა, თუმცა

თინეიჯერი მგლები (თავი 2)

-კობი...წამო გავიპაროთ რაა-დასვენებაზე ცუმად ვუთხარი გაუკვურდა მაგრამ როგორც ყოველთვის უსიტყვოდ დამთანხმდა.ჩანთები გადავყარეთ ფანჯრიდან და ტყეში წავედით,არცერთი ხმას არ ვიღებდით.არაფერი გვქონდა სათქმელი ერთმანეთისთვის

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 5 თავი.

ტანში რაღაც უცნაურმა გრძნობამ დამიანა, თან სასიამოვნო, სიამაყის, გაოცების, სიხარულის. გაღიმებული მივბრუნდი ნელა და დავრწმუნდი რომ საოცრად უბრალო და მომხიბვლელი გოგო მიღიმოდა, ისეთი სითბო ჩამეღვარა გულში, რომ თამამად შემეძლო

ვ/ე (ნაწ2)(2)

აი, ხმა ჩაგვარდნიათ? ერთ ადგილას გაშეშებულხართ, ყურები დაგხშობიათ, თვალებში დაგბნელებიათ, გქონიათ განცდა თითქოს დაგამცირეს და გაგანადგურეს. აი, ზუსტად ასე იყო კოტე ახვლედიანი იმ წამს! როგორ იქნებოდი, როცა შენი სისხლი და ხორცი

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 18

არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი ასე,მაგრამ თვალი,რომ გავახილე ოთახში მარტო ვიყავი,ბნელოდა და მე შიშველი ვიწექი საწოლში.წამოდგომა დავაპირე,მაგრამ დასუსტებული ვიყავი და თავი ვერ ავწიე,ლოყა საშინლად მეწვოდა,ხელი მოვისვი,ახლა გამახსენდა კოკა და ის საშინელება