ჯარისქალი 6

-არაფერს! საერთოდ ნურაფერს ნუ ელით ჩემგან! თავი დამანებეთ!-უხეშად მივუგდე რამდენიმე სიტყვა და კედლისკენ გადავბრუნდი. იმ წუთას მთელ ქვეყანაზე ვიყავი გაბრაზებული! მხოლოდ საკუთარი თავი მახსოვდა...

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი 19)

ზურა საავადმყოფოდან სახეზე ღიმილ აკრული გამოვიდა. მიუხედავად წინა ნათევი ღამეებისა თავი მაინც ხელში აყავდა და საკუთარ პოზიციებს არ ღალატობდა. მანქანა სწრაფად მოქოქა და სამსახურში რამდენიმე წუთში გაჩნდა.. - ყველანი დასათხოვები ხართ! უსაქმურები. -

city that loves you 2

სიჩუმე.ღამე ...თბილისი.. city that loves you 28 ოქტომბერი ოთხშაბათი დღე, უნივერსიტეტში ლექცია ლექციაზე მქონდა, აუდიტორიაში ვისხედით სირენების ხმა რომ გავიგე, თბილისის ცენტრში იყო უნივერსიტეტი, და აქ ყოველთვის დადიოდა პოლიცია, არც მიგვიქცევია

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (13)

უკვე საკამოდ გვიანი იყო და სახლში დაბრუნების დროც მოახლოვდა. - სასტავ წავედით, გართობას ჩემთან ვაგრძელებთ. ( ნატა ) - ანუ ვათენებთ? ( თოკო ) - Yees ძალიან კარგი ეს დღე ასე რომ არ სრულდება, მალე მოვიხოდეთ და წავედით. ( ჯეკო

ჩემი ცხოვრება წვიმაში ცეკვა

წვიმაში ცეკვა იმედია ძაან ბანალურად არ გამოდის ისტორია გრძელდება ჯერ კიდევ რამდენიმე დღის წინ ლეონარდო პარკში იჯდა მოწყენილობით კვდებოდა და ამავე დროს ბუნებით ტკბებოდა, ახლა კი ყველაფერი შეიცვალა უკვე შეყვარებულიც ყავს, ცხოვრებაში თვალის

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(16თავი)

მეორე დილით ნიკას გულზე თავდადებულს გაეღვიძა ინას. ადგომა არ სურდა, ტკბებოდა ამ წუთებით, სიამოვნებდა ნიკას გულისცემის მოსმენით, გულის რომელიც მხოლოდ მისთვის ფეთქავდა. ტკბებოდა მისი ფერებით. -გაიღვიძე ჩემო პრინცესა? -კი გავიღვიძე ჩემო სიხარულო.

ნირვანა

გადავიკარგე ამ სამყაროდან, დავკარგე აღქმა დროის, ვეღარ განვიცდი მიწიერ გრძნობებს, ვარ ენაბლშევიგრძნობ უსასრულობას, აწ დავბრუნდები როდის, ყოველი გრძნობა დავკარგე, აღარ ვარ ცოცხალთ ბრბოში,უ და კოჭლი,

სიყვარულიდან სიკვდილამდე 6

ქალბატონი მიშელის სახლი გაურკვევლობამ მოიცვა.ადრიანას ტელეპატიური გაუკონტროლებელი შეტევები დღე და დღე უფრო უმძაფრდებოდა.მისტერ სილვამ სავისი შევილის სახლში დაბრუნება მოინდომა,რითაც ადრიანას დამატებითი სტრესი დაემატა.

წვიმები. თავი 3

ირგვლივ ყველაფერი ყვავილებში იყო, თითქოს მესიზმრებოდა, კიმაგრამ საიდან? როგორ? გაოგნებული და ბედნიერი დავდიოთი აქეთ-იქეთ და ჩემთვის ვიცინოდი, რამოდენიმე წუთი ესე გავიდა შემდეგ კი დავსერიოზულდი და თავი ხელში ავიყვანე სკამზე ჩამოვჯექი და თაკოს დავურეკე

შარიდან შარში ~8~

რამდენიმე ხნის მერე ლუკა დაბრუნდა მე ლოგინზე ვიყავი წამოწოლილი (ნუ სხვა რა უნდა გამეკეთებინა) ისე რომ კარებისკენ მქონდა ზურგი შექცეული ლუკას შემოსვლა არც შევიმჩნიე და თვალები დავხუჭე ვიგრძენი როგორ დამაფარა თბილი ადიელა თუმცა მაშინვე წამოვფრინდი.