სრული გასხივოსნება (1)

_აღიარე ძუკნა ! _არაფერი ვიცი _აღიარე და ვეცდებით მძიმე დანაშულში გაგიშვათ 5–10 წმალმდე , მაგიდის კიდეს შემოწყობილი ფეხები შეისწორა ახალგაზრდა გამომძიებელმა და ჯვარედინ პოზასა და შვა ელეგანტურ ფეხსაცმელს ამჯერად იატაკზე მიუჩინა ადგილი ..

რითმი - გულის თუ ლექსის?!

მახსოვს, პირველი გამოხედვა, ტანში ჟრუანტელ დავლილი, მახსოვს, პირველი შეხება, და მინაბული თვალები. მახსოვს, სითბო შენი თვალების რწმენა, იმედი და სიყვარული შენი პირველი გაღიმება და ბედნიერების გამოძახილი. ურითმო ლექსებს თუ მომიტევებ, მე კიდევ უფრო

ფულზე გაყიდული (თავი 2)

გეგამ თვალები რომ გაახილა მზე უკვე ამოსული იყო, წუხანდელი ღამით საკმაოდ ნასიამოვნები იყო და გაdაწყვიტა ღამის პარტნიორი კიდევ ერთხელ შეეთვალიერებინა, მაგრამ გვერდით რომ გადაბრუნდა იქ არავინ დახვდა, მაგრამ იმან რაც დაინახა ერთ ადგილას გააშეშა..

მეზობლობიდან სიყვარულამდე (2)

სახლთან ახლოს პარკია, იქ დავჯექი. ამეტირა... ზოგადად ტირილი არ მახასიათებს, მაგრამ არ ვიცი, რა დამემართა. გაბრაზებული ვიყავი ყველაზე. ბექასაც ვერ ვუგებ... მართალია მიყვარს, მაგრამ სხვადასხვანაირი გემოვნება გვაქვს.

მას..

პფიქრებს გაზაფხულის მიღმა..შენი სურნელება იპყრობს..ახლა დაიწყება წვიმა..აღარ მენატრები თითქოს..თოვლზე ამოსულ იას.. ყინვა აღარ ინდობს..შენი სხეული მინდა..განთიადისას...თითქოს..ჩაგეხუტები ახლა..მთვარეს ჩამიწნავ თმაში..არ აგიხდება ნატვრა..დაღამებისას

დაბრუნება (დასასრული)

მე ხომ დიდი საიდუმლო მაქვს? დიდი ტკივილი და დიიდი სიყვარული, ჩემი ირაკლი. გამეღიმა და ცას გავხედე, მთვარე და ვასრკვლავები ლამაზად კიაფობდნენ, თითქოს მე მიღიმოდნენ და ელოდნენ, როდის აფარფატდებოდნენ ჩემი ოცნებები და ფიქრები

ცოდვილი

"მხოლოდ ერთი ოცნება ჰქონდა–დაწერილიყო მასზე წიგნი,რათა ფურცლებს შორის ეცხოვრა. რათა თითოეული ასოთი,სიტყვით და წინადადებით შეეგრძნოთ იგი და შეყვარებოდათ ისე,როგორც წიგნის პერსონაჟი. მშვენიერ ქმნილებას კი ასე არ უყვარდა.ღამ-ღამობით,თეთრ და გრილ

შეშლილი მეგობრები (2)

-იცოდე თავი დამანებე. მზერა მესროლა.მე გავბრაზდი თუმცა მისი სახე მაინც შევათვალიერე არ ვიცი რატომ მაგრამ ასეთი ჩვევა მაქვს როცა ბიჭს ვუყურებ პირველ რიგში ტუჩებს ვაკვირდები და მერე თვალებს.

სანამ სიკვდილი არ დაგვაშორებს

მე დარწმუნებით გეტყოდი ,რომ ახლა სრულიად მარტო ვართ სამყაროს ორ სხვადასხვა კიდეზე და სულ რაღაც ერთი პატარა გადაბიჯება მის კიდეზე ,ერთი პატარა ხელის კვრა ან წაბორძიკება და მე შენთან ვიქნებოდი,თუმცა არაფერი ამის მსგავსი,სულ პატარა ნიავიც კი არ იყო იმ

ნაბიჯი წინ (თავი 8)

-ოჰ ნინა,ნინა. ადრეც ზუსტად ისეთი ეჭვიანი იყავი,როგორც ახლა.ყველა ქალში რატის საყვარლებს ხედავდი.როდის უნდა შეიცვალო ხასიათი მეტრეველო?როდის უნდა დაქალდე და დასერიოზულდე?