მომავლის იმედი (5)

სახლში ვბრუნდები და დასაწსახლში ვბრუნდები და დასაწოლად ვემზადები... დილით როგორც ყოველთვის ადრე გამეღვიძა და მომზადება დავიწყე სააგენტოში წასასვლელად... კორპუსიდან გამოვედი და გზას მივუყვები სააგენტოსკენ, კითხვა კითხვით

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(9)

ლიზიმ ნერვიულობა დაიწყო, ნატავ სად წავიდაო, მაგრამ მამის სიტყვებმა დაამშვიდა. ზურა იგვიანებდა ამიტომ ბოლოს ლევანმა გადაწყვიტა ზურას ნათქვამი შეესრულებინა. ადგა და დიდი ყუთი გადასცა ლიზის. რომელზეც ეწერა:ჩემს უსაყვარლეს პიროვნებას. ლიზის

გზა რომელიც შენამდე მოდის (2)

-რაო დე? რატომ გააბრაზე მამიკო? -შემოდი ინა თან ვილაპარაკოთ.-მითხრა კახამ. შევყევი.საბოლოო ჯამში მაინც ისე გადავწყვიტეტ ნატა ჩვენ გაგვეზარდა. გაგვიჭირდებოდა. მე ვსწავლობდი, კახა მუშაობდა, მაგრამ რამე გამოვიდოდა. -მოკლედ, ეგრე რა.. ახლა წავიყვან

ლამაზი სატყუარა(მეორე თავი)

დილით ადრიანად ვდგები და თავს ვიწესრიგებ.გუშინდელი ამბები მაფორიაქებს,პირველი დღეა რაც სახლიდან წამოვედი და უკვე მეშინია არ ჩავფლავდე და უკან დაბრუნება არ მომიწიოს.უეცრად მიაც მახსენებს თავს.კარს ვუღებ.გუშინდელთან შედარებით ლამაზი სატყუარა(მეორე

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი V)

მოგონებებიყველა შესანიშნავად გამოიყურებოდა. ლაშა ნერვიულად იდგა შესასვლელთან და ჰალსტუხის გასწორებას ცდილობდა თუმცა არაფერი გამოსდიოდა. მარიმი ღიმილით მიუახლოვდა

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (2)

-აჰჰაჰ..და შენ მართლა გგონია რომ შენნაირ ამაყ და თავხედ გოგოს პაემანზე მართლა დავპატიჟებ? აჰაჰჰ.. მერე გაცეცხლებული თვალებით გავხედე,მხარი გავკარი და გვერდი ავუარე,თან ჩემთვის ვბუტბუტებდი:თავხედი!იდიოტი! ასეთი რაღაც ჩემთვის არავის გაუბედავს და ეს

ვინ თქვა ოცნებას ახდენა არ უწერიაო?

"ვინ თქვა ოცნებას ახდენა არ უწერიაო?" სასიყვარულო ისტორიაა, თავგადასავლებებითა და ემოციებით დატვირთული სადაც, პერსონაჟები არ არიან გამოგონილი პირები.- რა დაგიშავე ადამიანო? ძილბურანში ამოიკვნესა ნიამ. 7 საათია , თუ არ აწევ თავს ლოგინიდან

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-4

ხელები ისე დააწყო კედელს,ვერსად წავიდოდი (მეგონა ეს შიში იყო მაგრამ არა ეს სხვა გრძნობა იყო რისი გამხელაც არ მინდოდა საკუთარი თავისთვის ან ჯერ ვერ გამეგო)_სხვა არ მჭირდება!ახლოს მოიწია და ყურში ჩამჩურჩულა "შენ ჩემი გახდები",მხოლოდ "შენ

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 3 )

-მუშტაიდის ბაღში ზის სკამზე,მე კი ვარ შეფარებული მაგრამ ის სულ სველია,გაუნძრევლად ზის,რა გავაკეთო?-აშკარა იყო თენგო წუხდა ქალის მდდგომარეობაზე-არაფერი,ახლავე მოვდივარ-ტელეფონი გათიშა და სწრაფად მოკრიფა მისი ნივთები მაგიდაზე..-კარგი-ვთქვი და გვერდით

იქნებ მივუსწრო...

იქნებ მივუსწრო, იქნებ მივუსწრო... მონოტონურად იმეორებს გონება, სხვა აზრები სადღაც გადაკარგულან. სიჩქარეს ვუმატებ... ჩაწეული მინიდან შემომავალი ზამთრის სიცივე ცრემლებს სახეზე მაყინავს, სახეს მწვავს, მაგრამ ვეღარ აღვიქვამ.მთავარია მივუსწრო და ისევ