საბედისწერო გასროლა (5თავი)

-ორი დღეა ველოდები შენ გონზე მოსვლას, გუგა.. ორი დღე.. არ ვიცი, როგორ გავუძლებ მე კიდევ დროს. გამოფხიზლდი რა, გამოფხიზლდი! ხვალ ჩემი დაბადების დღეა, არ მინდა უშენოდ აღვნიშნო ეს დღე.

ცოლი და დედა კანონის გარეშე (6)

-არა,არა მე მაპატიე,არ ვარ მიჩვეული ასეთ მოპყრობას-ცრემლები უხეიროდ მოვიწმინდე ლოყებიდან-ვერ დაგთანხმდები ამ წინადადებაზე,იმიტომ კი არა,რომ შენი დახმარება არაფრად მიმაჩნია ან შენ გაკნინებ,უბრალოდ ......გამიგე არ შემიძლია,მე...... არ ვარ ასეთი

იყავი აზარტული! 8

თათამ არაფერი არ მკითხა, ისე შემოიტანა სამზარეულოდან გასახსნელი და არყის ბოთლს თავსახური მოხსნა. მერე მრავლისმეტყველად გადმომხედა და თავისკენ მიხმო. ფეხზე წამოვდექი და მაგიდასთან მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი.-ერთი დამისხი და გეტყვი...-ხელი ავუქნიე

მე გიჟი ვარ!

ფსიქიატრიული-ადგილი სადაც ერთი შეხედვით შეშლილი,მაგრამ სინამდვილეში ყველაზე ჭკვიანი ადამიანები ცხოვრობენ.მეც ამ ადგილის მცხოვრები ვქრ..უკვე ორი წელია აქ ვარ და უამრავი გენიოსი გავიცანი...

ერთი ღერი

სიგარეტს ვუკიდებ... პირველი ნაფაზი ნეტარებაა. კვამლს ფილტვებში ხუთ წამამდე ვიჩერებ და თვალ დახუჭული, თავ აწეული ვუშვებ ზემოთ, ცისფერი ცისკენ, რომელზედაც ლამაზად მშვენდება თოვლივით თეთრი ღრუბლები.რამდენადაც შორს უნდა ვიყო ქაოსისაგან

შავი და გალაქტიკები (1)

ისეთ ხასიათზე ვიყავი მაკა არ მეკარებოდა. ვერვიტანდი ასეთ ხმაურს .სულ გინების მანქანების და ყიყინის ხმა ისმოდა - კაიმაკა რა - ელენე დედი პლეხანოვზე ცხოვრობენ ჩემი გოგოები დათან კარგი ადგილია - რითია დედა კარგი ისეთი ხმაურია თავი გამისკდა ჩემი

ტრამალის აჩრდილი -2-

აქამდე თუ პაწაწინა ჭირვეული პრინცი არ მაძლევდა დაძინების საშუალებას ახლა,მის ოჯახზე ფიწრები არმაძლევდა მოსვენებას.უამრავი კითხვა მქონდა თუმცა ბოლოს გავუეყერი ჩემს თავს "ქეთრინ,არარის შენი საქმე სხვისი ცხოვრების გარჩევა როცა შენი ცხოვრებაზევერ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 2

სიმართლე გითხრათ წყლიდან რო ამომიყვანეს საერთოდ არ გავთიშულვარ, მაგრამ ცოტა მეც წავიმსახიობე და უგონო მდგომარეობაში მყოფი ადამიანივით გავწექი -თორნიკე რა მოუვიდა?.- შეშინებულმა იკითხა ნატამ -არაფერია, ერთყობა წყალი გადაყლაპა.- თორნიკეო ნეტა ვინა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი VII)

დილა. მარიამმა თვალები ნელნელა გაახილა, მიხვდა ისევ მანქანაში იყო, ზედ დაიხედა, ზურას თბილი ჟაკეტი ეფარა, თვითონ ბიჭი კი საჭესთან იჯდა. ზურამ დაჟინებული მზერა იგრძნო, წინა სარკე ხელით გაასწორა და მარიამს ღიმილით სარკისანვე გახედა. - როგორ გეძინა?-

წვიმის ერთი წვეთი (სრულად)

“…მწარეა ცხოვრება, მაგრამ ტკბილი, რთულიც და ადვილი. ალბათ ლამაზი, არ ვიცი... რთულია აღწერო ის... იდუმალია, შავი ყუთია... ამუხსნელი ამოცანა?.. ვერ მიხვდები მის მომდევნო ნაბიჯს, მაგრამ ის იცი რომ მის ნაბიჯს-ნება სურვილს აუცილებლად არა, ძალაუნებურად