მწერლის ღამეები(თავი8)

„ის არაა ის..მას გონება აღარ აქვს,ის უბრალოდ რობოტივით აზროვნებს,ყოველ წამს ერთსა და იმავე კითხვას სვამს,მას არაფერი ახსოვს და ავიწყდება ყველაფერი..მე ის დავკარგე..“-ემზადებოდა გამოსაწერად და ამას ფიქრობდა. -ხელი უნდა მოაწეროთ საბუთებს..-მოესმა

romantic photos-1

თქვენი არ ვიცი,მაგრამ მე ძალიან კარგ განწყობაზე ვარ.რომანტიკა მომეძალა.რომ არა ~ის~ მე ასე არ ვიქნებოდი.რა კარგია,როცა ~ის~ არსებობს.მას ყვეალფრის შეცვლა შეუძლია.კოლაჟი (მე და ის)

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე

კარი როგორც კი მივხურე და დედაჩემის ფეხის ხმაც მიწყდა კიბეებზე,ადგილს მოვწყდი,მისაღებში შევარდი და დივანზე გულაღმა გავიშხლართე,რა ბედნიერეება ღმერთო მარტო ვიცხოვრებ,დიახ!ამიერიდან მექნება ჩემი პირადი მიკრო სამყარო,როგორსაც შევქმნი მხოლოდ მე და

ცისფერთვალება (2)

ოთხ საათზე უკვე თვითმფრინავში ვისხედით და საქართველოსაკენ მივემართებოდით. ყურსასმენები მოვირგე და უსასრულობის უფსკრულში გადავეშვი. თითქოს ჯერ კიდევ არ მჯერა მომხდარი გაბოს ამბავი ჩემი და საბას ამბავი. მაგრამ ყველაზე მეტად გაბოზე დაჯერება

მომავლის იმედი (6)

მართლა ვუყვარვარ? არვიცი არვიცი აი მე კი მგონო მიყვარს! რა მგონი მიყვარს!.. დილით სააგენტოში მივდივარ და მორიგი გამოსვლისთვის ვემზადები მაგრამ ამჯერად ბევრად სერიოზული გამოსვლა იქნება. ძალიან ბევრი ჯურნალისტები, დამკვირველები

არ დაგთმობ(13)

ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა... ამდინ ხალხს არ ველოდი, თან ჟურნალისტებიც არიან.. _ რაიყო ანი არ აპირებ მანქანიდან გადმოსვლას? მითხრა სიცილით გოგამ როცა ჩემს გაკვირვრბულ სახეს შეხედა, მანქანის კარები გამიღო და გადმოვედი.

მეოცნებე

-რაიყო ცუდად ხარ? - მერე ჩემს სვიტერს მოკრა თვალი, უხეშად გამოაძრო და გარღვეული სვიტერით ჩემი მანქანისკენ მიბიძგა -ბოდიში სვიტერისთვის, იმედია ძალიან არ გიყვარდა- უცვლელი, არაფრისმთქმელი სახის გამომეტყველებით ჩაჯდა მანქანაში

sweet photos

სუსტი გულის მქონეებს გირჩევთ არ შემოხვიდეთ.საჩივრები არ მიიღება.ვისაც კარგი ნებისყოფა გაქვთ მობრძანდით.იმედია ეს სიახლე მოგეწონებათ და დატკბებით,როგორც ეს ფოტოები.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (4 ნაწილი)

მივუახლოვდით თავისუფლების ეპიცენტრს, გასული პარასკევის მსგავსად ისევ დიდი კოცონი ენთო, ხალხთა სიმრავლე ვერ შევამჩნიე, თუმცა ისევ ისე "მოზასავე წყვილები" ", არაფხიზელი ახალგაზრდები და ტვინს რომ აგხდიდათ, ისეთი მძიმე მუსიკა ისევ ისმოდა.

შემთხვევითობა არ არსებობს (3)

ყველაფერიც. როდესაც ბიჭმა კედელზე ააკრა ხომ საკუთარი სახელიც არ ახსოვდა და უეცრად ლიფტი გაიღო და მათ წინ რამოდენიმე ადამიანი აღმოჩნდა, რომლებიც ლიფტს ელოდებოდნენ ჩახველების ხმამ ორივე გამოაფხიზლა