"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეოთხე ნაწილი)

ზეზვამ სახლის კარები შეაღო და ოთახში ფეხაკრეფით, შეუმჩნევლად შევიდა. ძია კაცი ნოდარ შამანაური ტელევიზორს უყურებდა და ახალ ინფორმაციებს ეცნობოდა საინფორმაციო გამოშვების საშუალებით. ზეზვას მამიდა, მაღალი და ახოვანი ქალბატონი ნინო კი ჩვეულებისამებრ

არ დაგთმობ(9)

ნინი მანქანიდან გადმოვიდა და ჩქარი ნაბიჯით წამოვიდა ჩემსკენ.. სულ დავიბენი,გოგას ველოდი და ნინი მოვიდა. ვერ გავიგე რა ხდებ_ პრივეტ ანიი... მხიარულად მითხრა.._პრივეტ ნიი.. აქ არ გელოდი.. ვუთხარი დაბნეულმა_აბა ვის ელოდიი? მკითხა გამომცდელად, პასუხს არ

ENDI(6)

ტკივილისგან ვღრიალებდი.............. ბოლოს გავითიშეამ დღეს,სამოთხე და ჯოჯოხეთი ერთ დღში ვნახე, დედამიწაზეთვალები ამემღვრა არ წახვიდე დანიალ !არა!ვუთხარი და ძლიერდად ჩავეხუტე თურმე ყველაფრის პასუხი რაც კი კითხვები მქონდა, წინ მედგა მან მიხსნა და

მალე მოგირჯულებ გპირდები (20)

სიცილს ძლივს ვიკავებდი, ცოტაც და გავიგუდებოდი, მერე გავიქეცი, სანდრომ დამინახა გაიცინა და გამომეკიდა, სახლში შევედი, კარები დავკეტე და ახლა ჩვენს შორის გამჭირვალე მინა იყო, დავეჭყანე და კარს სწრაფად მოვცილდი, დალისთან მივირბინე და სკმაზე დავჯექი,

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(4)

ლიზი ერთი თვის განმავლობაში კომაში იყო. მისი მდგომარეობა დღითი დღე უარესდებოდა. ზურა გვერდიდან არ მოშორებია ლიზის. 1 თვე საავადმყოფოში მასთან იყო. ღამეები არ ეძინა, ყოველ წუთს ელოდა ლიზის გაღვიძებას მაგრამ ამაოდ. ანი ეუბნებოდა წადი სახლში დაისვენეო,

ფიქტიური (თავი 6)

-შენ გოგო თავში ტვინი გაქ ვაფშე? - ნინომ მკითხა და ვაშლი ჩაკბიჩა - ვძულვარო,ვერ მიტანსო და ასეთები და ახლა რას ამბობ? მოვიდა გაკოცა წავიდა ... გვაბოლებ მარიამ ? - ღიმილით მკითხა დაქალმა და გოგონებს გახედა. -მაცადეთ თორე მშირები დარჩებით - სწრაფად

სიზმრიდან რეალობაში (3)

ხელები გადავაჯვარედინე და მარჯვენა ფეხი იატაკზე რითმულად ავათამაშე...ნიკამ ისევ ჩემი ადგილისკენ მიბიძგა და მეც არ დავაყოვნე "ჩავეხეთქე" და ისტორიის მოსასმენად მოვემზადე....სიმართლე ვთქვა ისეთი არაფერი იყო რაზეც გაბრაზება შეიძლებოდა, თუმცა გართობა

უშენოდ ცხოვრების მუღამი არ მაქვს!(3)

მივხვდი,რომ ეს პასუხი მასაც ესიამოვნა..გარეთ თოვდა ოთახში ბუხართან მე და ლაშა წყნარი მუსიკა და ღვინო...სიტკბოთი აღსავსე წუთები გვქონდა თუმცა დიდხანს არ გაგრძელდა,რადგან ბავშვები ჩამოვიდნენ..საღამოს ცოტა დავლიეთ,მერე ალექსანდრემ ხელი მომკიდა და ჩემს

სიყვარული სხვანაირად-დიდი აურზაური

პატარა გოგონა რომელიც ყოველთვის ყურადღების ცენტრშია, ბევრ ბიჭს უყვარს და იბრძვის მისთვის,მაგრამ მისი არჩევანი ჯერ ჯერობით უცნობია, არცისე კარგიცზოვრებაააქ იმ მხროვ რომ მის ირგვლივ მუდამ სიკვდილია-რატიანი! საკანში შეათრიეს ეს 15წლის გოგონა, ვინ იცის

.....

კვლავ პესიმიზში ვიხრჩობი და გთხოვთ ჟანგბადს, რომელსაც ფასი არა აქვს ჩვენს წრეში და მაინც არ მაწვდით, მე დამოკიდებულს მასზე. ისევ ჩემს ოთახში ვზივარ, სადაც მწუხარე სიმშვიდე სუფევს, ჰარმონიულად მოწყობილ კედლებში და აუღელვებლივ ვადევნებ თვალს