ლორა და გრენუი #4

სალხში მისული ეგრევე დასაძინებლად გავეშურე.უაზროდ დავჩერებოდი ტელეფონს,მაგრამ სანდრო მაინც არ რეკავდა.ვიცოდი,ვხვდებოდი,რაღაც ისე ვერ იყო,მაგრამ ვცდილობდი ცუდზე არ მეფიქრა.საკუთარ თავს ათას მიზეზს ვუგონებდი,რომ სანდრო გამემართლებინა.

სრული გასხივოსნება (2)

_ გაყინულმა ჩაიარა საკნის კარებები ყველაში იმედით იხედებოდა იქნება არ დამიჯერა კარლომ და სადმე ნორმალურ საკანში შეუშვაო, მაგრამ არაფერი მეცხრე საკანთან გაფითრებული მივიდა , და როცა სუსტი გალურჯებული სხეული დალანდა მაგიდის ქვეშ ფეხებში ხელებში

მარტოხელა კაცი

ჯერ მამა დავკარგე, მერე ცოლ-შვილმა მიმატოვა, ყველაზე გვიან დედამ დამტოვა, დიდხანს იბრძოლა ჩემი გამოსწორებისთვის, მაგრამ ხომ გაგიგონიათ? " კუზიანს სამარე გაასწორებსო?" დარდსა და სიმარტოვეში დალია დედამ სული...

ფულზე გაყიდული (თავი 3)

ძალიან მიხარია რომ მოგწონთ ეს ისტორია ..მესამე თავის წერა დღეს დავასრულე და მაშინვე ავტვირთე, იმედია ისიამოვნებთ ახალი თავით....ფიქრებიდან მონატრებულმა ხმამ გამოარკვია. მარიამ ეს როგორ ჩაიდინე ნუთუ ჩემზე საერთოდ არ გიფიქრია, ნუთუ არ იფიქრე ამ

მე,შენ, ბუნება და სიყვარული (ნაწილი 1)

მეგობრებო,ეს ყველაფერი არის ნამდვილი ისტორია რომელიც პირადად მე გადამხდა,ტექსტში არ გამომიყენებია რეალური სახელები არის გამოყენებული უცხოურო სახელები, შეცდომების არის მაგრამ ტექსტის შინაარს მიხვდებით.

მტრობა (ნაწილი 7)

-და წილსიპირული გიმღერა? გადაიხარხარა არბიმ. - არაფერი არ ყოფილა , ვერ გაიგე?! -კაი, კაი. და რას ვაპირებთ? ვერ გადავიყვანთ და ვერც აქ გამოვკეტავთ. -არ ვიცი რა ვქნა. თავგზა სულ ამებნა. -თუ ვერ გადავიყვანთ აქ ხომ ვერ გამოვკეტავთ. მალე ორი თვე გახდება

უბილეთო მგზავრი. (სრულად)

ასე დამნაშავესავით ვიჯექი ვაგონში არვიცი რას ვაკეთებდი თუმცა ზუსტად ვიცოდი ქობულეთში უნდა ჩავსულიყავი,აუცილებლად უნდა ჩავსულიყავი. ზურგჩანთა მაგრად მქონდა მიხუტებული და გამუდმებით ის სიტყვები მიტრიალებდა თავში რაც მარიამმა 2 საათის წინ მითხრა

უბრალოდ მიმტანი (თავი 7)

სადღაც შორიდან ყრუდ ჩამესმოდა ხმები. ნელ_ნელა უკეთ ვარჩევდი ხმებს. რაღაც გამაყრუებლად წიკწიკებდა.-გაგა, დამიჯერე არაა საჭირო მთელი ექიმების აქ მოყრა. -ჩამესმოდა შორიდან უცხო ხმა.-კი მაგრამ, რამე გაუთვალისწინებელი რომ მოხდეს? -აი, ეს ხმა კი მეცნო.

ვერ დაგთმობ (თავი 2)

რა სულელი ხარ. სულელი და ჯიუტი. რა იფიქრე ცხენზე რომ წამოიჭიმე გამოცდილი მხედარივით. რომ გადმოვარდნილიყავი, გიფიქრია რა მოხდებოდა? სულიც არ დაგყვებოდა მიწამდე... -საყვედურიც გაურია, მაგრამ ტონი მაინც თბილი და მოსიყვარულე ქონდა. -იდარდებდი? -

მე ვაფერადებ სამყაროს

მივუყვები ქუჩას და შავ-თეთრ სამყაროს ჩემს გონებაში ვაფერადებ. მივაბიჯებ გზააბნეული და ვხედავ უსიცოცხლო, გაყინულ სახეებს, თითქოს ხალხს დაავიწყდა რა არის: სიხარული, ბედნიერება, სიყვარული... მინდა ვიყვირო, ისე რომ ყველამ გაიგოს: "გაიღიმეთ ხალხო,