მორჩილი გაბრიელი (3)

ამ დღის შემდეგ ხშირად ვხედავდი იმ ბიჭს ეკლესიაში... დალაპარაკებას ვერ ვბედავდი... სახელიც არ ვიცოდი მისი. მხოლოდ შორიდან მიღიმოდა ხოლმე... და ამ ღიმილში რამდენი რამ იყო ჩაქსოვილი... მე კი ჩემდაუნებურად თავს ვხრიდი.ასე გადიოდა დღეები, კვირები..

ღამის ზმანება (5 ნაწილი)

ხელი ჩემს მხარეს კიბის სახელურს ჩასჭიდა და გასასვლელი გადამიკეტა. სად გავქცეულიყავი არ ვიცოდი... ვნებიანი მზერით მომჩერებოდა და ნელ-ნელა თავს ახლოს სწევდა. ყველაფერი წამებში და თითქოს საუკუნის განმავლობაში მოხდა...

ქარის მოტანილი წერილების დღე

დღეს 22 სექტემბერია, ქარის მოტანილი წერილების დღე. მოუთმენლად ველოდი ამ დღის დადგომას იმ იმედით, რომ ვინმეს წერილს ვიპოვიდი. ვიპოვე კიდეც, თანაც ერთი კი არა, ერთდროულად ორი. თეთრ კონვერტში ორი გაკეცილი ფურცელი იდო. ერთი, როგორც მივხვდი

იყავი აზარტული! 2

-არ დატოვო კარი ღია, არ დაგრჩება პირი ღია.-ზურგსუკან მომესმა დიკაპრიოს მკაცრი და დამცინავი ბარიტონი და ადგილზე მივეყინე. მოიცა, მოიცა... რამე მოხდა და მე არ მახსოვს? თუ სხვა ამბავია? პირის დაფჩენა ახლა უნდა გენახათ. ჭოჭმანით შევტრიალდი და საჩვენებელი

მარადმწვანე

-თექვსმეტის,-ვპასუხობ მცირე ყოყმანის შემდეგ და განზე ვიხედები.იქვე,მონგრეულ კედელზე წითელი ფერის უსწორმასწორო წარწერას ვამჩნევ. მექანიკურად ვძაბავ თვალებს და ხმამაღლა ვკითხულობ: -არ შემიძლია!-რა თქვი?-ქართული სიტყვების გაგონებისას

პარიზული კოკაინი (პირველი თავი)

-ვერონიკა!ვთქვი ჩუმად და მის მოახლოვებას დაველოდე.სულ გადამავიწყდა ეს გოგოც , რომ ჩენთან ერთდ იყო. ვერონიკა ჩემზე ერთი წლით უფროსია , ანუ 20 წლისაა, მეორე კურსის სტუდენტია. რაღაცნაირი გოგოა , ცხვარივითაა.ლამაზად ვერ ჩავთლი , 70-იანებში

მთელი ცხოვრება (თავი პირველი)

რომ დავიბადე მაშინ დაიწყო ოჯახსა და სანათესაოში დიდი გაწამაწია. დედა 37 წლის იყო რომ გამაჩინა და ვინაიდან არ იცოდნენ ასაკის გამო კიდევ შეძლებდა თუ არა მეორე შვილის გაჩენას, განსაკუთრებდით აღნიშნეს გოგოს დაბადება,- დედისთვის გოგო სულ სხვააო.

ამაყი ქალბატონი 7 (დასასრული)

მზერა აერია ორივე თვალი ბადაგისფერისკენ რომ გაექცა.ნელა დაიხარა იაგო და აფეთქებულ ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო მონატრებულ მეუღლეს. ათასობით ტყემლის ყვავილის ფურცელი დაფარფატებდა მათ ჰარშემო და მათრობელა სურნელი დაუყვებოდა ჰაერს.

თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 5)

-მამა? იცი შენ რომ საფრანგეთში სამსახურის საქმეებს აგვარებდი.... დედა უცხო კაცთან ერთად საწოლში ნებივრობდა.. აი, ზუსტად ამ სახლში.. ვერ გეტყვი როგორ სიამოვნებდათ.. მაგრამ ის კი ვიცი, რომ ამას ვერასოდეს ვერ დავივიწყებ.. იმ ქალს სულ ცოტა ოდენი

გადამიყვარდი!

გადამიყვარდი! არ გჯერა?თითქოს არაფრად მიღირხარ გულის ცემაც არ გაჩერდა,როცა ვხედავ რომ მიდიხარ.გადამიყვარდი! გეწყინა?დარდმა გაფანტა გრძნობები,ბედნიერება მეც მინდა,და შენით აღარ მოვცდები.გადამიყვარდი! მატყობ ხო?ცრემლებიც უკვე შევიშვრე