შემთხვევითობა დიდი სიყვარულის საფუძვლად(II)

ხუთი წამი მის საყვარლად მომღიმარ სახეს ვუყურებდი და ბოლოს მივხვდი, რომ ძალიან დამეტყო დაბნეულობა ხმა არ ამომიღია, ჩუმად ვიდექი და ვუსმენდი მათ საუბარს,თან გულში საკუთარ თავს ვასხამდი ხოტბას , ყველაფერში ცხვირის ჩაყოფა რომ მიყვარს და ჯიუტი რომ ვარ

იქამდე ვცხოვრობთ,სანამ გვიყვარს...

დაიმახსოვრეთ და მხურვალედ მიიკარით გულზე ახლობელი ადამიანი, იმიტომ, რომ ეს ერთადერთი განძია, რომელიც შეიძლება გულიდან გასცე. დაიმახსოვრეთ და უთხარით "მიყვარხარ"...

დაუვიწყარი (11.ნაწილი პირველი)

თორნიკეს წასვლის შემდეგ, ქვემოთ ჩავედი და მამასთან ერთად ვისაუზმე.. არ გვისაუბრია, მამას არ უყვარს, როცა ჭამის დროს ვლაპარაკობ.. ბავშვობიდანვე მიმაჩვია სუფრასთან ჩუმად ყოფნას. -მორჩი?

დრო გადის...

დრო გადის და სევდაც მატულობს! რა ვქნა თუ ეს გული, ისევ გნატრულობს?! დრო გადი თმას ჭაღარა ერევა და სირთულეებიც მერევა.

ნოემბრის წვიმა. "18"

დაიწყო სამზადისი, ნენეს მღელვარება მიასაც გადაედო, არადა პირიქით ცდილობდა დაეწყნარებინა. ძალიან უნდოდათ ყველაფერი ისე ჩავლილიყო, როგორც დაგეგმეს. თან ისიც ემატებოდა, რომ დღეს ნენეს მშობლებიც ჩამოდიოდნენ ლონდონიდან და როგორ მოეწონებოდათ სიძე არავინ

სკოლა ბავშვების წესებით: თინეიჯერთა ცხოვრება და პრობლემები (5)

-მე გავყვები მარის_თქვა ელენემ და უკან აედევნა. მისი გასვლისთანავე ნინა შემოვარდა და ბავშვების მაგიდას მოუჯდა.-რა ქენი?_ერთდროულად იკითხა ყველამ-არაფერი...მთელი ოთახი გადავაბრუნე ,მაგრამ ვერაფერი ვიპოვე-ოთახში არ შეინახავდა_თავი გააქნია ლუკამ

სიყვარული წარსულიდან[6]

-შენი მხოლოდ ერთი სურათი მქონდა.აი,ის,მაშინ რომ მოგეცი.სულ ვატარებდი ხოლმე,მაგრამ რატომ არ მესმოდა,არ ვიცოდი..-ხმა გაუწყდა და მერე ისევ გააგრძელა..

დასასრულის დასაწყისი..!(ეპილოგი,1/2ნაწილი)

არ გიფიქრიათ თუ რაოდენ არაპროგნოზირებადი არის ეს ცხოვრება,არავინ იცის ვის საით წაგვიყვანს.უბრალოდ ვიცით რომ სადღაც წაგვიყვანს და ზოგი ჩვენგანი ჯანდაბაშიც მიყვება.არავინ თქვას,რომ ბედისწერა არ იცვლება,იცვლება და თანაც როგორ.იმდენად სწრაფად რომ მის

ნოემბრის წვიმა. "17"

-ხვალ დილით უნდა წახვიდე, საბა ჩამოდის. -უთხრა დანიელს მიამ და თავი გულზე დაადო. -როდის უნდა უთხრა? -თმებზე დაუწყო თამაში გოგონას. -რა უნდა ვუთხრა? -თავი წამოყო გაკვირვებულმა მიამ.

შენ ჩემი გახდები...(თავი 4 )

ნაღვლიანი თვალებით უყურებდა ალექსანდრე გზას.მთვარის შუქზე მისი თვალები ვარსკვლავებივით კაშკაშებდნენ,რას არ მივცემდი ეხლა ოღონ მის თვალებს შევეხო-მეთქი,გავიფიქრე და ჩემი თავის მე თვითონ შემრცხვა,როგორ შემეძლო ასე მოვქცეულიყავი და ამზე მეფიქრა