არასოდეს მიგატოვებთ (3)

სწრაფი ნაბიჯით შევიდა გეგი ბავშვთა სახლში და კატოს მომვლელთან შეხვედრა მოითხოვა. გაკვირვებული გამოვიდა თიკო ოთახიდან და გეგის წინ დაუდგა - ბატონო გეგა, მოხდა რამე? კატო ხომ კარგადაა? - თიკო, თუ შეიძლება გარეთ ვისაუბროთ, დიდ დროს არ წაგართმევთ

გზამ რომ იცის...

თუკი ვინმე დაგიძახებს, არ იფიქრო ისევ მე ვარ, რადგან შენი სიყვარული ჩემს გულში დღეს აღარ ღელავს!

,,ჯარისქალი'' (6)

დავითმა ანას მკლავში მოკიდა ხელი და ოთახიდან გაიყვანა. დერეფანს გაუყვნენ კიბეებამდე მიულები არიყვნენ ანამ ხმა ამოიღო-ქართველი ხარ და მტერს ეხმარები?-პასუხი არ ყოფილა-ამას რატომ აკეთებ. შენ ხომ შეგიძლია შენ ქვეყანას ემსახურო.-არც ახლა ყოფილა

სიყვარული.ნარკოტიკები და ღალატი(სრულად)

რა არის არა ცხოვრება.. გიყვარს მასაც უყვარხარ. ლაღი ხარ, ბედნიერი, მაგრამ როდისაა ცხოვრება მუდამ ნათელი ფერებით აჭრელებული. დიდი გზა გვჭირდება ადამიანებს სრულყოფილების მიღწევამდე, შეიძლება ეს ტანჯვის, ტკივილის ფასად დაგვიჯდეს,

X factor და სიყვარული (სრულად)

-ჩავაბარე, ჩავაბარე, ჩავაბარე, ჩავაბარე-სიცილით შემოხტა ოთახში ნინი და მძინარე ძმას თავზე დაახტა.-მმმმმ-ამოიზმუილა ლაშამ და გვერძე გადაბრუნდა-რა გინდა??-შენ ხომ დამპირდი თუ გამოცდებს ჩააბარებ სურვილს აგისრულებო-ხო მერე??-აშკარად არ მოეწონა ლაშას

ტრიალი წრის გარშემო [10]

-გაგუშ, ეს პატარა ელენეა, გაიცანი-პატარა არ ვარ - დაუბღვირა დათოს და გაგას ხელი ჩამოართვა-შემოდით - შეიპაჟა სახლში. ელენეს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა უამრავი ბუშტი, ალაფუშეტი და უზარმაზარი წარწერა „გილოცავ“ დაინახა.-ეს..ეს...რა არის? - ძლივს

უბრალო ჩანახატი

აივანზე ვზივარ,უკვე საათებია ველოდები წვიმას.იმედი მაქვს რომ გუშნდელივით პატარათი წამოწვიმავს.ჩემი იმედი გამართდა ხარბად შევისუნთქე წვიმის სუნი.ცა ყველაზე მეტად მიყვარს,იცით რატომ?როცა ყველაზე ძალიან მჭირება მაშინ მიდგას მხარში.აი მაგალითად ახლა,მან

ერთად.(3)

–იცი მაინც რას მეუბნები? ვაპატიო ის რომ 15წელი მაგის ჩხუბის გარდა არაფერი მესმოდა? ვაპატიო ის რომ დედაჩემი მაგისგამო საათობით ტიროდა? კარგი რა! არასდროს არაფერი გაუკეთებია ოჯახისთვის, ყოველთვის თავის თავზე ფიქრობდა და მარტო ჩემგან და ნატასგან

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[14]

უბრალოდ არ მესმოდა,რა იყო ეს და საერთოდ თუ არსებობდა სიყვარული ან რა იყო ვნება...პასუხი თავადაც ვიცოდი გულის სიღრმეში,მაგრამ თავს ვისულელებდი და ვცდილობდი ნანიზე არ მეფიქრა,ნანისა და თენგოს საბედისწერო სიყვარულზე.არ ვციი,რამდენნაირად შეამკობდა ამ

ცნობადი სახე და მექალთანე (7, დასასრული)

ელოდა ფეიერვერკს, ხალხის ჟრიამულს, მააგრამ არ ელოდა ყველაზე მთავარს... –ვინმეს ელოდებით? – მამაკაცის ხმამ თითქოს დააფრთხო. არ მოტრიალებულა, ნაცნობობა რომ გაიაზრა, გაიღმა, გაბედნიერდა, აივსო... –კი, შენ, – ცრემლმორეულმა ჩაილაპარაკა და მის წინ მდგარ,