გენერალი (ნაწილის მეექვსე )

1 თვე გავიდა მას შემდეგ და კვლავ დამნაშავედ მიიჩნევს თავს , ერთი თვეა არ უძინია წესიერად , ათენებს და აღამებს საავადმყოფოში , მედ პერსონალი მხიარულობს უხელფასოდ მუშაობს ჩვენთანო, მართლაც ყოველ დღე იქ არის და ხან ვის ეხმარება ოპერაციაზე ხან ვის .ვერ

დაუსრულებელი სიყვარული...(სრულად)

როცა იღიმი,მე ვხვდები თუ როგორ ვწყდები გალაკტიკას და ვცდები უსასრულოდ სასრულ ყველა ჰორიზონტს.როცა გიყურებ უსაზღვრო ,თაფლისფერ თვალებში ,ჩემში სისხლი მეტად სწრაფი ცირკულაციით იწყებს მოძრაობას და ეს პროცესი სუნთქვის შეკვრამდე გრძელდება.როცა გეხები შენ

ტრიალი წრის გარშემო [13]

-დათო ყიფიანი - მიმღებში ამცნობდა სასწრაფო ექიმებს - 31 წლის. ავტოკატასტროფაში მოყვა. ღვედი არ ეკეთა. თავი დაარტყა.-ელენე მელიქიძე, მეუღლე. 24 წლის, მსუბუქი მოტეხილობა...-შვილო - საკაცეს გაყვა დათოს დედა-ქალბატონო, თქვენი შვილი უგონოდაა, ტომოგრაფია

The h3artless (3)

ანისთან დაშორების შემდეგ რამოდენიმე დღე გავიდა, ზუკა კი სახლში იყო ჩაკეტილი და გარეთ არ გამოდიოდა. ვერც სანდრო ახერხებდა მეგობრის მდგომარეობიდან გამოყვანას.ხომ გაგიგიათ დრო ყველაფრის მკურნალიაო და რაღა დარჩენოდათ ლიზას და სანდროს სხვა, ლოდინის

სიყვარული თბილისურად II (ჩემი გოგო იქნებოდი)

ერთი ის იყო რონ ეხლა შეურაცყოფილად გრძნობდა თავს,მაგრამ ცდილობდა ლევანის სიტყვებზე არ ეფიქრა. ფბზე შევიდა და გეგას ძებნა დაიწყო ვერაფრით პოულობდა, როცა დამატების თხოვნა მოვიდა, რათქმაუნდაა! ისი იყოო გეგა იყოოო! სასწფაფოდ დაეთანხმა და ეხლა იმოს ფიქრი

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 7

-მოგენატრე?-გაოგნებულმა ვკითხე და თვალეგბაფართოებული წამოვხტი ფეხზე. -ჰო-თავი დამიქნია და თავი ბალიშზე კომფორტულად დადო -ვერხარ ხო?-გაღიზიანებულმა ვკითხე -მშობლები გაიგებენ-წარბი ამიწია და ეშმაკურად ჩაიცინა

"ევალინა" ანუ ტანგო ეშმაკთან

ტუჩები მითრთთის...ნერწყვს ხმაურით ვყლაპავ... თვალებიდან უცნაური წყალი ჩამომდის მდინარეებად... მეღიმება...ეს სიმწრის ღიმილია... მიშველე!წამიყვანე... შენთან მინდა... აქ ვერ ვსუნთქავ.. ყველა უცნაურია.. შენი სურნელი მენატრება.. ისევ ვტირი.. ცრემლები

მიზანი-გადავარჩინო მისი სიცოცხლე ( 4 )

გარდაცვლილი შესასვლელ ჰოლში იყო დასვენებული,იქვე ისხდნენ ჭირისუფლებიც,მირა შორიახლოს იჯდა და ამ ყველაფერს ფოტოებს ურებდა,ამის შემხედვარე თომას კიდევ ერთხელ აასხა ტვინში სისხლმა მაგრამ აქ მასთან კამათი უადგილო იქნებოდა,ამიტომ მიუახლოვდა და მისი

გაქცეული პატარძალი (1)

მთელი საბურთალო ჩემზე და დანელიაზე ლაპარაკობდა.ყველა მე მაკრიტიკებდა,რადგან სიმართლე არავინ იცოდა,ჩემს და მიშოს გარდა.სადაც არ უნდა წასულიყავი,ჩემს სახელს ყველგან გაიგონებდით,ზოგი რას ამბობდა,ზოგიც რას.ზოოგი იძახდა მიშო არ უყვარდაო,ზოგი იძახდა,მაგას

последний путь на море

აუ თავი... ამდენი რამ დამალევინა.. აი ის ბოლო არ უნდა დამელია..ჩუმად გამეცინა. არადა ბოლო რომელი იყო არც კი მახსოვს. ასე ცუდად არასდროს ვყოფილვარ. დავიჯერო ამდენი დავლიე? მემგონი სხვა რამეშია საქმე. აუ სულ არ მინდოდა დაბადების დღის აღნიშვნა რაა..