ოცნების მჭერი (1)

-არ გიყვართ ის? - კიდევ უფრო შეკრა წარბები ფორმიანმა. -რა თქმა უნდა, მიყვარს, მაგრამ არც იმდენად, რომ ასეთი თავხედობა მოვუთმინო და თავზე გადავუსვა ხელი. -ემუქრებით? - უინტერესოდ იკითხა კაცმა. -ვემუქრები? - გაკვირვებისგან თვალები გაუფართოვდა დეას.

სიყვარული თბილისურად III (მაინც ჩემი გერქმევა)

გეგამ მიზანს მიაღწია თინა შეყვარებულს დააშორა, ერთი შეხედვით აღარაფერი უშლიდა გეგას თინას ხელში ჩაგდებაში, მაგრამ თინას სიჯიუტე,სიამაყე და სიდინჯე იდგა მისსა და თინას შორის, ამდენი რამ ნოახერხა მაგრამ მაინც როგორი მიუწვდომელი რჩებოდა თინა მისთვის,

ვნება აშლილნი

კარები მთელი ძალით შეგლიჯა. –მეგი სად ხარ?–მისაღებში მაღალი სიმპატიური ბიჭი იდგა და ბრაზს ძლივს იკავებდა. –აქ ვარ–საძინებლიდან სუსტი მაღალი სიფრიფანა გოგონა გამოვიდა –რა გაღრიალებს? ან აქ როგორ შემოხვედი? –როგორც ყოველთვის კარი ღია იყო, რამდენჯერ

თუში (თავი 1)

საღამოთ ზემო ომალოში ავედით, ისტორიული უბანი-კესელო მოვინახულეთ, ეს ციხე-სოფელია სადაც 7 კოშკია შემორჩენილი..... სოფელში ორი სალოცავი ნიშაა და ლუდის სახარში შენობა, მიუთითებს იმაზე რომ ეს სოფელი იყო მნიშვნელოვანი დასახლება თუშებისათვის. შემდეგ გეზი

последний путь на море (ნაწილი მეოთხე)

-იყოს ისე როგორც თქვენ გნებავთ, სერ! -ბოლო ხმაზე ვიცინოდი, როცა ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე დამაგდო. (ზუსტადაც დამაგდო). უკვე მესამედ ვწვებოდი ამ მამაკაცთან და უკვე მესამედ შევიგრძნობდი რაღაც ახალსა და აღუწერელ გრძნობებს. მესამედ ვგრძნობდი მის

გენერალი (თავი მერვე)

ალერსში გართულ წყვილს ზაზა წამოადგა თავზე რომელსაც ხელები აეფარებინა სახეზე და ბოლო ხმაზე ყვიროდა "არ გიყურებთ გვრიტებოო". ამეებმა ხო არ გვაცადეს არაფერი რა ბუზღუნით მოშორდა კეკეს მიშკა და სირბილით წაიყვანა დარბაზისაკენ დასამშვიდობებლად.უკვე

შენ ჩემში.

,,მე რომ მეგონე, თურმე ის არ ხარ,ღალატიანო, ყრუვ და მკვეხარავ...აღარ მიყვარხარ, აღარ მიყვარხარ, აღარ და აღარ, ჩემო ქვეყანავ!უმარტივესი დაგიგეს მახე, კი, უაფთრესი შემოგეყარა...რა აბდაუბდა ორ–სამ წელს ჩმახე,–აღარ მიყვარხარ, ჩემო ქვეყანავ!ამას რომ

ასეც ხდება 5

უმიზეზოდ ნამდვილად , რომ არაფერი ხდება.. დამთხვევები და უეცარი მოვლენები ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია.. ალბათ ყველას დაბადებისას გვეკისრება საკუთარი მისია, რომელიც უნდა შევასრულოთ. ადამიანი ხომ უნიკალურია, ყველანაირი გრძნობა გაერთიანებულია მასში,

ნოემბრის წვიმა. "13"

რას გრძნობდა? თითქოს მისი სულის ნახევარს საქართველოში ტოვებდა, მშობლები, ნენე.. მის ყოველდღიურობაში აღარ იქნებოდნენ.. სანდროს და გეგასაც როგორ მიეჯაჭვა ამ მოკლე ხანში.. დანიელი კი.. ნეტა ენახა წამოსვლის წინ. წამით ისიც იფიქრა, რომ აღარ წავალო და

მწვანე თვალება (თავი 2)

ისე გავიდა დრო ვერც კი გავიგე , ტელეფონი სახლში დამრჩა ალბათ როგორ ნერვიულობს ჩემები სასწრაფოდ უნდა წავიდე ნაბიჯებს ავუჩქარე ფიქრებში ისე გავერთე ვერცკიმივხვდი როდის მივუახლოვდი ჩვენს ქუჩას და უეცრად თავბრუ დამეხვა და ძლიერი დარტყმა ვიგრძენი და