ასეც ხდება 6

წარმოუდგენია ახლა ნელიკო რა დღეშია და , როგორ ქოთქოთებს, ალბათ ინერვიულებს იდეც გოგონას უეცარი გაქრობით, წერილის დატოვებაც კი ვერ მოიფიქრა, თუმცა მასეც მოუხდება ბებერ კუდიანს... წარმოიდგინეთ გაფითრებული ნელიკო ოთახში დაძრწის , დაბარებული სადაქალო

შარდან შარში ~8~

უკანმოუხედავად გამოვვარდი საპირფარეშდან თავშ მხოლოდ ის მიტრიალებდა რომ როგორმე წავსულიყავი აქედან ლუკას მშობლებს არც შევხედე ისე ჩავუარე გვერძ გარეთ გავვარდი ღამე იყო,არაუშავს გავუძლებ,, გავამაგრე ჩმი თავი და გავიქეცი იქვე ახლოს ტაქსი გავაჩრე

ოცნების მჭერი (1)

-არ გიყვართ ის? - კიდევ უფრო შეკრა წარბები ფორმიანმა. -რა თქმა უნდა, მიყვარს, მაგრამ არც იმდენად, რომ ასეთი თავხედობა მოვუთმინო და თავზე გადავუსვა ხელი. -ემუქრებით? - უინტერესოდ იკითხა კაცმა. -ვემუქრები? - გაკვირვებისგან თვალები გაუფართოვდა დეას.

სიყვარული თბილისურად III (მაინც ჩემი გერქმევა)

გეგამ მიზანს მიაღწია თინა შეყვარებულს დააშორა, ერთი შეხედვით აღარაფერი უშლიდა გეგას თინას ხელში ჩაგდებაში, მაგრამ თინას სიჯიუტე,სიამაყე და სიდინჯე იდგა მისსა და თინას შორის, ამდენი რამ ნოახერხა მაგრამ მაინც როგორი მიუწვდომელი რჩებოდა თინა მისთვის,

ვნება აშლილნი

კარები მთელი ძალით შეგლიჯა. –მეგი სად ხარ?–მისაღებში მაღალი სიმპატიური ბიჭი იდგა და ბრაზს ძლივს იკავებდა. –აქ ვარ–საძინებლიდან სუსტი მაღალი სიფრიფანა გოგონა გამოვიდა –რა გაღრიალებს? ან აქ როგორ შემოხვედი? –როგორც ყოველთვის კარი ღია იყო, რამდენჯერ

თუში (თავი 1)

საღამოთ ზემო ომალოში ავედით, ისტორიული უბანი-კესელო მოვინახულეთ, ეს ციხე-სოფელია სადაც 7 კოშკია შემორჩენილი..... სოფელში ორი სალოცავი ნიშაა და ლუდის სახარში შენობა, მიუთითებს იმაზე რომ ეს სოფელი იყო მნიშვნელოვანი დასახლება თუშებისათვის. შემდეგ გეზი

последний путь на море (ნაწილი მეოთხე)

-იყოს ისე როგორც თქვენ გნებავთ, სერ! -ბოლო ხმაზე ვიცინოდი, როცა ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე დამაგდო. (ზუსტადაც დამაგდო). უკვე მესამედ ვწვებოდი ამ მამაკაცთან და უკვე მესამედ შევიგრძნობდი რაღაც ახალსა და აღუწერელ გრძნობებს. მესამედ ვგრძნობდი მის

გენერალი (თავი მერვე)

ალერსში გართულ წყვილს ზაზა წამოადგა თავზე რომელსაც ხელები აეფარებინა სახეზე და ბოლო ხმაზე ყვიროდა "არ გიყურებთ გვრიტებოო". ამეებმა ხო არ გვაცადეს არაფერი რა ბუზღუნით მოშორდა კეკეს მიშკა და სირბილით წაიყვანა დარბაზისაკენ დასამშვიდობებლად.უკვე

შენ ჩემში.

,,მე რომ მეგონე, თურმე ის არ ხარ,ღალატიანო, ყრუვ და მკვეხარავ...აღარ მიყვარხარ, აღარ მიყვარხარ, აღარ და აღარ, ჩემო ქვეყანავ!უმარტივესი დაგიგეს მახე, კი, უაფთრესი შემოგეყარა...რა აბდაუბდა ორ–სამ წელს ჩმახე,–აღარ მიყვარხარ, ჩემო ქვეყანავ!ამას რომ

ასეც ხდება 5

უმიზეზოდ ნამდვილად , რომ არაფერი ხდება.. დამთხვევები და უეცარი მოვლენები ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია.. ალბათ ყველას დაბადებისას გვეკისრება საკუთარი მისია, რომელიც უნდა შევასრულოთ. ადამიანი ხომ უნიკალურია, ყველანაირი გრძნობა გაერთიანებულია მასში,