ესეც გაივლის...

ვარდისფერი სათვალე ჯერ კიდევ ღრმა ბავშვობაში დავკარგე...მას შემდეგ ყველაფერი შავ-თეთრი გახდა...თუმცა თანდათან თეთრი ფერი'ც შავმა შთანთქა და მას შემდეგ დავდივარ ასე უკუნით სიბნელეში..სადაც დრო და დრო გამოჩნდება ხოლმე პატარა წერტილებად მზის

იბრძოლე და გადარჩები (ნაწილი 3)

სამყაროს წინაშე და შემეშინდა,რა მეშველებოდა,ნუთუ ჩემი ყველა ოცნება,ჩემი მიზნები და გეგმები არაფერს ნიშნავდა,უცბად გადაწყვიტეს ჩემი ბედი ისე რომ არც მკითხეს,მე სულით დავეცი და მორჩილად მივიღე მათი გადაწყვეთილება. ვიღაც ქალმა დამავლო დამავლო ხელი და

შემიყვარე თუ გაბედავ (7)

ძალიან დაღლილი ვიყავი,თან სიცხისგან მოთიშული და ჩასვლისთანავე მდივანზე წამოვწექი. -აუ ბეე,გთხოვ ერთი ჭიქა ცივი წყალი მომიტანე რა–გავძახე. –ინებეთ"ცისფერთვალება" ქალბატონო–და წყალი დადიანმა მომაწოდა.

ცხოვრება ცეცხლის ალში (11 ნაწილი)

დილას კარზე კაკუნმა გამაღვიძა,საშინლად მეზარებობა ადგომა და ნახვა თუ ვინ იყო,რომც მდომოდა ვინ მაძლევდა მაგის უფლებას,ლევანს თავი ჩემს მკერდზე ედო და ძლიერად მეხუტებოდა.ადგომას კი არა განძრევას ვერ ვახერხებდი.დარწმუნებული ვარ ლიკა არის,დილით ადრე

მოგონება (სრულად)

_ჰეი ბიჭი! იცოდე ჩემს დაქალს არაფერი აწყენინო, თორემ სიფათს აღახევ. ამაზე სიცილი ამიტყდა, ლერისაც გაეცინა. სესილი გამწარებით იკავებდა, მაგრამ ბოლოს მაინც გაუკრთა ტუჩის კუთხეში ძლივს შეკავებული ღიმილი. აი, ჩემი კლასელები კი ლამის დახოცილიყვნენ

კარგი მეგობრები ვარსკვლავებივით არიან..

ძალიან ძნელია ნამდვილი მეგობრის პოვნა,კიდევ უფრო ძნელი მისი დაკარგვა, ხოლო შეუძლებელია მისი დავიწყება! და თუკი შეძლებ და იპოვი ასეთ ადამიანს, ეს იგივეა რაც უძვირფასესი განძი გეპოვნოს.”მეგობარი ის არის, ვინც მობრუნდება შენსკენ როცა სხვები ზურგს

გარიგებით ქორწილი (17)

ნათლობის მერე ერთი თვე გავიდა.ერთი თვეა რაც დანიელი და ლიზა გაბუტულები არიან,ერთმანეთს არ ელაპარაკებიან,ცალ-ცალკე სძინავთ.. თათას და თაზოს ქორწილის დღე დადგა,ისინი ოჯახურ წრეში იხდიან,მოკრძალებულ ქორწილს. ლიზა დილიდან მეგობართან იყო და

ცნობადი სახე და მექალთანე (1)

–ჩვეულებრივ, რად გინდა შენ გახდა, ტანის სამოსის ქვეშაც ნათლად გეტყობა სექსუალურობა! – თვალი ჩაუკრა. –ჰო? – ბრაზისგან თვალები აუელვარდა, მიუხედავად იმისა, რომ ლოყებზე თავისდაუნებურად დაჰკრა სიწითლემ. –ჰო, – სიცილით დაუთანხმა მამაკაცმა.

მხსნელი 15

კარის უკან ჩავიკეცე და ცრემლებს გზა გავუხსენი. ახლა გიგაც მადარდებდა, მაგრამ ანდრიას გამო ყველას გავიმეტებდი. ოღონდ ის არა, ყველაფერს გადავიტანდი მაგრამ ანდრიას გარშე ყოფნას ვერა. თუ მეცოდინებოდა, რომ ის კარგად იქნებოდა კიდევ შემეძლო მის გარეშე

ზღვისფერი გაქვს თვალები და თავადაც გავხარ ზღვას!

მიყვარს წვიმაში სიარული, განსაკუთრებით კი წვიმის დროს ფიქრი.თოთქოს ამ დროს უფრო მეხსნება გონება და ყველაფერს ისე ვფიქრობ როგორც საჭიროა.პატარაობიდან ასე ვიყავი,როცა წვიმას იწყებდა და ყველა შინ გარბოდა ,მე მაშინ მოვდიოდი განსაკუთრებულ ხასიათზე.