ხოშტარია (თავი მეორე)

-ვაიმეე დაჩი - როგორც კი გაღებულ კარში დაჩის სილუეტი გამოჩნდა ნინო მაშინვე კისერზე ჩამოეკონწიალა -როგორ გაზრდილხარ გოგო!-სიყვარულით წაეთამაშა დაჩი ნინოს თმებზე და ოთახში შევიდნენ.

Good Girls, Love Bad Boys! 8

თქვა და თვალი ჩამიკრა, შემდეგ კი რულისკენ გადაძვრა, მეც მას მივყევი და გვერდით მივუჯექი. არ მიყვარს უკან ჯდომა, ყოველთვის გული მერეოდა, და ბექას დანახვაზე ხო საერთოდ. ჩემ სახლამდეც მალე მივედით, თურმე რა ახლოს ვყოფილვართ! სულელი ვარ რა! მანქანიდან

უეცარი სიყვარული

ხალხნო სიჩუმე იყოს სუფრას ზედა!!ვის უნდა ზაფხულში ჩემთან წავიდეთრაჭაში? :3 -აუ რა მაგარია მე მოვდივარ და თქვენი არ ვიცი (ტაისია ბიჭებს მიუბრუნდა) -მე წამოვალ ლობიანები მიყვარს ძალიან (ნერწყვი გადაყლაპა კილამ) -ზაფხულში მანდ ტურისტები ჩადიან ხომ

დედა ფებრონია

ახლა რომ გითხრა აღარ მიყვარხარ მე მოვიტყუებ,და ვერც იმას გეტყვი "მე შენ მიყვარხარ"...რაც იყო იყო.და უკვე მორჩა.თუმცა მე კი ამ "იყოთი"ვცოცხლობ.ალბად დრო გავა ტკივილიც წავა.მაგრამ ვის ვატყუებ!უკვე საკმაო დრომ განვლო და არაფერი შეცვლილა.თუმცა კი

ინგრიდი…

ყველაფერი იმ დღეს დაიწყო, ჩემმა საცოლემ რომ მიმატოვა და ჩემი ნაჩუქარი ბეჭედი მესროლა. მისთვის არასოდდეს დამიყვირია, მითუმეტეს ხელი არ ამიწევია, მაგრამ ძალიან გავბრაზდი და სილა გავაწანი. შემაფურთხა და კარი გაიჯახუნა.თებერვალი იყო… ოდნავ

შეთავსებით ძიძა (თავი 9)

მოვყევი,-ჩავიქნიე ხელი და ტკივილისგან წამოვიკვნესე, ლოყის გასწვრივ რომ გადამატარა ცერი. -რა შარიანი ხარ, ლიკა!-გადააქნია თავი საბამ, თავზე მაკოცა და მანამ არ მომცილდა, სანამ მანქანაში უსაფრთხოდ არ ჩამსვა. კვლავ ეს დაჟინებული მზერა..

რეალური საფრთხე (IX თავი)

–არც გაბედო და ელენეს არ მოუახლოვდე! – შეუღრინა თომამ. –კრავი ხარ და გგონია შემაშინებ? – ირონიულად ჩაიღიმა დემეტრემ.–არც ვაპირებ შეგაშინო, გაფრთხილებ, – წყნარად განაგრძობდა თომა გაგიჟებული დემეტრეს დამშვიდებას.–მოდი აქ, – ხელში მაგრად ჩაავლო

მე მინდა გნახო გახარებული

დღე არ გასულა არ მომნატრებოდი,მე უშენობით ვიტანჯებოდი. მინდოდა მოსვლა,მოგფერებოდი. მაგრამ მე მოსვლას, ვეღარ ვბედავდი. მე მინდა გნახო გახარებული, ბედნიერების ცრემლი გდიოდეს. მაგრამ მე ვერ ვძლებ რომ არ გიხილო, ამიტომ კარგო ერთად ვიტიროთ.ერთად

მომავლის იმედი (1)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ, მთელი ჩემი ბავშვობა და საერთოდ მთელი 18 წელი ობოლთა თავშესაფარში გავატარე... ჰო მძიმე ბავშვობა მქონდა და საერთოდ ამას თუ ბავშვობა ჰქვია. 16 წლის წინ მე და ჩემი ტყუპისცალი ძმა

ვამპირის ირონია 19

უკვე გვიანი იყო,როცა დამიანი მოვიდა სახლში.ედვარდს სიმღერები ჰქონდა ბოლო ხმაზე ჩართული და ხუთ შიშველ გოგოს ეცეკვებოდა და თან სვავდა.დამიანმა ამმაზრზენად გახედა და სიმღერა გაუთიშა. -(ედვარდი) მოვიდა შეფი,დამთავრდა გულაობა.