მოუხერხებელი მზარეული (1)

თვალები შუბლზე აუვიდა ბაბუაჩემს როცა 8 წლის გოგოსგან ეს პასუხი მოისმინა. პატარაობიდანვე მიყვარდა საჭმლით თამაში და რამდენიმე თამაშს დედაჩემის მომზადებული სადილიცკი შესწირვია. სამაგიეროდ ვერცკი წარმოიდგენთ რამდენი სადილისთვის მიმინიჭებია რაღაც

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (4 ნაწილი)

-შაკო ჩამოდის - თქვა და დადუმდა. მოულოდნელობისგან ხმა მეც ვეღარ ამოვიღე. ნუთუ ამდენი ხნის შემდეგ ჩამოდის??? ის ჭრილობა, რომლის მოშუშებასაც ეს ბოლო 1 კვირა განსაკუთრებით ვცდილობდი და თითქოს გამომდიოდა, თავიდან გაიხსნა. ამტკივდა... თითქოს შიგნით

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (11)

არაფერი... უბრალოდ არ მინდა შენთვის ამ მდგომარეობაში ზედმეტი ტვირთი ვიყო... არ მყავს მშობლები... სახლი, მეგობრები... გარდა ლიზიკოსი... ისიც სასწავლებლად წავა... დეიდა მყავს და ისიც უცნაური ხასიათის....ნუ რა თქმა უნდა მქონდა ვარიანტები თუმცა არ ვიცი

შენმა სიკვდილმა გამაძლიერა! (თავი 6)

-ლიკა ამოოიღე ხმა, ტყე ღრმაა შეიძლება დავიკარგოთ.. -დაწყნარდი ალექს ნუ პანიკობ რა ძალიან გთხოვ... დიდ მუხასთან მიმიყვანა ზეწარი დააგდო და ცეცხლი წაუკიდა.. ახლა მივხდვი რა უნდოდა.. ისევ ჩამეხუტა, მითხრა, რომ ვუყვარდი და მუხის ხესთან მარტო დამტოვა,

ცხოვრება ისეთი როგორიც არის

ოთახში თეთრ ხალათში გამოწყობილი მარიკა ექთანი შემოვიდა. ოდნავ გამიღიმა და ჩემს პასუხს დაელოდა. დღეს ამდენი ხნის შემდეგ პირველად გავყავდი გარეთ, უკვე ექვსი თვეა რაც აქ ვარ, საგიჟეთში. თეთრ, პატარა ოთახში გამოკეტილი... ფანჯარაზე გისოსები, საწოლი

საღამო მშვიდობის ბედნიერებავ! (სრულად)

ნიავმა დაუბერა და მწვანე ბალახებში ჩამჯდარს,სახეში შემომაყარა ბაბუაწვერას ლამაზი ყვავილები. ერთი დავიჭირე და დავყნოსე.მინდვრის სუნი ჰქონდა,რაღაც მყრალი.არ მომეწონა.ეს რომანტიული განწყობილება,რომ არ გაეფუჭებინა,ისეთი სახე მივიღე თითქოს მესიამოვნა

უცნობის წერილი...

…თვალცრემლიანი ვუმზერ შენს სურათებს და ჩემს თავზე მეცინება...არ გადანაშაულებ,რაც იყო იყო,უკან ვერაფერს დავაბრუნებთ...მიუხედავა იმ დიდი ტკივილისა რაც შენ მომაყენე სატვრელო,მაინც გაპატიე...გამიჭირდა,მაგრამ გაპატიე...ჩემი თითოეული ცრემლი გაპატიე...იცი

Bad Boys. (თავი 18)

ნუკრის ჩვენი მუშაობა მოეწონა, როგორც ვხვდები ნდობაც მოვიპოვეთ, ახლა კი მეც და ცოტნესაც გველოდა, სიმართლე გითხრათ არ ვიცოდით რა ხდებოდა, ვერც იმას ვიფიქრებდით რომ ‘’დაგვწვა’’ და ვერც იმას რომ კიდევ უნდოდა ახალი საქონლის გადატანა. ფიქრით და მსჯელობით

ნატალი (15)

გრძნობდა.სანდროს სიტყვების მოსმენისას უცებ რაღაც ჩაწყდა გულში და ღრმა,ბნელ უფსკრულში გადაიჩეხა. ერთადერთი რაზეც ახლა ფიქრობდა იყო ის, რომ იქნებ მართლა უნდა დასრულებულიყო ყველაფერი?! იქნებ როცა სანდორს შეშინებული სახე დაინახა მაშინ მიხვდა რომ

რეალური საფრთხე (IV თავი)

"ახლა დგახარ და იმის, რაც თავად გააფუჭე, გამოსწორებას მთხოვ. ელენე, შენ ქალი ხარ, მე – კაცი. ისიც ქალია და ცეცხლოვანი. შესაძლოა არ ვარ მართალი, როცა სხვის საწოლს ვიზიარებ, მაგრამ რამოდენიმე თვის წინ სხვა რამაც გავიზიარე მისგან. მაპატიე, ელენე, მე ის