ჩემი მაშველი (7)

დავთანხმდი... დავთანხმდი რომ მისი ცოლი ვყოფილიყავი. განა იმიტომ რომ მეშინოდა. არამედ იმიტომ რომ ეს ერთადერთი შანსი იყო მასთან ერთად ყოფნის. - ანუ ჩემი ცოლი იქნები?- მკითხა და ჩაიცინა. - ხო მაგრამ ამას იმიტომ არ ვაკეთებ რომ მეშინია რამის. - აბა რატომ

როდესაც მარტო რჩები (7)

ვიდექი მაგრამ ჩემთვის ყურადღება არ მოუქცევია, არც ვამტყუნებ შეუძლებელია ასეთ დროს სხვა რამეზე ფიქრი. მოსაცდელ დერეფანში, ლიკა კრესლოში ზის და ნერვიულობისგან ფრჩხილებს იჭამს, ნია იქეთ-აქეთ დადის და გამუდმებით ქვემოდ

მე, ლექტორი 3

არვიცი რატომ მაგრამ, ჩემდაუნებურად მეფიქრებოდა უცნობზე, სახელიც კი არ ვიცოდი, რა უნდა მეფიქრა მის ამ უაზრო გამოხტომაზე აზრრზეც არ ვიყავი. დედამ ადვილად შემატყო აფორიაქება თუმცა მალევე მიხვდა რომ არაფრის თქმას არ ვაპირებდი და მე და თამთა.

სულის გავლით გულამდე 6

მოვიდოდა მალევე გამოვიდა ნიკა მანქანა დაქოქა და წავედით, გზაში ხმა არავის.სახლში მალევე მივედით მაანქანიდან გადავედით დ სახლში შევედით -უუ ნიი ყავა მინდააა (მარი) და კატის თვალებით შემომხედა --მეცც.მოიცა გამოვიცვლი და გავაკეთებ (მე) -კაი (მარი)

ჩემი ხარ (5)

-იმ ბიჭის სმს იყო და ვნახე -რაა რას მწერდა და სასწრაფოთ ტელეფონი ამოვიღე და ვნახე მართლა მოეწერა. მეც კახეთში ვარ ძვირფასო და აუცილებლად გნაძავ -ვაიმე ეს სულ გადაირია -შენ არ ინერვიულო ჩემო ლამაზო მოვაგვარებთ ყველაფერს -და როგორ??

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 4)

-ძმაო აი რატომ ვერ ვიტან ექიმებს... ეს უპასუხოდ გასვლა რა ნაგლობააა... -დაწყნარდი ცოტნე, მთავარია ჩვენი და კარგადაა.... და მალე ვნახავთ... დერეფანში გიორგი გამოჩნდა -ლიზა სადაა ანდრია? -პალატაში , სძინავს მამა.. ექიმმა თქვა რომ მოვა მნახოსო

თორნიკეს გოგო იქნები !

მე ანა ბურდული ვარ 17 წლის მყავს მშობლები.ბავშვობიდან განებივრებული გოგო ვიყავი ასევე ფულიანი მამიკოს გოგოც ვიყავი.სიმართლე გითხრათ გარდატეხის ასაკის დროს როცა მართლა მჭირდებოდა მშობლები გვერდში მათი სამსახურის გამო ვერ დამიდგნენ მამა სულ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ!15 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ნაცრისფერი დღეები თეთრხალათიანებთან ერთად...ყოველდილით საშინელი უგემური მწვანე ჩაი... შუადღეზე გაყინული წვნიანი და საღამოს ძველი კბილების დასამტვრევი "ფუნთუშა".ყოველდღე ერთი თეთრხალათიანის შემოსვლა, ფეხზე ნემსის ჩხვლეტა. ყოველთვის ერთი და იგივე

თოკოს

თუკი ვიბრძოლებთ ვიქნებით ერთად, თუკი გვექნება ჩვენ ჭერი ერთი თუკი შვილების იქნები მამა მე ბედნიერი მერქმევა ქალი.

ზეცაში დაწერილი ბედი (თავი 7-დასასრული)

მალე მწვადებიც შეიწვა და მივასკდით ყველაზე კარგად მახსოვს ეს დღე, როცა მე და ვატო მთელი დღე ერთად ვიყავით მართალია სულ ნერვებს მიშლიდა მაგრამ სიამოვნებდა და მეუბნებოდა გაბრაზებული უფრო საყვარელი ხარო მეც ვიცინოდი და მალევე ვრიგდებოდით. როცა ყველას