Good Girls, Love Bad Boys! 2

ბავშვებო იმის თქმა მინდოდა ხვალ სამსახურის გამო მიწევს ბათუმში ჩავიდე 2 კვირით, და თქვენ მარტო რჩებით ნელისთან. ქალს ისედაც მაღალი წნევები აქვს და ძალიან გთხოვთ არ გააბრაზოთ, თურამეა დამირეკეთ იცოდეთ... მე დატანჯული სახით ვუსმენდი დედაჩემს,

Bad Boys. (თავი 12)

აქ კი სიტყვები საჭიროებას აღარ წარმოადგენდა, ტაისიასგან იმაზე მეტი ვიგრძენი უსიტყვოდ ვიდრე ნებისმიერი სითბოს გამომხატველი სიტყვით შეიძლება მეგრძნო, გრძნობები ვეღარ მოვთოკე და ჩავეხუტე.. მთელი ძალით ჩავეხუტე, შევიგრძენი მისი სურნელი, ნაზი და სათუთი,

ჩუმი ტკივილი

თითქოს ყველას ვუყვარვარ და ფიქრობთ ყველა იმას რომ მიფრთხილდებით, მაგრამ ცდებით თქვენ იმხელა ტკივილს მაყენებთ რომ ამის ატანა შეუძლებელი გახდა.... აღარ ვიკითხავ რატო? აღარ ვიკიტხავ რისთვის თუ წასვლა გინდათ ისედაც წახვალთ რაღა აზრი აქვს მოთქმას და

ნიკუშა ყაზბეგის გოგო ხარ -დასასრული

-რრააა.....? -იცი ანა ეს არ მინდოდა უბრალოდ ლუკა მიყვარდა და მის გამო გავაკეთე ეს..... -ვსიოო დაამთავრეთ ეს ყველაფერი მორჩით კი მაგრამ ის რას გიშავებდათ ეს რატომ ჩაიდინეთ ან თვალებში როგორ მიყურებდით ან ერთი ან მეორე -ამას არანაირი მნიშვნელობა არ

უკუღმართი ქორწინება (მეორე ნაწილი {3})

-ტაისია მოისვენე, -ბურანში აღუღუნდა ლექსო და აწრიალებულ ცოლს წელზე ხელი მოხვია. -არ მეძინება, ლექსო. -აწუწუნდა და ტუჩები მობრიცა ჭელიშვილმა. -შენ რატომ გძინავს? რა დროს ძილია? -სალაპარაკოდ ვერაფერი რომ ვერ მოიფიქრა, ისევ ქმარს მიუბრუნდა.

ბუხარში აღარ გიზგიზებს ალი

რატომ მოსდის ცრემლები ახლა ?! რატომ ტირის ?! მისი ბრალია,მისი ბრალია! არ უნდა ყოფილიყო ასეთი! არ უნდა ეცინა არასდროს,არ უნდა ყოფილიყო პოზიტივით სავსე.ყველაფერი მისი ბრალია.ასე,რომ დარჩა ეგეც მაგის ბრალია.

რეალური საფრთხე (I თავი)

ის იყო ელენეს ბაგეებისკენ დაიხარა დემეტრე, რომ მაშოს ხმა გაისმა ოთახში და ორივე შეცბა. –შევწამე და თამაში მინდა ახლა! – წამოიძახა აღტაცებულმა. –გადავიფიქრე! აღარ მინდა შვილი, – შეძრწუნებულმა თქვა დემეტრემ და სავარძელში ჩაესვენა. ელენეს გაეცინა.

ეგოისტი ..24..

–რააა? შენ ნორმალური ხააარ? ჯერ ერეკლესთან ურთიერთობას მიშლი, კარგი მაგას ვხვდები რომ ეჭვიანობ, მაგრამ მუშაობის დაწყებაზე უარის თქმა უკვე მეტის მეტია იციი?–წყობილებიდან გამოვიდა ლიზი –ლიზი ჩაჩუა, იცი ექვსი თვით მივდივარ–ბოლო ხმაზე იღრიალა ლუკამ და

შეგიყვარდები პატარავ (3)

ღმერთო როგორ ვნერვიულობ, ნეტავ ვინები არიან? ნუთუ ისინი არიან, რომლებსაც მამაჩემთან ავარია მოუვიდათ, თუ ისინი არიან, უკვე ვხსნი სანდროს ასეთ ხასიათს -ამ ფიქრებში ჩამეძინა. დილით, ჩემდაგასაკვირად ჩემით გამეღვიძა, კვლავ იმ სასტავზე ვფიქრობდი, რომელზეც

სადღაც გულის სიღრმეში (13)

შიგნით შევედი თუ არა ბიჭებმა ჩხუბი დამიწყეს ეტყობა გოგოებსაც მოუშალეს ნერვები და ისინი სამზარეულოში იყვნენ წასულები. - ანდა ამდენხანს სად იყავით ბიჭო? - ამდროს ალექსანდრემ რათქმა უნდა ტყუილი მოიფიქრა - საწვავი მითავდებოდა და ჩასასხამად წავედით -