მეცამეტე თვე (10)

იგრძნო როგორ იკლო გულის ცემამ და შენელდა პულსი, როცა აშკარელი დაინახა ლანასთან ერთად. "ოღონდ ეს არა" გაიფიქრა და თვალები მტკივნეულად დახუჭა, ცრემლები რომ არ წამოსვლოდა.

ვინ იყო ანი დევდარიანი ალექსანდრე დვალი რომ არ შეყვარებოდა?!(ნაწილი1)

არ მიყვარს იმ ადამიანის ქება რომელიც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია,რომელსაც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი მივუძღვენი ვუბრუნდებით იმ ადგილს საიდანაც დაიწყო ყველაფერი საიდანაც დაიწყო ჩვენი პირველი შეხვედრა და ამდენი უაზრო

"ვარსკვლავ ბიჭუნა" {დ ა ს ა ს რ უ ლ ი}

მხოლოდ ბრაზი მახრჩობს რომ კინაღამ ასე გავსულელდი და ის დავკარგე რაც თურმე ყველაზე ძვირფასია ჩემთვის. კინაღამ შენი სიყვარული დავკარგე ქეთა. მაგრამ ახლა აქ ვარ და მზად ვარ ჯანდაბაში მოვისროლო მთელი ჩემი სიამაყე ოღონდ ვიცოდე რომ შენც იგივეს გრძნობ ჩემს

მე,ანუ მოახლე [4]

–გიხდება კაბა! –მადლობ. – ვთქვი მოულოდნელი კომპლიმენტისგან ოდნავ დაბნეულმა.–მოგწონს აქაურობა? – გამიღიმა ნაკაშიძემ და თვალებით ჩვენს უკან, ლამპიონებით განათებულ, ულამაზეს ყვავილებზე მიმანიშნა. –ძალიან. – იმდენად გულახდილი პასუხი იყო, საკუთარ თავზე

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (1)

ოთახში ვზივარ და ვცდილობ დავფიქრდე,ეს ყველაფერი სინამდვილეში ხდება თუ უბრალოდ სიზმარია... მე, თაკო ყიფიანს, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი-უბრალოდ იმ ბიჭს ''მიმათხოვეს'' რომელიც თვალით ნანახიც არ მყავდა,საკუთარ თავზე მეცინება.როცა სხვის ამბავს ვიგებდი-

ჩემი ლამბერსექსუალი [8]

ვგრძნობდი,რომ კარგად ესმოდა ჩემი,მაგრამ ამდენად ახლოს თუ იყო ჩემს დარდთან ვერასდროს წარმოვიდგენდი. ყველანაირი ფიქრი ამოვიგდე თავიდან და უფრო მეტად მოვეხვიე.ნოტიო ჰაერი მსუბუქად შევისუნთქე და მის ყელში ჩავმალე თავი.ჩაბნელებულ ოთახს მთვარის მკრთალი

ასე უბრალოდ...

კარგით რაც გინდათ დაარქვით...ნოსტალგია მოეძალა ან რამე მასეთი უბრალოდ ჩემს თავში არეულობაა რომელსაც ვერ ვალაგებ იმედია გამიმართლებს და აქ დაწერა დამეხმარება.მეგობრებო უცნობებო და ნაცნობებო თითუელ სიტყვას გულით ვწერ და თითუეული სიტყვა ჩემი გულიდან

მეცამეტე თვე (9)

_დღეს ვნახავ, -ჩაილაპარაკა ჩუმად,_მასზე რატომ უნდა ვიფიქრო? მე ლანა მყავს. -საკუთარი სიტყვების სიცრუეში თვითონაც კარგად იყო დარწმუნებული, უბრალოდ ასე თავს იმხნევებდა. თითქოს, მისი ნახვა არ უნდოდა.. არა და შინაგანად ბორგავდა.

Bad Boys. (თავი 2)

ის ძმაკაცები არ ვიყავით ერთმანეთზე გინებით, რომ გამოხატავდნენ სიმკაცრეს და ძმობას, პლიუსებს ამით არ ვიწერდით, არც ძალად ბაბულიკები ვიყავით, არც მაფიოზები და კანონ მორჩილი მოქალაქეები ხო საერთოდ არაა.. ერთმანეთის გულისთვის ნებისმიერი, სისხლის ბოლო

ბრმააა, ძვირფასო , სიყვარული .. ! (დასასრული)

მათი სიყვარული სხვანაირი იყო , არაარსებული , ბრმა , მაგრამ ნამდვილი სიყვარულიი , აი რომ ოცნეებოობოენ ისეთი სიყვარული ქონდათ რომელიც არასოდენ დდასსრულებულაა , სულ მუდან არსებობდა მათ გულებშიიიი ოგონდ სხვადასხვა მხარეს !!