ჭორვეულის მორჯულება

და როდისაც იხსენებ როდის დაიწყო ეს ყველაფერი, აცნობიერებ რომ ეს იმაზე უფრო ადრე დაიწყო ვიდრე გეგონა, ბევრად უფრო ადრე და ამ მომენტში ხვდები, რომ ზოგიერთი რამ ცხოვრებაში ერთხელ ხდება.. არა აქვს მნიშვნელობა რამდენად ეცდები ამ გრძნობის დაბრუნებას, შენ

ლიფტის თემა (1)

ისე სპონტანურად დაიწყო.. გააზრებაც კი ვერ მოვასწარი.. ან კი რა უნდა გამეაზრებინა, როცა თვითონაც ვერ ვხვდებოდი ჩემს თავს რა ხდებოდა. არადა, ერთი შეხედვით, ყველაფერი ისე მოხდა, როგორც ხდება ხოლმე.. მარტივად მიუხედავად ამისა არ ვიცი როგორ აეწყო ასე

ნიკუშა ყაზბეგის გოგო ხარ (თავი 3)

-ჩემთვის მაინც უნდა ეთქვათ თუმცა არაუშავს ცოტას ვაწვალებ და მერე შევურიგდები - ვთქვი ღიმილით ამაყად და გაოცებისგან პირს დავაღებდი რომ არა ჩემი სიამაყე როდესაც ულამაზესი გალავნით შემორტყმულ მთლიანად დახურული ეზოს კრი გაიღო და შიგნით ყველაფერი საოცრად

მეცამეტე თვე (10)

იგრძნო როგორ იკლო გულის ცემამ და შენელდა პულსი, როცა აშკარელი დაინახა ლანასთან ერთად. "ოღონდ ეს არა" გაიფიქრა და თვალები მტკივნეულად დახუჭა, ცრემლები რომ არ წამოსვლოდა.

ვინ იყო ანი დევდარიანი ალექსანდრე დვალი რომ არ შეყვარებოდა?!(ნაწილი1)

არ მიყვარს იმ ადამიანის ქება რომელიც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია,რომელსაც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი მივუძღვენი ვუბრუნდებით იმ ადგილს საიდანაც დაიწყო ყველაფერი საიდანაც დაიწყო ჩვენი პირველი შეხვედრა და ამდენი უაზრო

"ვარსკვლავ ბიჭუნა" {დ ა ს ა ს რ უ ლ ი}

მხოლოდ ბრაზი მახრჩობს რომ კინაღამ ასე გავსულელდი და ის დავკარგე რაც თურმე ყველაზე ძვირფასია ჩემთვის. კინაღამ შენი სიყვარული დავკარგე ქეთა. მაგრამ ახლა აქ ვარ და მზად ვარ ჯანდაბაში მოვისროლო მთელი ჩემი სიამაყე ოღონდ ვიცოდე რომ შენც იგივეს გრძნობ ჩემს

მე,ანუ მოახლე [4]

–გიხდება კაბა! –მადლობ. – ვთქვი მოულოდნელი კომპლიმენტისგან ოდნავ დაბნეულმა.–მოგწონს აქაურობა? – გამიღიმა ნაკაშიძემ და თვალებით ჩვენს უკან, ლამპიონებით განათებულ, ულამაზეს ყვავილებზე მიმანიშნა. –ძალიან. – იმდენად გულახდილი პასუხი იყო, საკუთარ თავზე

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (1)

ოთახში ვზივარ და ვცდილობ დავფიქრდე,ეს ყველაფერი სინამდვილეში ხდება თუ უბრალოდ სიზმარია... მე, თაკო ყიფიანს, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი-უბრალოდ იმ ბიჭს ''მიმათხოვეს'' რომელიც თვალით ნანახიც არ მყავდა,საკუთარ თავზე მეცინება.როცა სხვის ამბავს ვიგებდი-

ჩემი ლამბერსექსუალი [8]

ვგრძნობდი,რომ კარგად ესმოდა ჩემი,მაგრამ ამდენად ახლოს თუ იყო ჩემს დარდთან ვერასდროს წარმოვიდგენდი. ყველანაირი ფიქრი ამოვიგდე თავიდან და უფრო მეტად მოვეხვიე.ნოტიო ჰაერი მსუბუქად შევისუნთქე და მის ყელში ჩავმალე თავი.ჩაბნელებულ ოთახს მთვარის მკრთალი

ასე უბრალოდ...

კარგით რაც გინდათ დაარქვით...ნოსტალგია მოეძალა ან რამე მასეთი უბრალოდ ჩემს თავში არეულობაა რომელსაც ვერ ვალაგებ იმედია გამიმართლებს და აქ დაწერა დამეხმარება.მეგობრებო უცნობებო და ნაცნობებო თითუელ სიტყვას გულით ვწერ და თითუეული სიტყვა ჩემი გულიდან